Η πορεία του Δράμαλη προκάλεσε φόβο και πανικό στους Ελληνες. Στις 12 Ιούλη έφτασε στο Αργος και στη συνέχεια κινήθηκε προς το Ναύπλιο. Η ελληνική κυβέρνηση που είχε την έδρα της στο Αργος επιβιβάστηκε σε δυο καράβια και ανοίχτηκε στον Αργολικό και από εκεί έδινε «διαταγές».
Οι μόνοι που διατήρησαν την ψυχραιμία τους ήταν ο Κολοκοτρώνης και ο Υψηλάντης. Ο Υψηλάντης με 700 άνδρες, με μια παράτολμη επιχείρηση, επιτέθηκε και κατέλαβε το φρούριο του Αργους «Λάρισα». Ανέκοψε έτσι την προέλαση του Δράμαλη προς την Αρκαδία.
Ο Κολοκοτρώνης πήγε στην Τρίπολη και μαζί με τους προύχοντες έβγαλε προκήρυξη με την οποία καλούσε τους Μοραΐτες να πολεμήσουν. «Οποιος αρνηθεί να πολεμήσει- τονιζόταν στην προκήρυξη- θα τουφεκίζεται».
Ο «Γέρος του Μοριά» εφάρμοσε το σχέδιο του Ρώσου στρατάρχη Κουτούζοφ. Πρόσταξε να καεί όλη η σοδειά στον αργείτικο κάμπο. Κάηκαν επίσης όλες οι αποθήκες με τρόφιμα και γεννήματα. Η τουρκική στρατιά αντιμετώπιζε τώρα σοβαρό πρόβλημα επισιτισμού. Σε αποτυχία κατέληξε, ακόμη, η επίθεση του τουρκικού ιππικού κατά του στρατοπέδου των Ελλήνων στους Μύλους. Ετσι ο Δράμαλης αποφασίζει να ανασυνταχθεί, επιστρέφοντας στην Κόρινθο.
Στο συμβούλιο που γίνεται στους Μύλους, ο Κολοκοτρώνης προτείνει να συγκεντρωθούν οι δυνάμεις στα Δερβενάκια, για να χτυπήσουν εκεί τους Τούρκους στην επιστροφή τους προς Κόρινθο. Τα ξημερώματα της 25ης Ιούλη η πρώτη τουρκική φάλαγγα, καθώς έφτανε στα Δερβενάκια, αιφνιδιάζεται και διαλύεται από τους Ελληνες. Ο Δράμαλης με τον υπόλοιπο στρατό του αποφασίζει να φύγει από τον Αγιο Σώστη. Εκεί τους περίμενε το δεύτερο χτύπημα του Κολοκοτρώνη. Η φοβερή στρατιά του Δράμαλη αποδεκατίστηκε, χιλιάδες Τούρκοι σκοτώθηκαν. Η καταστροφή του Δράμαλη ήταν ολοκληρωτική, μια πραγματική νίλα. Η Επανάσταση νίκησε.