Από την κουβέντα που έγινε στη συγκέντρωση, αναδείχθηκε ότι αυτή η περίοδος είναι η πιο κατάλληλη για να ανοίξει σε βάθος η συζήτηση για το δρόμο της οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης, για «την πάλη του λαού με προοπτική την κατάκτηση της δικής του εξουσίας, ώστε να ικανοποιήσει τις ανάγκες του», όπως είπε η Λ. Ράζου. Το στέλεχος του Κόμματος σημείωσε ότι το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα πλατιάς συζήτησης και αγώνα στους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από την πολιτική στάση που είχαν μέχρι χτες.
Απαντώντας στο ερώτημα πώς ερμηνεύεται το γεγονός ότι η κυβέρνηση συζητάει και έχει ανοίξει ολόπλευρα την αντιλαϊκή βεντάλια και ταυτόχρονα δεν «κλείνει» τίποτα, ενώ υλοποιείται η αντιλαϊκή πολιτική που έχει αποφασιστεί, υπογράμμισε ότι αυτό αποτελεί συνδυασμό τριών παραγόντων: «Πρώτον, η κυβέρνηση, μολονότι διατυμπανίζει το αντίθετο, δεν νιώθει και τόσο ασφαλής ότι θα περάσει απρόσκοπτα και χωρίς δυσκολίες την πολιτική της. Σ' αυτό έχει συμβάλλει το γεγονός ότι το προηγούμενο διάστημα υπήρξε λαϊκή αντίδραση και κινητοποίηση. Αμέσως μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη, έγινε μεγάλη προσπάθεια καταρχήν από τους κομμουνιστές μέσα στα συνδικάτα με άλλους ριζοσπάστες και αγωνιστές, ώστε να μην περάσει η αναμονή, αλλά να διαμορφωθεί αγωνιστικό κλίμα μέσα σε κλάδους και χώρους δουλειάς, να διαμορφωθούν προϋποθέσεις για να γίνει απεργία από το Νοέμβρη ακόμα. Αυτή η προσπάθεια έβγαλε στο δρόμο για πολύ καιρό κόσμο που αντιδρούσε απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Η καθυστέρηση υλοποίησης του σκληρού αντιλαϊκού πακέτου, εκτός των άλλων, οφείλεται και σ' αυτό και πρέπει να το πάρουμε υπόψη μας, γιατί η μάχη είναι μπροστά μας.
Και ο τρίτος παράγοντας αφορά το γεγονός ότι βαθαίνει και σκληραίνει η αντιπαράθεση, λόγω της όξυνσης των αντιθέσεων, τόσο στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, όσο και των υπόλοιπων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Αυτό έχει άμεση σχέση με το ότι η οικονομική καπιταλιστική κρίση σοβεί ακόμα σε μια σειρά χώρες, ενώ σε μια σειρά άλλες η ανάπτυξη είναι ασθενική έως και μηδαμινή. Υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες για την πορεία των οικονομικών εξελίξεων. Αυτά τα στοιχεία φουντώνουν τους πολέμους και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις για τον έλεγχο των δρόμων Ενέργειας, τα γεωστρατηγικά παιχνίδια και αποτέλεσμα αυτού του πολέμου που μαίνεται, είναι και τα χτυπήματα στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι, στην Κωνσταντινούπολη κ.λπ. Αποτέλεσμα, επίσης, είναι οι μεγάλες προσφυγικές ροές, που όχι μονάχα δε θα λυθούν μετά την πρόσφατη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας και την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, αλλά αντίθετα: Μας ανησυχούν διότι βαθαίνουν την εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτικούς σχεδιασμούς. Αυτή η εμπλοκή έχει την υπογραφή της συγκυβέρνησης, αφού έχει προηγηθεί η συνδιαμόρφωση από την πλευρά της αυτών των αποφάσεων. Τις έχει αποδεχτεί και συνδιαμορφώσει, γιατί είναι οργανικό στοιχείο της στρατηγικής επιλογής του κεφαλαίου να πορευτεί με αυτό τον τρόπο το επόμενο διάστημα, για να προασπίσει τα συμφέροντά του».
Η Λ. Ράζου, αναφερόμενη στο προσφυγικό δράμα, ανέδειξε τις ευθύνες της συγκυβέρνησης για τον εγκλωβισμό των χιλιάδων ξεριζωμένων στην Ελλάδα, για τα τείχη που υψώνονται, τις επαναπροωθήσεις και τις αντιδράσεις που προκαλεί η πολιτική της στις τάξεις των προσφύγων. Οπως είπε, η κυβέρνηση επιδιώκει να τους αξιοποιήσει σαν διαπραγματευτικό χαρτί, αλλά και για να φοβίσει το λαϊκό κίνημα, ώστε να αναστραφεί το θετικό κλίμα και η ανταπόκριση της πλειοψηφίας του λαού που συνδράμει στην ανακούφισή τους. «Το ΚΚΕ», τόνισε, «λέει ότι ο καλύτερος τρόπος για να συμπαρασταθούμε στους πρόσφυγες, είναι να παραμείνει ψηλά στη σημαία των διεκδικήσεων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων το αίτημα να σταματήσει τώρα ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Να αναπτυχθεί πάλη, κλιμακούμενος αγώνας σε αυτή την κατεύθυνση, ταυτόχρονα με την έκφραση της πολύμορφης αλληλεγγύης. Διότι πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι αιτίες που ξεκλήρισαν αυτούς τους ανθρώπους είναι κοινές με τις αιτίες που υπάρχει αυτή η συνεχιζόμενη, κλιμακούμενη επίθεση απέναντι στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και στη χώρα μας. Αυτοί έζησαν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις συνέπειές του με τις βόμβες, εμείς ζούμε τις συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου, όχι ακόμα με τις βόμβες, αλλά με την "εκτέλεση" των εργασιακών, των ασφαλιστικών, των κοινωνικών δικαιωμάτων, στο όνομα της αντιμετώπισης της καπιταλιστικής κρίσης. Θύματα αυτού του πολέμου που έχει κηρυχθεί στην εργατική τάξη από το κεφάλαιο είναι το ενάμιση εκατ. άνεργοι και οι άλλοι τόσοι ανασφάλιστοι, για να κερδίζουν τα μονοπώλια και να βγαίνουν αλώβητα από την κρίση».