Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Ορμπάν, προειδοποίησε χθες με βέτο σε πιθανή πρόταση για επιβολή κυρώσεων στην κυβέρνηση της Πολωνίας από την πλευρά της ΕΕ, για τις αποφάσεις του συντηρητικού κόμματος Νόμος και Δικαιοσύνη (PiS) του Γιάροσλαβ Καζίνσκι, σχετικά με το Συνταγματικό Δικαστήριο και το μεγαλύτερο έλεγχο της δημόσιας τηλεόρασης. Θυμίζουμε ότι το κόμμα αυτό, εκφράζοντας το τμήμα του πολωνικού κεφαλαίου στην 6η μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ, που θέλει άλλη σχέση με την ΕΕ και αναβάθμιση της θέσης, αναδείχτηκε στην εξουσία στις εκλογές της 15ης Οκτώβρη και εκφράζει ευρωσκεπτικιστικές θέσεις. Σε αυτήν τη βάση έχει διαύλους επικοινωνίας με το επίσης συντηρητικό αντιδραστικό κόμμα Φίντες του Ορμπάν, τον οποίο συνάντησε ο Καζίνσκι προχθές για 6 ώρες, σε ξενοδοχείο σε λόφο στα σύνορα Πολωνίας και Σλοβακίας, συνάντηση που αρχικά επιχειρήθηκε να κρατηθεί μυστική.

Από την πλευρά της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με αφορμή τις νομοθετικές πρωτοβουλίες στην Πολωνία (και θυμίζουμε και παλιότερα στην Ουγγαρία επίσης με νόμο για τα ΜΜΕ), κάνει λόγο για «επίθεση στο κράτος δικαίου» που δήθεν είναι θεμέλιος λίθος της ΕΕ. Για το λόγο αυτό εξάλλου ο επίτροπος Γκίντερ Ετινγκεν, αρμόδιος για την Ψηφιακή Οικονομία και την Κοινωνία, έχει προγραμματίσει στις 13 Γενάρη συνάντηση με την πολωνική ηγεσία, ενώ εξετάζεται - αν δεν υπάρξει συμβιβασμός - η διαδικασία της εποπτείας, που αποτελείται από τρία βήματα που μπορεί να φτάσουν και ως την άρση των δικαιωμάτων ψήφου της Πολωνίας στα όργανα της 28μελούς ΕΕ (κάτι που δεν έχει γίνει με άλλη χώρα ως τώρα).

Η εξέλιξη αυτή - που θα είναι πολύ σοβαρό γεγονός αν επιβληθεί η λεγόμενη εποπτεία για το «κράτος δικαίου» - όπως και η σύγκλιση της Πολωνίας με τη φιλορωσική (για άλλους λόγους) Ουγγαρία αντανακλούν στους ανταγωνισμούς που υπάρχουν στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας. Οσο και αν είναι κοινή η επίθεση στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα, όταν πρόκειται για καταμερισμό κερδών ή επιμερισμό ζημιάς στην περίπτωση της κρίσης ή το ζήτημα του κόστους για την υποδοχή προσφύγων «βγαίνουν τα μαχαίρια». Και η κάθε αστική τάξη επιχειρεί να χτίσει τις δικές της συμμαχίες για να εξυπηρετήσει τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα. Αυτό φαίνεται και από την ιδιαίτερη σχέση της Πολωνίας με τις αντιδραστικές κυβερνήσεις της Βαλτικής (φάνηκε και στην επέμβαση στην Ουκρανία) ή από την «Ομάδα του Βισεχράντ» από Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Πολωνία με παρατηρητές και άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Αυτή είναι η ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία, όπου στο πλαίσιο της ανισομετρίας της καπιταλιστικής ανάπτυξης το κάθε αστικό κράτος, ανάλογα με τη δύναμή του (οικονομική, πολιτική, στρατιωτική) διεκδικεί το μερίδιό του.