Ο William Ramsey Clark, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, δηλώνει: «Θεωρώ το δικαστήριο (της Χάγης) μη νόμιμο. Κατά την άποψή μου ο Μιλόσεβιτς δήλωσε ορθά ότι το δικαστήριο αυτό είναι ένας παράνομος θεσμός. Στο Χάρτη του ΟΗΕ δεν αναφέρεται τίποτα για ένα διεθνές δικαστήριο. Αν γινόταν αυτό, ο ΟΗΕ δεν επρόκειτο να ιδρυθεί ποτέ. Μόνο μετά από αλλαγή του Χάρτη ή στα πλαίσια μιας πολυεθνικής συμφωνίας θα ήταν δυνατό να εγκαθιδρυθεί άμεμπτα, νόμιμα ένα τέτοιου είδους δικαστήριο».

Ετσι αρχίζει τις απαντήσεις του στις σχετικές ερωτήσεις του ανταποκριτή της «Νόιες Ντόιτσλαντ» στη Νέα Υόρκη, ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ Ουίλιαμ Ράμσεϊ Κλαρκ. Ολόκληρη η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στη γερμανική εφημερίδα στις 11 του Ιούλη.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει λόγω χώρου μόνο τις απαντήσεις του διακεκριμένου Αμερικανού νομικού (με ευγενή παραχώρηση της «Νόιες Ντόιτσλαντ»).

Ο Ράμσεϊ Κλαρκ συνεχίζει: «Το δικαστήριο της Χάγης δημιουργήθηκε με πίεση και με χρήματα των ΗΠΑ, που θέλουν να παραμερίσουν έναν από τους εχθρούς τους. Από τη μια πλευρά βρίσκονται οι ΗΠΑ, οι οποίες βομβάρδισαν τη Γιουγκοσλαβία επί 78 ημέρες αγριότατα και η υπερδύναμη δεν μπορεί να κατηγορηθεί γι' αυτό. Από την άλλη πλευρά βρίσκεται το θύμα των βομβαρδισμών και εναντίον του κρατικού αντιπροσώπου του πρόκειται να διεξαχθεί η δίκη».

Στη δεύτερη ερώτηση, αν είναι εναντίον του σχεδιαζόμενου διεθνούς ποινικού δικαστηρίου, ο Κλαρκ απάντησε: «Οχι, ήμουν πάντα υπέρ. Ομως το δικαστήριο της Χάγης εναντίον της Γιουγκοσλαβίας παραβιάζει το καταστατικό ενός τέτοιου παγκόσμιου δικαστηρίου, ότι δηλαδή πρέπει να ληφθεί υπόψη στο ίδιο μέτρο και το εθνικό δίκαιο. Αυτό όμως δεν έγινε στη Γιουγκοσλαβία, γιατί η έκδοση ενός Γιουγκοσλάβου υπηκόου - και ο Μιλόσεβιτς είναι Γιουγκοσλάβος υπήκοος - στο εξωτερικό δεν επιτρέπεται κατά το γιουγκοσλαβικό νόμο.

Το γιουγκοσλαβικό δίκαιο παραβιάστηκε επίσης, γιατί ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς παραδόθηκε, ενώ η περίπτωσή του εκκρεμούσε ακόμα στο γιουγκοσλαβικό Συνταγματικό Δικαστήριο. Μ' αυτό τον τρόπο προεξοφλήθηκε μια δικαστική απόφαση (σημ. Ριζ.: δηλαδή του γιουγκοσλαβικού Συνταγματικού Δικαστηρίου).

Στην ερώτηση για την «εκδίωξη 800.000 Αλβανών από το Κόσσοβο» από τις σερβικές αρχές, ο Ρ. Κλάρκ απάντησε: «Η εκδίωξη εκατοντάδων χιλιάδων Αλβανών του Κοσσόβου συνέπεσε με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ. Από τις βόμβες του ΝΑΤΟ σκοτώθηκαν χιλιάδες, η δυτική στρατιωτική συμμαχία βομβάρδισε σχολεία, βιομηχανικές εγκαταστάσεις, γέφυρες, εκκλησίες, κατοικίες, υδραυλικά και ηλεκτροπαραγωγικά εργοστάσια, σερβικούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Η κινεζική πρεσβεία και το ελληνικό προξενείο στην πόλη Νις καταστράφηκαν, βομβαρδίστηκε επίσης η Πρίστινα, η πρωτεύουσα του Κοσσόβου. Το σερβικό έθνος υπήρξε θύμα ενός ξένου επιδρομέα και μετά τους βομβαρδισμούς εκδιώχτηκαν από το Κόσσοβο κάτω από τα μάτια του ΟΗΕ 200.000 Σέρβοι.

Για όλα αυτά τα γεγονότα δεν ενοχλείται κανείς. Αυτή η περίπτωση πρέπει να εκδικαστεί μπροστά στο παγκόσμιο δικαστήριο και πρέπει να ληφθεί υπόψη όλη η συνάφεια του πολέμου, για να μπορεί να εκδοθούν αποφάσεις ενοχής.

Στην παρατήρηση ότι «αγωνιστές για τα ανθρώπινα δικαιωμάτων τον μέμφονται πως συγχωρεί παραβάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων», ο Ρ. Κλάρκ απάντησε: «Είναι λυπηρό αν αγωνιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα πολιτικοποιούνται κατά τρόπο που δε βλέπουν τον πολιτικό χαρακτήρα δικαστηρίων, όπως κατά της Ρουάντα ή τώρα κατά της Γιουγκοσλαβίας. Στο δεύτερο ήμισυ του τελευταίου αιώνα έγιναν τρομερά μακελειά και τραγωδίες. Οι ΗΠΑ δε βρέθηκαν μπροστά σε δικαστήριο εγκληματιών πολέμου ούτε για το Βιετνάμ ούτε για την Καμπότζη. Αντίθετα, έχουν ήδη προ πολλού καταδικαστεί "το τέρας των Βαλκανίων" και η "κόκκινα μάγισσα". Ας ελπίσουμε ότι τέτοιου είδους δικαστήρια σύντομα θα ανήκουν στο παρελθόν».

Στην ερώτηση «θα είστε μέλος της ομάδας νομικών που θα υπερασπιστούν τον Μιλόσεβιτς», απάντησε: «Δεν το πιστεύω. Θέλω να βοηθήσω, όσο μπορώ. Προς το παρόν (ο Μιλόσεβιτς) δε θέλει κανέναν (δικηγόρο) υπεράσπισης».

Η «Νόιες Ντόιτσλαντ» προτάσσει στη συνέντευξη την εξής βιογραφία του Κλαρκ: ηλικίας 73 χρόνων, γεννήθηκε στο Τέξας, γιος ομοσπονδιακού δικαστή, κλήθηκε το 1961 επί προεδρίας Τζον Φ. Κένεντι στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Από το 1961 διευθυντής του υπουργείου, διορίστηκε από τον Πρόεδρο Λίντον Β. Τζόνσον υπουργός το 1967. Μετά την αποχώρησή του από το υπουργείο το 1969 εργάζεται στη Νέα Υόρκη ως δικηγόρος. Είναι ένας από τους αυστηρότερους κριτικούς της «πολιτικής της μεγάλης δύναμης» των ΗΠΑ, είναι ένας από τους οργανωτές του δικαστηρίου της Ν. Υόρκης ενάντια του πολέμου του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας. Πρόσφερε στον Μιλόσεβιτς τη συμπαράστασή του στο δικαστήριο της Χάγης, ο οποίος όμως θέλει να υπερασπιστεί μόνος του τον εαυτό του.