Μια ιδιαίτερα φροντισμένη και καλά προετοιμασμένη μουσικοθεατρική παράσταση, αφιερωμένη στον Τούρκο κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, ετοιμάζει η ΚΟΒ Κέντρου - Αγ. Τριάδας Περιστερίου της ΠΟ Δυτικής Αθήνας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 14/12, στις 7.00 μ.μ., στο θέατρο «Ξυλοτεχνία» Περιστερίου (Παρασκευοπούλου και Κ. Παλαμά).

Η παράσταση, που εντάσσεται στους εορτασμούς για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ, προετοιμάζεται εδώ και περισσότερο από ένα μήνα, με περισσότερους από 20 συντελεστές.

Ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε στη γενική πρόβα, στο θέατρο «Ξυλοτεχνία», την περασμένη Κυριακή και συζήτησε με τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος που συμμετέχουν στην παράσταση.

«Θέλουμε ο θεατής να φύγει έχοντας τουλάχιστον συνειδητοποιήσει πόση δύναμη, πόση ενέργεια έχει ο άνθρωπος που παλεύει και αγωνίζεται», σημειώνει η ηθοποιός Ευτυχία Δρακοπούλου, που ανέλαβε τη σκηνοθεσία του έργου. «Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο Χικμέτ "έγραψε" 5.000 στίχους στη φυλακή, σε συνθήκες που του στερούσαν ακόμα και τη γραφική ύλη! Τους αποστήθιζε και τους έλεγε στη μητέρα του, για να τους καταγράψει και να τους μεταφέρει προς τα έξω. Θέλουμε, μέσα από την παράσταση, οι θεατές να πάρουν δύναμη και κουράγιο, να εμπνευστούν για τον αγώνα τους», προσθέτει ενθουσιασμένη.

Οδηγός για τη μουσικοθεατρική παράσταση είναι το πλούσιο υλικό από το Επιστημονικό Συνέδριο που διοργάνωσε τον Ιούνη του 2015 η ΚΕ του ΚΚΕ για τον Ν. Χικμέτ. Το αποτέλεσμα είναι μέσα από ένα αρμονικό δέσιμο αφήγησης, απαγγελίας και τραγουδιού να ξεδιπλώνεται η ζωή του κομμουνιστή ποιητή και οι συνθήκες μέσα στις οποίες μεγάλωσε, έδρασε, ανδρώθηκε σαν πρωτοπόρος στους λαϊκούς αγώνες. Μια μορφή «διαλόγου» ανάμεσα στους συντελεστές, με τον έναν να συμπληρώνει τον άλλο, όπως μας λέει η Ευτυχία.

Το έργο έγραψε η Ιωάννα Σωτηροπούλου, μέλος του Κόμματος και μας λέει ότι στόχος της παράστασης είναι να μάθει ο θεατής τις συνθήκες μέσα στις οποίες ο Ναζίμ, από γόνος ευγενούς οικογένειας, έφτασε να γίνει κομμουνιστής και να περάσει το ένα τρίτο της ζωής του στη φυλακή: «Η αφήγηση, που διακόπτεται από το λόγο του Χικμέτ, με ποίηση και τραγούδι, μας δείχνει πώς διαμορφώθηκε η συνείδησή του. Δείχνουμε στο θεατή πώς η ζωή και η ιδεολογία του διαμορφώθηκε μέσα από τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες της εποχής, που περιλαμβάνει κορυφαίες στιγμές, όπως του πολέμου. Δουλέψαμε πολύ για να βγει ένα καλό αποτέλεσμα και νομίζουμε ότι οι εργαζόμενοι, μέσα από τη συμμετοχή τους σε τέτοιες πρωτοβουλίες, μπορούν να πλησιάσουν την πρωτοπόρα ιδεολογία μας. Δεν είναι τυχαίο ότι η ίδια η προετοιμασία έγινε αφορμή για ιδεολογικοπολιτική συζήτηση, αφού το υλικό είναι πολύ πλούσιο. Βεβαίως, έτσι δείχνουμε ότι υπάρχουν τρόποι για να μην είναι το θέατρο πολυτέλεια για τα λαϊκά στρώματα».

Η πρόβα ξεκινάει με μικρής διάρκειας προβολή φωτογραφικού υλικού από τη ζωή του Ναζίμ, επενδυμένο με ηχογραφημένη και υποτιτλισμένη απαγγελία στην τουρκική γλώσσα από τον ίδιο τον ποιητή. Με την ολοκλήρωση της προβολής, στη σκηνή παίρνει θέση με την κιθάρα του ο δεκατριάχρονος Αλέξανδρος, για να συνοδεύσει την Μαρία που αποφασιστικά απαγγέλλει τους στίχους του ποιητή: «Μα εμένα η ελπίδα πια δε μου φτάνει, εγώ δε θέλω ν' ακούω πια τραγούδια, θέλω να τραγουδήσω...».

Στην ομάδα που ανεβάζει την παράσταση είναι όλοι ερασιτέχνες, από δεκατριών μέχρι πενηντατεσσάρων χρόνων, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ: Αλλος εργαζόμενος, άλλος άνεργος, άλλος μαθητής, άλλος πανεπιστημιακός. Καθημερινά βρίσκονται μαζί στους αγώνες, ξέρουν από πρώτο χέρι τα βάσανα της εργατικής τάξης και του λαού, αλλά και τη διέξοδο, που βρίσκεται στον ξεσηκωμό, την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Η Τάνια, φίλη του Κόμματος, στην παράσταση απαγγέλλει, από το έργο «Ανθρώπινα τοπία της πατρίδας μου», το συγκλονιστικό απόσπασμα που αναφέρεται στην ηρωική στάση της κομσομόλας Ζόγια, κατά τη διάρκεια της ανάκρισης από τους Γερμανούς ναζί και το μαρτυρικό της θάνατο στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο της ΕΣΣΔ. «Η συλλογική προσπάθειά μας δείχνει και τη δύναμη του Κόμματος. Η Ζόγια αποτέλεσε ένα ίνδαλμα για όλες τις γενιές της ΕΣΣΔ, αλλά πρέπει να γίνει παράδειγμα και για τους σημερινούς νέους, να τους πείσει ότι όλα κερδίζονται με αγώνες» μας λέει.

Η Μαρίνα, μέλος της ΚΝΕ, και ο Γιώργος, φίλος της Οργάνωσης, μαθητές Λυκείου, συμμετέχουν στην παράσταση απαγγέλοντας και καλούν τους συμμαθητές τους να την παρακολουθήσουν, να παίρνουν μέρος σε τέτοιες πρωτοβουλίες, για να βλέπουν ολοκληρωμένα την πολιτική - πολιτιστική δράση των κομμουνιστών. «Είναι κι αυτός ένας τρόπος να ερχόμαστε σε επαφή με τους συμμαθητές μας, να έρχονται κοντά στην ιδεολογία μας, αλλά μας βοηθάει και να μαθαίνουμε, να γινόμαστε καλύτεροι» τονίζει η Μαρίνα.

Ο Βασίλης, φίλος του ΚΚΕ, υπογραμμίζει τη σημασία που έχουν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες για μια λαϊκή περιοχή, όπως το Περιστέρι: «Πέρα από εμάς, που γίναμε μια ομάδα και το χαιρόμαστε, η προσπάθειά μας είναι προσφορά και στους εργαζόμενους της περιοχής, που τέτοιες πολιτιστικές δραστηριότητες είναι υποτιμημένες». Ο Δημήτρης συμφωνεί και προσθέτει ότι το ΚΚΕ μπορεί να κάνει μια τέτοια προσπάθεια, με καλό αποτέλεσμα, καθώς στηρίζεται σε λαϊκούς ανθρώπους. «Το να αναφέρεσαι στον Ναζίμ έχει τις δυσκολίες του», προσθέτει, «γι' αυτό προσπαθούμε να δώσουμε όλες τις πλευρές της ζωής του και του έργου του κατανοητά».

Η Μαρία Στρούπα, Γραμματέας της ΚΟΒ, υπογραμμίζει πόσο ενίσχυσε η πολυήμερη προετοιμασία της παράστασης όλη την κομματική δουλειά: «Η προσπάθειά μας να εντάξουμε φίλους του Κόμματος αποδεικνύεται ότι αποδίδει και αφήνει παρακαταθήκη. Επί ενάμιση μήνα τουλάχιστον, η σταθερή αυτή επαφή με όλους τους συντελεστές μάς έδεσε παραπάνω. Οι πρόβες που γίνονταν στα σπίτια, συνδυάζονταν με την πολιτική συζήτηση και ενημέρωση για τις εξελίξεις. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχαμε τόσο τακτική, ζωντανή επαφή μαζί τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυξήσαμε τη διακίνηση του "Ριζοσπάστη", ενώ μας βοήθησε και στην Οικονομική Εξόρμηση. Πλέον η σχέση μας με αυτούς τους εργαζόμενους είναι καλύτερη. Αισθάνονται δική τους υπόθεση την επιτυχία της γενικότερης δραστηριότητας του Κόμματος».