Το σημερινό εκλογικό τοπίο μπορεί να αποβεί ευεργετικό για το λαό, δεδομένου ότι οι αυταπάτες για λύσεις μέσα στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης - εννοούν αέναης εκμετάλλευσης - διαρκώς συρρικνώνονται.

Το «Ευρωζωνικό» άλλοθι της αντίθεσης μνημόνιο - αντιμνημόνιο, υποκατάστατο της αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας, κατέρρευσε και στη θέση του αναζητείται νέο, π.χ. παλαιός μνημονιακός - νεομνημονιακός. Παράλληλα, το... «παράλληλο πρόγραμμα ισοδύναμων και λείανσης των μέτρων» εντός του τρίτου μνημονίου, δεν πρόκειται να περάσει εξ ορισμού στο λογιστήριο της Ευρωζώνης, οπότε καταλήγουμε σε συμπέρασμα κοινής λογικής:

Αφού τα δοκιμάσαμε όλα, πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά τη λύση του ΚΚΕ και την πρότασή του, εξόδου απ' την κρίση. Οχι μόνο για την επιστημονική υπεροχή της ιδεολογίας του, αλλά γιατί η ιστορικότητά του και η καθημερινή πραχτική στους κοινωνικούς αγώνες, το διασφαλίζει από κάθε μετάλλαξη.

Στην οποιαδήποτε ένσταση περί ρεαλισμού, ότι στις παρούσες συνθήκες που διακυβεύονται πολλά, απαιτείται κάποια μορφή συνεργασίας με τα άλλα κόμματα, προτάσσεται πρωτίστως η αναγκαιότητα υπεράσπισης του λαού.