Κωδικό όνομα U.N.C.L.E.
Δεν είναι υποχρεωτικό κάθε ρετρό τηλεοπτική σειρά να ανασταίνεται (και να ξεζουμίζεται) για να μεταφερθεί στο σινεμά, ιδιαίτερα όταν οι συντελεστές του εγχειρήματος δεν έχουν τίποτα το ρηξικέλευθο να μεταδώσουν στην ανθρωπότητα... Ο Γκάι Ρίτσι μετέτρεψε μια αμερικάνικη σειρά που έπαιζε από το 1964 έως το '68, σε ταινία κομψή, με στυλ και γρήγορο ρυθμό, όπου τίποτα δεν είναι σοβαρό, τα πάντα είναι για γέλια, είναι φάρσα, εκτός από την επιδερμική ευχαρίστηση ενός σινεμά - διασκέδαση για τις μάζες, που έχοντας συνείδηση του ρόλου του, εξελίσσεται συνεχώς μορφικά, προς το πιο καλόγουστο. Η κατασκοπευτική περιπέτεια του Ρίτσι, με δομή που συνίσταται σε κινηματογραφικά σκετς, κάποια εκ των οποίων καλά, σε στυλ, ομορφιά και δράση, θα μπορούσε να συναγωνιστεί εκείνες του 007. Η ταινία, από την οποία απουσιάζει το χιούμορ, σφύζει από καταδιώξεις με μηχανοκίνητα σκάφη, ελικόπτερα, μοτοσυκλέτες και ταυτόχρονα εκθειάζει την κλασική, αστική, κομψότητα. 1963 και μια εγκληματική οργάνωση που σχετίζεται με τους ναζί, απειλεί να χρησιμοποιήσει την ατομική βόμβα. Οι πράκτορες Σόλο (της CIA) και Κουριάκιν (της KGB) βάζουν στην άκρη αντιπαλότητες και μίση, ενώνουν τις δυνάμεις τους, για να αποτρέψουν τον πυρηνικό όλεθρο...Παρότι η ιστορία τοποθετείται στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου και παρά το συνεπές ρετρό στυλ, η ταινία διατηρεί το ρυθμό και τη δράση των σύγχρονων κινηματογραφικών προϊόντων. Η σχέση του αδιάκοπου διαπληκτισμού μεταξύ των δύο πρακτόρων που, από κοινού αλλά απρόθυμα, πρέπει να σώσουν τον κόσμο από τους οπλισμένους με πυρηνικά κακοποιούς, σιγοβράζει σε ξεδοντιασμένη αδράνεια. Η εισαγωγή στο Ανατολικό Βερολίνο. Ο Σόλο αναλαμβάνει την αποστολή να βοηθήσει την Γκάμπι (την υποδύεται η 26χρονη Σουηδή Αλίσια Βικάντερ), μια κοπέλα μηχανικό αυτοκινήτων, να διαφύγει στη Δύση. Πρέπει να εντοπίσουν τον πατέρα της, έναν πυρηνικό επιστήμονα που δούλευε για τους ναζί, μετά για τους Αμερικάνους και τώρα είναι εξαφανισμένος χωρίς ίχνη. Και οι Σοβιετικοί ενδιαφέρονται για την ιστορία της Γκάμπι. Ξεκινά, λοιπόν, ένα καινοτόμο κυνηγητό αυτοκινήτων, σερβιρισμένο με ό,τι είθισται να προσφέρεται ως γαρνιτούρα κι όταν η δράση μεταφέρεται στη Ρώμη, το σενάριο ακινητοποιείται για κάμποσο... Ο Ρίτσι πάντως δε σταματά να πειραματίζεται με το μοντάζ, αναποδογυρίζοντας τις συμβάσεις του «αόρατου», χολιγουντιανού στυλ, μοντάζ.
Δεν είναι τυχαίο που στην ταινία υπάρχουν δύο κούκλοι, ο Αρμι Χάμερ και ο Χένρι Καβίλ, πρώτος επιλαχών για τον επόμενο Τζέιμς Μποντ. Δίπλα τους δύο γυναίκες και ο Χιου Γκραντ, σε κάποια σύντομα περάσματα, που παίζει τον εαυτό του, ως συνήθως βέβαια. Στα θετικά καταγράφονται η σκηνογραφία και τα κοστούμια, αλλά επειδή η χημεία μεταξύ Καβίλ, Βικάντερ και Χάμερ είναι απούσα, το «παιχνίδι» ενίοτε μοιάζει νεκρό, κάτι που προϊδεάζει για το μη προγραμματισμό σίκουελ. Πρόβλημα, ίσως, ότι το σημερινό νεαρό κοινό των ταινιών δράσης δεν άκουσε ποτέ να μιλούν για τους συγκεκριμένους πράκτορες και ότι οι πρωταγωνιστές δεν είναι σταρ που αυτόματα έλκουν τους θεατές...
Με τους: Χένρι Καβίλ, Αρμι Χάμερ, Αλίσια Βικάντερ, Ελίζαμπεθ Ντέμπικι, Χιου Γκραντ κ.ά.
Παραγωγή: «The Man From U.N.C.L.E», Μ. Βρετανία (2015)