«Το 1948, ήμουν στην 107η μεραρχία του ΔΣΕ, μόλις είχα περάσει από τη Γιουγκοσλαβία και το Μπούλκες στην Ελλάδα, αμέσως μετά τις επιχειρήσεις του καλοκαιριού», μας λέει ο Χρήστος Ζιμπίδης, ο οποίος πολέμησε στο Μάλι Μάδι. «Οταν ήμουν στο Μπούλκες μας συγκέντρωσαν όλους τους Ελληνες σε έναν κινηματογράφο και μας είπαν ότι ο Δημοκρατικός Στρατός χρειάζεται άμεσα ενισχύσεις, για να συνεχίσει τον αγώνα της απελευθέρωσης της χώρας. Αμέσως, κατατάχτηκα εθελοντής, πήγα στις Πρέσπες και από εκεί ήρθα στο Μάλι Μάδι».
«Μας επιτέθηκαν το βράδυ, αρχές Σεπτέμβρη πρέπει να ήταν. Κρατήσαμε τις θέσεις όσο μπορούσαμε πιο καλά. Κάναμε οικονομία στα πυρομαχικά. Μια σφαίρα παραπάνω μπορεί να στοίχιζε τη ζωή σου. Κρατήσαμε αρκετές μέρες την επίθεση των φασιστών. Οι κυβερνητικοί πίστευαν - όπως μας έλεγαν αιχμάλωτοι που είχαμε πιάσει - ότι μέσα σε μια εβδομάδα θα μας ξεμπέρδευαν. Μάλιστα ένας από αυτούς μου είχε πει: "Οταν μας έστειλαν εδώ μας λέγανε ότι είναι δυο - τρεις συμμορίες κατσαπλιάδων. Αλλά εδώ όπως βλέπω είστε οργανωμένος στρατός"».
«Η αντεπίθεση ορίστηκε το βράδυ 9 προς 10 Σεπτέμβρη. Εμείς κινηθήκαμε προς Μεσοποταμιά. Υποχώρησαν αμέσως. Πολλοί από αυτούς έφτασαν μέχρι την Καστοριά».