Περπατάνε μέσα στη νύχτα πάνω στις ράγες επί 18 ολόκληρα χιλιόμετρα. Φοράνε μόνο ένα φωσφορίζον γιλέκο. Δεν έχουν στη διάθεσή τους κανένα μέσο επικοινωνίας. Κανείς δε γνωρίζει σε ποιο ακριβώς σημείο της διαδρομής βρίσκονται σε μια δεδομένη χρονική στιγμή. Και πάνε άκλαφτοι, θύματα μιας πολιτικής διαρκούς περικοπής δαπανών στο βωμό της ιδιωτικοποίησης. Πρόκειται για τους ελεγκτές γραμμής του ΟΣΕ, που κήδεψαν, μόνο τον τελευταίο μήνα, δύο ακόμα συναδέλφους τους. Οι οποίοι έκαναν το «λάθος» να εκτελούν με υπευθυνότητα το χρέος τους, εργαζόμενοι σε συνθήκες που αφορούν το 1920, τότε που τα τρένα δεν ανέπτυσσαν τις σημερινές ταχύτητες. Θύματα ενός διαρκούς ακήρυχτου πολέμου, όπου τα μέτρα ασφαλείας λογίζονται σαν κόστος, ενώ η ζωή του εργάτη είναι τζάμπα. Εκσυγχρονισμός γαρ.