«Πρέπει να βγάλουμε ένα συμπέρασμα: ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να περιμένει οι άλλοι να τακτοποιήσουν τα δικά της προβλήματα. Πρέπει να διασφαλίσει την άμυνά της και να οργανωθεί για να αντιπαλέψει την τρομοκρατία. Καλύτερα από ό,τι το έχουμε κάνει μέχρι σήμερα».

Τα παραπάνω σημειώνει ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στη γερμανική εφημερίδα «Μπιλντ», ενόψει της σημερινής 18ης κοινής συνεδρίασης των υπουργικών συμβουλίων Γαλλίας - Γερμανίας. Η συνεδρίαση θα γίνει στη βορειοανατολική γαλλική πόλη Μετς, με τη συμμετοχή του Ολάντ αλλά και της Γερμανίδας καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ. Πρόκειται για συνεδριάσεις ενταγμένες στο θεσμό της «Γαλλο-γερμανικής Συνεργασίας» που φέτος συμπληρώνει 52 χρόνια «ζωής».

Καθόλου τυχαία, στη συνέντευξή του στην «Μπιλντ», ο Ολάντ επέλεξε να εστιάσει σημαντικό μέρος της σε «συμπεράσματα» που η Ευρώπη πρέπει να βγάλει όσον αφορά την «αντιμετώπιση» της «τρομοκρατίας» και εκείνων που εξαπολύουν βομβιστικές επιθέσεις όπως αυτές που έγιναν σε Παρίσι και Βρυξέλλες, τους οποίους (και) οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, αφού πρώτα εξέθρεψαν, τώρα εμφανίζονται να καταδιώκουν, αφού έτσι εξυπηρετούνται τα αναπροσαρμοσμένα αντιλαϊκά τους σχέδια.

«Ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας μάς αναγκάζει να επιταχύνουμε τις αλλαγές. Η Ευρώπη της Αμυνας (πρέπει να) είναι μια προτεραιότητα. Ευχαριστώ τη Γερμανία για τη στρατιωτική βοήθεια που μας προσέφερε, στο Μάλι αλλά εξίσου και στη Συρία. Ξέρω ότι ήταν μια απόφαση πολύ δύσκολο να ληφθεί, καθώς κατά έναν τρόπο αποτέλεσε μια εξέλιξη της πολιτικής της. Αλλά προτιμώ να το πω (καθαρά:) οι δυο μας χώρες οφείλουν να κάνουν και μια δημοσιονομική προσπάθεια στην άμυνά τους. Και να δράσουν (και) εκτός της Ευρώπης. Ας μην υπολογίζουμε σε μια άλλη δύναμη, ακόμα κι αν πρόκειται για φιλική, για να ξεφορτωθούμε την τρομοκρατία», υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ο Ολάντ.

Θυμίζουμε ότι μετά το μακελειό του Νοέμβρη στο Παρίσι, η Γαλλία ξεκίνησε ένα γύρο πολυμερών επαφών με άλλες ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (βλ. ΗΠΑ, Γερμανία, Ρωσία), για να συζητήσει τις ανάγκες του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», μετά από τις οποίες η Γερμανία ανακοίνωσε την ενίσχυση των στρατιωτικών της δυνάμεων στη Μέση Ανατολή, σηματοδοτώντας και αυτή τη βαθύτερη εμπλοκή της στη σφοδρή αναμέτρηση που κλιμακώνεται με επίκεντρο τη Συρία.

Το κάλεσμα του Ολάντ για «δράση εκτός Ευρώπης» αναδεικνύει ότι ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να μείνει θεατής στη «διείσδυση» αντίπαλων κέντρων σε κρίσιμες, γεωπολιτικά και επιχειρηματικά, περιοχές. Ταυτόχρονα, εκφράζει και την ετοιμότητα του γαλλικού κεφαλαίου να εμπλακεί ακόμα περισσότερο, και στρατιωτικά, στους φονικούς ανταγωνισμούς που μαίνονται, προσδοκώντας οφέλη για τη θέση του στις διεθνείς αγορές που έχει υποστεί σημαντικές απώλειες, αλλά και προσδοκώντας την ενεργότερη «συμμετοχή» λυκοσυμμαχιών στις οποίες ανήκει, με τους όρους βέβαια που ευνοούν το ίδιο και όχι αντιπάλους ή ...και «εταίρους» του.