Ενα ακόμα σκανδαλώδες αντιαγροτικό σχέδιο βάζει μπρος η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με πρόφαση την αντιμετώπιση της ερημοποίησης και την ορθολογική διαχείριση των υδατικών πόρων. Στην κατεύθυνση αυτή και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Ερημοποίησης, ο υπουργός Γεωργίας ανακοίνωσε προχτές δέσμη μέτρων με σαφή αντιαγροτικό χαρακτήρα.

Πιο συγκεκριμένα ανακοίνωσε μέτρα που σημαίνουν: Την τιμολόγηση του νερού που χρησιμοποιείται για τη γεωργία (δηλαδή το χαράτσωμα των αγροτών), την απαγόρευση άντλησης νερού σε περιοχές κοντά στη θάλασσα, την υποχρεωτική αλλαγή χρήσης γεωργικής γης και την υποχρεωτική αναδιάρθρωση καλλιεργειών, την απαγόρευση νέων επενδυτικών σχεδίων, την επιβολή εισφορών και προστίμων κ.ά.

Το υποκριτικό της υπόθεσης είναι ότι επιχειρείται να φορτωθούν όλα τα δεινά στους αγρότες και τη γεωργία. Ο υπουργός Γεωργίας όπου βρεθεί και όπου σταθεί διαλαλεί, για τη δημιουργία του ανάλογου κλίματος, ότι η γεωργία καταναλώνει το 87% των υδατικών πόρων της χώρας. Επίσης προχτές ανέφερε ανάμεσα σε άλλα πως το 1/3 της χώρας απειλείται με ερημοποίηση, επιχειρώντας να δημιουργήσει «συνειρμούς» ότι και γι' αυτό φταίνε οι αγρότες. Ομως η υποκρισία του υπουργού Γεωργίας, της κυβέρνησης συνολικά και παρατρεχάμενων επιστημόνων, αποκτά διαστάσεις εξοργιστικής κοροϊδίας. Κανείς τους όμως δε λέει ότι το φαινόμενο της ερημοποίησης επιταχύνεται λόγω της θέρμανσης του κλίματος, δηλαδή από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Και κανείς τους δε λέει ότι προκαλείται από την ασύδοτη δράση του πολυεθνικού κεφαλαίου, δηλαδή των «βιομηχανικών τεράτων» των ΗΠΑ, της ΕΕ και άλλων καπιταλιστικών χωρών.

Οσον αφορά το θέμα της εξάντλησης των υδάτινων πόρων της χώρας, αν υπάρχει τώρα πρόβλημα, αυτό δεν οφείλεται στους αγρότες, αλλά στην πολιτική που ακολούθησαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έγινε κανένα σοβαρό έργο για τη διαφύλαξη των υδάτινων πόρων και ούτε σχεδιάζεται να γίνει. Δεν έγιναν τα απαραίτητα εγγειοβελτιωτικά έργα (φράγματα και δίκτυα άρδευσης) και η κυβέρνηση επιχειρεί στα λόγια να δημιουργήσει την εντύπωση πως κάτι θα γίνει. Το πιο σοβαρό είναι ότι δε δόθηκε ούτε δίνεται κανένα βάρος στην προστασία του δασικού πλούτου της χώρας, που είναι ο βασικός παράγοντας εμπλουτισμού του υδροφόρου ορίζοντα. Κι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του ενδιαφέροντος της κυβέρνησης είναι ότι στον προϋπολογισμό του 2001 μειώθηκαν οι δαπάνες για τις έγγειες βελτιώσεις κατά 23%, παρά το γεγονός ότι το 2000 ήταν έτος ξηρασίας και το 2001 προβλεπόταν να είναι επίσης έτος ξηρασίας!

Η κυβέρνηση, όμως, προσπερνάει σκόπιμα τα παραπάνω και δημιουργεί ένα τέτοιο σκηνικό ώστε να προχωρήσει παράλληλα σε νέα αντιαγροτικά σχέδια κατ' εντολή της ΕΕ και του ΠΟΕ. Η μεθόδευση αυτή έχει ξεκινήσει από τα προηγούμενα χρόνια και το τελευταίο διάστημα συντελείται η κορύφωσή της. Η ΕΕ, με σχετική οδηγία της, απαιτεί να επιβληθεί «ευρωχαράτσι» στο νερό, ενώ ο ΠΟΕ απαιτεί να μειωθούν οι αρδευόμενες εκτάσεις στη χώρα μας, πράγμα που βρίσκει σύμφωνες και τις Βρυξέλλες. Στην κατεύθυνση αυτή ήδη έχει βγάλει προ τετραετίας μια σχετική έκθεση ο πρωθυπουργοσύμβουλος καθηγητής Σπράος, ενώ το υπουργείο Γεωργίας στις αρχές του 2001 ανακοίνωσε το εθνικό σχέδιο κατά της ερημοποίησης, το οποίο ξαναπαρουσιάστηκε και προχτές. Από κοντά ακολουθεί και η πολιτική της ΕΕ για την αειφόρο ανάπτυξη, που επίσης θα επιβάλει στο όνομα της προστασίας των υδατικών πόρων νέα αντιαγροτικά μέτρα. Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι έχει μπει μπρος μια πολιτική πολλαπλού στραγγαλισμού των αγροτών.

Πάντως σε πρώτη φάση η κυβέρνηση υλοποιεί την οδηγία 60/2000 της ΕΕ, η οποία προτείνει την ιδιωτικοποίηση των Οργανισμών Υδρευσης - Αποχέτευσης και Εγγείων Βελτιώσεων. Το πρώτο σκέλος της οδηγίας έγινε πράξη από την κυβέρνηση με τη μετοχοποίηση της ΕΥΔΑΠ. Της μένει να κάνει πράξη και το δεύτερο σκέλος, που είναι η ιδιωτικοποίηση των Οργανισμών Εγγείων Βελτιώσεων (ΤΟΕΒ - ΓΟΕΒ).

Επιπλέον, η ίδια οδηγία της ΕΕ δίνει ρητές εντολές να ληφθούν μια σειρά από αντιδραστικά μέτρα σε βάρος των αγροτών, αλλά όχι σε βάρος των βιομηχάνων και του μεγάλου κεφαλαίου. Ειδικότερα, ορίζεται η επιβολή τέλους για την κατανάλωση νερού στις χώρες της ΕΕ, αλλά το χειρότερο είναι ότι ο χρήστης ύδατος θα κληθεί να πληρώσει επιπλέον εξ ολοκλήρου το κόστος κατασκευής μέχρι να γίνει απόσβεση, καθώς και το κόστος λειτουργίας, συντήρησης και επέκτασης των όποιων έργων γίνονται. Πράγμα που, αν γίνει πράξη, σημαίνει ότι η τιμή του νερού για άρδευση θα φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη για τους αγρότες. Και το υπουργείο Γεωργίας προετοιμάζει το έδαφος παραχωρώντας τέτοιου είδους αρμοδιότητες στους δήμους και τις νομαρχίες.