Στις 22 Μάη του 1998 το ΚΚΕ «εγκαινιάζει» το διεθνές βήμα διαλόγου, ανταλλαγής απόψεων, εμπειριών και προβληματισμού κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, πραγματοποιώντας την πρώτη συνάντηση, με αφορμή τις εκδηλώσεις της ΚΕ για τα 80 χρόνια του Κόμματος και τα 150 χρόνια από την έκδοση του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου».
Σε εκείνη την πρώτη συνάντηση που διήρκεσε έως τις 24 Μάη έγινε πασιφανής η διάθεση και η θέληση των εκπροσώπων των 57 κομμάτων που πήραν μέρος για αλληλοενημέρωση και κοινή δράση, για την πλατιά διάδοση του «Μανιφέστου», αλλά και για μια νέα συνάντηση. Από το βήμα της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, τόνιζε τότε πως «δεν αρκεί η αλληλοενημέρωση, η ανταλλαγή πείρας και πληροφοριών, η απλή αλληλεγγύη. Χρειάζεται κοινή δράση. Οι κομμουνιστές δεν μπορούν να δράσουν αποτελεσματικά, αν δε βρουν τρόπο να διαμορφώσουν μια κοινή γενική ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα, που κατά την άποψή μας πρέπει να στηρίζεται στη μαρξιστικο-λενινιστική κοσμοθεωρία και στον προλεταριακό διεθνισμό»!
Το επόμενο διεθνές «ραντεβού» ορίστηκε για τις 21 Μάη 1999. Επί τρεις μέρες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο εκπρόσωποι 55 κομμάτων από 50 χώρες του κόσμου συζητούσαν για την «παγκοσμιοποίηση» την «κρίση του καπιταλισμού» και την «απάντηση του εργατικού κινήματος».
Από την «ατζέντα» των συζητήσεων της συνάντησης του 1999 δε θα μπορούσε να λείπει το θέμα της ΝΑΤΟικής επιδρομής στη Γιουγκοσλαβία. Στο περιθώριό της πραγματοποιήθηκε συνάντηση των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων από βαλκανικές χώρες. Το κοινό ανακοινωθέν επιβεβαιώνεται τραγικά σήμερα και ειδικά στο σημείο όπου αναφέρει: «Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος ενός νέου παμβαλκανικού πολέμου που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε παγκόσμια στρατιωτική σύγκρουση απρόβλεπτων διαστάσεων. Η στρατιωτική επέμβαση ιμπεριαλιστικών δυνάμεων δε θα φέρει θετική λύση. Αντίθετα θα εντείνει τη σύγκρουση σε βάρος όλων των γιουγκοσλαβικών Δημοκρατιών»!
Υλοποιώντας την απόφαση της συνάντησης του 1999, η επόμενη πραγματοποιείται ένα χρόνο μετά και πάλι στην Αθήνα, από τις 23 έως τις 25 Μάη 2000, στο Ζάππειο Μέγαρο, με θέμα: «Εμπειρίες από τους αγώνες, τις συμμαχίες και τις συνεργασίες των κομμουνιστών σήμερα». Συμμετέχουν 60 κόμματα από 47 χώρες του κόσμου.
Αποκρυσταλλώνοντας τα συμπεράσματα αυτής της συνάντησης, ο Ορέστης Κολοζώφ, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, δηλώνει δύο μέρος μετά τη λήξη της: «Γενική ήταν η αποδοχή για τη χρησιμότητα και την αναγκαιότητα τέτοιων συναντήσεων μεταξύ κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων. Αρκετοί αναφέρθηκαν στην ανάγκη να πυκνώσουν αυτού του είδους οι συναντήσεις που δείχνουν πως, παρά τις δύσκολες διεθνείς και τοπικές συνθήκες που υπάρχουν, τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα συνεχίζουν να δρουν, να συναντιούνται, να ανταλλάσσουν πείρα, να αποτελούν μια υπαρκτή δύναμη σε όλες τις ηπείρους με σημαντική δράση».
Και συνέχισε: «Τονίστηκε η ιδιαίτερη σημασία που έχει ο συντονισμός της πάλης των συνδικαλιστικών κινημάτων και οργανώσεων, με επίκεντρο τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και την επίθεση ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις, η πάλη ενάντια στα διεθνικά μονοπώλια και την επίθεσή τους κατά των εργαζομένων, όπως και η ανάγκη συντονισμού αυτού του αγώνα σε όλες τις θυγατρικές και τα παραρτήματα αυτών που βρίσκονται σε διάφορες χώρες. Αρκετοί ομιλητές τόνισαν την ανάγκη διεθνούς συντονισμού μιας τέτοιας πάλης και της ιδιαίτερης συμβολής των κομμουνιστών σ' αυτήν».
Αυτά τα συμπεράσματα, οι εκτιμήσεις της συνάντησης του 2000, στο φόντο και των διεθνών εξελίξεων, προϊδέαζαν για το περιεχόμενο της νέας συνάντησης, αυτής που πραγματοποιείται αυτές τις μέρες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, για το μείζον θέμα που αφορά στην παρέμβαση και τη δράση των κομμουνιστών στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα.