ΛΟΥΚΑΣ ΜΠΕΛΒΟ
Μήπως είσαι ο τύπος μου;
Παρασκευή 2 Οχτώβρη 2015

Ο Βέλγος σκηνοθέτης Λουκάς Μπελβό, που πριν τρία χρόνια εντυπωσίασε με το περίφημο «38 μάρτυρες» (2012), βγαίνει ξανά στο προσκήνιο, με μια εκπληκτική ταινία με δύο γοητευτικούς πρωταγωνιστές. Με καταλυτικό ρεαλισμό αποτυπώνει την ακτινογραφία μιας ερωτικής σχέσης που πνίγεται στην ταξική απόσταση που χωρίζει τους δύο εραστές. Απ' αυτήν την άποψη, η ταινία βρίσκεται στο ίδιο μήκος κύματος με τη «Ζωή της Αντέλ» (2013) του Αμπνελατίφ Κεσίς. Στην «Αντέλ», βέβαια, το θέμα (discours) περί ταξικού στοιχείου εμφανίζεται πολύ ουσιαστικότερο και πολυδιάστατο, επειδή ακριβώς ο Κεσίς απογυμνώνει την ερωτική σχέση από τα κοινωνικά της βαρίδια (οικογένεια κ.λπ.) και επιλέγει ως αντικείμενο ανάλυσης μια ομοφυλοφιλική σχέση. Και η γήινη πρωταγωνίστρια του Μπελβό, η Εμιλί Ντεκέν, θυμίζει τη γήινη Αντέλ Εξαρχόπουλος, γιατί και οι δύο χαρακτήρες που υποδύονται, «πατάνε» στο ότι «δεν ντρέπονται που ανήκουν στην εργατική τάξη». Με αλληλουχία σκηνών, ελαφρών αλλά και άλλων, με απύθμενο βάθος, με πανέξυπνη αίσθηση οικονομίας στην αφήγηση και με απόλυτα προσωπικό και καθαρό ύφος στη γραφή της, η ταινία μαρκάρει την ουσιαστική της διαφορετικότητα από άλλες ρομαντικές κωμωδίες, παρεκκλίνοντας από τη ροζ εικόνα του παραδοσιακού ρομάντζου στη μεγάλη οθόνη...

Ο Μπελβό σκιαγραφεί με μεγάλη εντιμότητα και χωρίς προστατευτικά πέπλα τους πρωταγωνιστικούς του χαρακτήρες. Ο δημιουργός δεν παίρνει θέση στην ταξική πολιτισμική σύγκρουση υπέρ του ενός ή του άλλου, μια που και στους δύο εραστές, εγγενή ταξικά στοιχεία είναι ριζωμένα μέσα τους, πολύ βαθιά. Σ' ένα κομμωτήριο της πόλης Αράς (γενέτειρας του Ροβεσπιέρου) στη βόρεια Γαλλία, εργάζεται η Τζένιφερ, μόνη μητέρα με παιδί. Μια μέρα εμφανίζεται ένας καινούργιος πελάτης. Είναι ένας Παριζιάνος καθηγητής Φιλοσοφίας, που πήρε μετάθεση για το Αράς, όπου θα παραμείνει για ένα χρόνο, διδάσκοντας σε Λύκειο. Ο καθηγητής - με ειδίκευση στη σκανδιναβική και γερμανική φιλοσοφία - και συγγραφέας ενός βιβλίου είναι γόνος αστικής παρισινής οικογένειας και βαθιά διαποτισμένος από τα συστατικά που διαμορφώνουν και χαρακτηρίζουν το «είναι» της τάξης του. Ο ίδιος είναι έντιμος και ειλικρινής και δηλώνει εξαρχής ότι δεν πιστεύει στις σχέσεις... Μάλιστα, η ταινία αρχίζει ακριβώς με τον Κλεμάν - τον καθηγητή - να δίνει τέλος στη σχέση με τη σύντροφό του στο Παρίσι, όταν εκείνη του ζητά ένα παιδί... Ο Κλεμάν, φτάνοντας στη «μισητή» επαρχιακή πόλη, συναντά τη χαριτωμένη και γεμάτη ζωή κομμώτρια και αρχίζει μια ερωτική σχέση μαζί της, μια σχέση χωρίς ισορροπία. Εκείνη, ενστικτώδης, λαϊκή, αποφασιστική γιατί ερωτευμένη, αποζητά ενσυνείδητα μια μόνιμη σχέση, το μεγάλο έρωτα. Εκείνος, εγκλωβισμένος σε φιλοσοφικές και υπαρξιακές βεβαιότητες που αποδεικνύονται αναποτελεσματικές και μυστηριώδεις για το παρελθόν και τις προθέσεις του, την κρατά έξω από τη ζωή του... Η ταινία είναι μεταφορά στον κινηματογράφο του ομώνυμου μυθιστορήματος του Φιλίπ Βιλέν, που αφηγείται μια θλιβερή ερωτική ιστορία μ' έναν τόνο καθόλου θλιβερό.

Ταινία που τη βλέπεις χωρίς να μασουλάς ποπ κορν, εξαιρετική, ταινία δημιουργού, η καλύτερη της βδομάδας και όχι μόνο. Μην την χάσετε!

Με τους: Εμιλί Ντεκέν, Λοΐκ Κορμπερί κ.ά.

Παραγωγή: «Pas son genre», Γαλλία, Βέλγιο (2014)