Αρχισαν, δυστυχώς, οι πρώτες «αψιμαχίες» του θερινού «θεσσαλικού πολέμου» για το νερό. Εκπρόσωποι του ΤΟΕΒ Πηνειού απαιτούν την εξασφάλιση διοχέτευσης νερού προς τον κάμπο της Λάρισας, από τη λίμνη Πλαστήρα που βρίσκεται στην Καρδίτσα, προειδοποιώντας ότι, αν δεν εισακουστούν, οι αγρότες της θεσσαλικής πρωτεύουσας θα αντιδράσουν δυναμικά. Αρμόδιοι παράγοντες της Καρδίτσας απαντούν «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος», εκτιμώντας ότι τα νερά της λίμνης δεν επαρκούν ούτε για την κάλυψη των υδρευτικών και αρδευτικών αναγκών του δικού τους νομού. Οι Λαρισαίοι κατηγορούν τους Τρικαλινούς ότι κατασκευάζουν παράνομα φράγματα στον Πηνειό, συγκρατώντας τα νερά που πάνε για τη Λάρισα κι απειλούν να τα γκρεμίσουν. Οι Τρικαλινοί ανταπαντούν «πρώτα ικανοποιείς τη δική σου δίψα και μετά του γείτονά σου». Οσο οι ζέστες αυξάνονται, τόσο οι φωνές αντιπαράθεσης αγριεύουν. Κι ενώ οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι, επί της ουσίας, αναζητούν ένα νέο «θαύμα της Κανά» - οι Θεσσαλοί αγρότες καλούνται να «μοιράσουν την ανέχεια», αφού το νερό που υπάρχει είναι ελάχιστο και δε φτάνει για όλους - εντούτοις δύσκολα συγκρατούνται τα νεύρα, ώστε να υπάρξουν πιο λογικές σκέψεις και νηφάλιες αποφάσεις για από κοινού αντιμετώπιση του προβλήματος...