Οι γενικόλογες καταγγελίες ενάντια στη λιτότητα, που για ακόμα μια φορά ακούσαμε, στην πραγματικότητα αφορούν τη δυνατότητα απελευθέρωσης, από τους περιορισμούς που βάζει η ΕΕ, κρατικού χρήματος που έχει ως προορισμό τη στήριξη των επενδύσεων του κεφαλαίου. Γι' αυτά πρόκειται να διαπραγματευτούν και να διεκδικήσουν «ισότιμη θέση της Ελλάδας» στα διαβούλια της λυκοσυμμαχίας και πάντα εντός των θεσμών της.
Ο Αλ. Τσίπρας δεσμεύτηκε στο κεφάλαιο ότι η κυβέρνησή του «θα διεκδικήσει με ασφάλεια στην Ευρώπη» και «θα σεβαστεί τις ευρωπαϊκές συνθήκες». Προχώρησε μάλιστα σε μια εξόφθαλμη διαστρέβλωση, ισχυριζόμενος ότι αυτές επιτάσσουν αποκατάσταση των εργασιακών δικαιωμάτων, όταν αποτέλεσαν τον οδηγό της πλήρους ανατροπής τους, με προεξάρχουσα τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Αλλά και ότι θα προωθήσει «μεταρρυθμίσεις που θα γίνουν μοχλός ανάπτυξης και επενδύσεων και θα ενθαρρύνουν την ιδιωτική πρωτοβουλία που θέλει να επιχειρήσει παράγοντας πλούτο».
Ενταφιάζοντας οριστικά κάθε ελπίδα ανάκτησης έστω κι ενός ελάχιστου μέρους όσων έχασαν τα λαϊκά στρώματα, ο Αλ. Τσίπρας με κομπασμό δήλωσε ότι το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης - που θυμίζουμε πλασαρίστηκε στο λαό σαν τα πρώτα βήματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - θα αναγνωστεί ως προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του, θα αποτελέσει δηλαδή πρόγραμμα τετραετίας.
Εταξε ακόμα, όπως έχει κάνει κάθε διεκδικητής της αστικής διαχείρισης, πάταξη της διαπλοκής και διαφθοράς, κρύβοντας ότι είναι γέννημα θρέμμα του σημερινού σάπιου συστήματος και δεν πρόκειται να ξεριζωθεί όσο αυτό θα υπάρχει.
Απ' την ομιλία του δεν θα μπορούσαν να λείψουν εκβιασμοί στο λαό ότι η ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ίσως η «τελευταία ευκαιρία για την Ελλάδα» και ότι η αυτοδυναμία είναι προϋπόθεση για να εφαρμόσει το πρόγραμμα ψιχίων στην ακραία φτώχεια.
«Εμείς έχουμε όραμα να χτίσουμε μια νέα Ελλάδα. Μια χώρα με δικαιοσύνη, ισότητα και δημοκρατία. Εχουμε όραμα στην πατρίδα μας κανένας άνθρωπος να μη μένει χωρίς εκείνα τα αγαθά που ξεχωρίζουν την ανθρώπινη κοινωνία από τη ζούγκλα, απροστάτευτος στην απόγνωση της ανεργίας. Εχουμε όραμα στην πατρίδα μας η ευημερία όλων να είναι συνάρτηση της ευημερίας καθενός ξεχωριστά», ισχυρίστηκε κλείνοντας το κεφάλαιο με τις υποσχέσεις στο λαό έτσι ακριβώς όπως το άνοιξε, με «αέρα κοπανιστό».
Ο λαός μας όμως δεν πρέπει να ενδιαφέρεται για το ποια είναι τα οράματα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ αλλά τι πρακτικά κάνει για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Οι δεσμεύσεις προς το κεφάλαιο και τα ψίχουλα που τάζει προς το λαό, η δέσμευσή του στην ΕΕ, η καμία δέσμευση για ανάκτηση των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων, η καμία δέσμευση για ξήλωμα του αντεργατικού πλαισίου φανερώνουν ότι αυτά τα «οράματα» καμιά σημασία για το λαό δεν έχουν.