Σε δημοσίευμα της εφημερίδας «ΑΛΗΘΕΙΑ» της Τρίπολης (7/12/1947) γινόταν αναφορά στην Αθηνά Μπενέκου με τίτλο «Κατεδικάσθη μια αιμοσταγής ύαινα...» και συνοδευτικά: «Τα τέρατα με την γυναικείαν μορφήν», «η θηριώδης συμμορίτισσα».

Τι είναι αυτό που δεν μπορούσαν να χωνέψουν οι αστοί κι έβγαζαν τέτοια χολή;

Δεν μπόρεσαν ποτέ να χωνέψουν το γεγονός πως στη λαϊκή συνείδηση η Αθηνά Μπενέκου ήταν ήδη θρύλος ως η «κόκκινη δασκάλα»!

Η Αθηνά Μπενέκου ήταν ένα κομματικό στέλεχος, που αναδείχθηκε μέσα στη φωτιά της ταξικής πάλης, δίνοντας όλη την ικμάδα των νιάτων της στην υπόθεση της εργατικής τάξης και του λαού μας, στην υπόθεση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Υπερασπίστηκε τη δράση της και τη στάση της στα χρόνια της Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού, την κομματική της ιδιότητα και τις καθοδηγητικές της ευθύνες, μπροστά στους στρατοδίκες, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα, είναι ο κομμουνιστικός κανόνας, που επιβεβαιώθηκε με το μαζικό παράδειγμα χιλιάδων μελών και στελεχών του Κόμματος και τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Πρόκειται για το παράδειγμα που ενέπνευσε και υιοθετήθηκε από χιλιάδες νέους και νέες, κατά κύριο λόγο, σ' όλη την Ελλάδα, και την Πελοπόννησο, που πύκνωσαν τις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού, διεξάγοντας, και με τα όπλα, έναν αγώνα δίκαιο, ανεξάρτητα από την έκβασή του.

Δίπλα στην Αθηνά, στα χαρακώματα του αγώνα στάθηκαν ως αξιωματικοί πεζικού στην Πελοπόννησο οι: Αργυρώ Σταυροπούλου, Σταθούλα Κατσηδήμα, Γεωργία Πράπα, Πηνελόπη Λεβεντάκη, Χρυσούλα Κουτίβα, Μαρία Κοττή, Σοφία Μαλέση, Πιπίτσα Παπαμιχαήλ. Δεκάδες είναι οι γυναίκες που σκοτώθηκαν στις μάχες και στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Ολες έβαζαν τα νιάτα τους και τη ζωή τους για τη λαϊκή υπόθεση.