Συνορεύοντας με σημαντικές δυνάμεις και συνδέοντας την Κεντρική Ασία με τη θάλασσα, η θέση του Πακιστάν γεννά μεγάλο «ενδιαφέρον» στα μονοπώλια |
Αυτά σημείωναν την περασμένη Κυριακή οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» σε άρθρο τους για την επίσημη επίσκεψη του Κινέζου ηγέτη στο Πακιστάν, αποτυπώνοντας την ανησυχία της αμερικανικής πλουτοκρατίας από το σχεδιασμένο «άνοιγμα» της Κίνας σε χώρες με ιδιαίτερα σημαντική στρατηγική θέση. Ανησυχία δικαιολογημένη, αν παρατηρήσει κανείς με προσοχή το γεωγραφικό χάρτη και αντιληφθεί ότι η σύσφιξη των σινο-πακιστανικών οικονομικών σχέσεων μπορεί να δώσει νέα ώθηση στους «Δρόμους του Μεταξιού», με τους οποίους το Πεκίνο επιδιώκει να αναλάβει κυρίαρχο ρόλο στη μεταφορά ενεργειακών πόρων και εμπορευμάτων μεταξύ Δύσης και Ανατολής.
Δεν είναι τυχαίο ότι ένα μεγάλο μέρος των κοινών επενδύσεων (συνολικής αξίας 46 δισ. δολαρίων) που συμφωνήθηκαν αφορούν οδικά και σιδηροδρομικά δίκτυα, λιμενικές και αεροπορικές εγκαταστάσεις, υποδομές δηλαδή που θα μειώσουν το χρόνο και το κόστος μεταφοράς εμπορευμάτων σε πολλές γωνιές του πλανήτη, στις κρίσιμες αγορές της Ευρώπης, αλλά και άλλες αναπτυσσόμενης δυναμικής και σημασίας αγορές, όπως αυτές της Μέσης Ανατολής και φυσικά της Νοτιοανατολικής Ασίας. Και μείωση του κόστους μεταφοράς σημαίνει αύξηση κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, η ίδια η ανάπτυξη των υποδομών αυτών σημαίνει ανάπτυξη σε έναν κερδοφόρο για το κεφάλαιο τομέα.
«Οι δρόμοι και οι σιδηροδρομικοί σύνδεσμοι θα μας βοηθήσουν να ενοποιήσουμε τις τρεις αναπτυξιακές μηχανές της Κίνας: τη Νότια Ασία, την Κεντρική Ασία και την Κίνα», τόνιζε πριν από μερικές μέρες ο Πακιστανός υπουργός Σχεδιασμού, Ανάπτυξης και Μεταρρύθμισης Αχσάν Ικμπάλ. «Το Πακιστάν θα γίνει ο οικονομικός κόμβος της περιοχής», συμπλήρωσε, αναδεικνύοντας ότι και η πακιστανική κυρίαρχη τάξη έχει αυξημένες προσδοκίες από τη συνεργασία της με το Πεκίνο.
Υπό τον τίτλο «Οικονομικός Διάδρομος Κίνας - Πακιστάν» («China Pakistan - Economic Corridor - CPEC), οι δύο πλευρές θα ιεραρχήσουν στην οικονομική τους συνεργασία έργα όπως:
Αν τελεσφορήσουν οι συμφωνίες, σε λίγα χρόνια η περιοχή θα μεταμορφωθεί σημαντικά, προς όφελος των επιδιώξεων ισχυρών επιχειρηματικών κολοσσών που, στο φόντο της καπιταλιστικής κρίσης, αναζητούν τρόπους ενίσχυσης της δράσης τους, μεγέθυνσης του κεφαλαίου τους, αύξηση του δικού τους οφέλους.
Ακόμα, να σημειωθεί ότι οι δύο χώρες συμφώνησαν να δημιουργηθεί κοινό Εργαστήριο Βιοτεχνολογίας, αλλά και κοινό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών.
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνιέται ότι ένα βασικό πεδίο της διμερούς συνεργασίας αποτελεί η ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας όπως και ότι το Πακιστάν αποτελεί μία από τις βασικότερες αγορές στις οποίες καταλήγουν τα όλο και πιο σύγχρονα κινεζικά όπλα.
Μάλιστα, ορισμένα ΜΜΕ (όπως οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης») έκαναν λόγο και για συμφωνία αγοράς οκτώ κινεζικών υποβρυχίων, που θα σηματοδοτήσει τεράστια ανανέωση του πακιστανικού Πολεμικού Ναυτικού και επιδιώκει, μεταξύ άλλων, να «αντιμετωπίσει» τη ναυτική κυριαρχία της Ινδίας στον Ινδικό ωκεανό.
Ενδεικτικό της σημασίας που το Πακιστάν δίνει στη συνεργασία του με την Κίνα είναι η απόφαση της κυβέρνησης να διαθέσει ειδική μονάδα του στρατού (10.000 ανδρών), αλλά και μέρος των Ειδικών Δυνάμεων με «αντι-τρομοκρατική εκπαίδευση», για την «προστασία» όσων δουλεύουν στις κινεζικές εταιρείες. Κι αυτό καθώς, τα προηγούμενα χρόνια, κινεζικές επενδύσεις αναβλήθηκαν μετά από επιθέσεις ενόπλων, ειδικά στο νότιο Πακιστάν, με δεδομένο ότι στη χώρα δρουν μια σειρά οργανώσεις, όπως οι Πακιστανοί «Ταλιμπάν», στο πλαίσιο ενδοαστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο πλούσιων περιοχών. Μάλιστα, το λιμάνι της Γκουαντάρ βρίσκεται σε μια από τις πιο «ταραγμένες» επαρχίες, το Μπαλουχιστάν, όπου ένοπλοι εξαπολύουν επιθέσεις και κατά ξένων εταιρειών. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το κινεζικό «ενδιαφέρον» για την ασφάλεια στο Πακιστάν και την ενίσχυση των προσπαθειών «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», για την οποία μάλιστα προσπαθεί να συμβάλει και σε μια «αντι-τρομοκρατική» αφγανο-πακιστανική προσέγγιση και συνεργασία.