Πέθανε χτες το πρωί ύστερα από πολύχρονη ασθένεια, σε ηλικία 83 ετών, ο παλαίμαχος λαϊκός αγωνιστής, ο κομμουνιστής, όπως ήθελε να δηλώνει και να αισθάνεται ως το τέλος, Στ. Κασιμάτης, γνωστός με τα ψευδώνυμα Ορέστης και Λευτέρης Σταθάς στα δύσκολα χρόνια των μεγάλων αγώνων της δεκαετίας του '40 και της μετεμφυλιακής περιόδου, στα χρόνια των διωγμών και της παρανομίας. Η κηδεία του, που θα είναι πολιτική σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία, θα γίνει από το Α' Νεκροταφείο σήμερα στις 5 μ.μ.

Ο Σταύρος Κασιμάτης γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1918 και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή εγκαταστάθηκε στον Πειραιά και αργότερα στο συνοικισμό του Βύρωνα. Το 1928 μετανάστευσε στην Αυστραλία όπου έζησε για δύο χρόνια. Στη συνέχεια επέστρεψε και πάλι στην Ελλάδα. Τελείωσε τη Βαρβάκειο Σχολή και το 1937 μπήκε στο Πολυτεχνείο. Ως φοιτητής, στα 1938, στρατεύτηκε στις γραμμές της παράνομης, τότε, Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδος (ΟΚΝΕ). Στις αρχές του Φθινοπώρου 1941 εκλέγεται πρόεδρος του Ταμείου Απόρων Σπουδαστών (ΤΑΣ) και γραμματέας της ΟΚΝΕ στο Πολυτεχνείο και στη Σπουδάζουσα. Το Μάρτη του 1942 εκλέγεται αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ της ΟΚΝΕ. Συμμετείχε στην ίδρυση της ΕΠΟΝ, της οποίας διετέλεσε γραμματέας στην Οργάνωση του Πειραιά. Μετά τη μάχη της Κοκκινιάς, τον Μάρτη του 1944, τη σύλληψη και τη διαφυγή του ανέλαβε Γραμματέας της ΕΠΟΝ Θεσσαλίας. Το 1948 ήταν γραμματέας του κλιμακίου της ΕΠΟΝ Νοτίου Ελλάδας και το 1949, με άλλους συντρόφους του συγκρότησε το 2ο καθοδηγητικό κέντρο του ΚΚΕ στην Αθήνα. Βγήκε στο εξωτερικό το 1952 και έζησε πολλά χρόνια σε χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και στη Γαλλία ως πολιτικός πρόσφυγας.

Ο Στ. Κασιμάτης στη μετεμφυλιακή περίοδο αναδείχτηκε στα ανώτατα ηγετικά κλιμάκια του ΚΚΕ. Εκλέχτηκε αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του Κόμματος στην Τρίτη Συνδιάσκεψή του τον Οκτώβρη του 1950. Στη συνέχεια, στην 3η ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, τον Νοέμβρη του 1952, με πρόταση του Ν. Ζαχαριάδη, γίνεται τακτικό μέλος της ΚΕ και ταυτόχρονα εκλέγεται αναπληρωματικό μέλος του ΠΓ. Το Φθινόπωρο του 1954 απαλλάχτηκε από κάθε κομματική δουλιά, χωρίς όμως να καθαιρεθεί από τα καθοδηγητικά όργανα του Κόμματος, και στάλθηκε για να εργαστεί στο Κολχόζ Νέα Ζωή στην Πολωνία. Επανήλθε πλήρως στα κομματικά του καθήκοντα με την 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ που έγινε το Δεκέμβρη του 1955. Στην ιστορική 6η Ολομέλεια της ΚΕ του 1956, που καθαίρεσε τον Ζαχαριάδη από τη θέση του ΓΓ, ο Στ. Κασιμάτης εκλέχτηκε στο 7μελές Γραφείο της ΚΕ. Στις αρχές του 1958 απαλλάχτηκε και πάλι από κάθε κομματικό καθήκον με το αιτιολογικό ότι εκκρεμούσαν ορισμένες κατηγορίες σε βάρος του. Το θέμα του απασχόλησε στη συνέχεια διάφορα κομματικά σώματα του ΚΚΕ και η 11η ολομέλεια της ΚΕ που έγινε τον Ιούνιο του 1967 τον απάλλαξε από κάθε κατηγορία. Η απόφαση αυτή δημοσιεύτηκε και στο θεωρητικό περιοδικό του ΚΚΕ «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (αριθμός 10, Οκτώβρης 1980).

Το 1968 ο Στ. Κασιμάτης εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και το 1978 επαναπατρίστηκε στην Ελλάδα. Το επάγγελμά του ήταν Πολιτικός Μηχανικός. Εχει γράψει το βιβλίο «Οι Παράνομο ι- Ανθρωποι και Ντοκουμέντα» που κυκλοφόρησε το 1997 από τις εκδόσεις ΦΙΛΙΣΤΩΡ καθώς κι ένα συμπλήρωμα, εν είδει επιλόγου, αυτού του βιβλίου, που κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 1998 από τις εκδόσεις «Το Ποντίκι».