Αποσπάσματα από άρθρο του Σταύρου Γιαννακόπουλου, Ταγματάρχη Πολιτικού Επιτρόπου, από το περιοδικό του ΔΣΕ «Δημοκρατικός Στρατός»
(...) Το ωρίμασμα της πολιτικής μας δουλιάς στο στρατό εκδηλώνεται σήμερα με τη σοβαρότερη επίγνωση της αξίας του παράγοντα ανθρώπου και την πλούσια πείρα που αποχτήσαμε στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του, όλα αυτά επιβάλλουν σε μας σήμερα, στις παραμονές των αποφασιστικών μαχών με τον εχθρό, ν' αξιοποιήσουμε στο έπακρο τις ανεξάντλητες δυνατότητες του μαχητή μας, στο πολεμικό και ειρηνευτικό μας έργο. Κι αυτό θα το πετύχουμε, σκύβοντας με μεγαλύτερη ακόμα στοργή και ενδιαφέρον πάνω στην ψυχή του, αντιμετωπίζοντας όσο το δυνατόν καλύτερα τα προβλήματα της οργάνωσης της πολεμικής του ζωής.
Εμείς, αδιάκοπα πρέπει να πασχίζουμε όσο είναι δυνατό να μη βασανίζουν το μαχητή μας οι βασικότερες ανάγκες ζωής, οι πιο στοιχειώδικες υλικές ανάγκες.
Ο κάθε αγωνιστής του λαού μας ξέρει με την ίδια του τη βασανισμένη πείρα τι σημαίνει αυτό... Σήμερα, παρά τις τεράστιες δυσκολίες, παρά τα βάσανα απομονωμένων τμημάτων μας, μπορούμε να πούμε πως για το μεγαλύτερο ποσοστό του στρατού μας, η τροφή, η πρώτη ανάγκη ζωής του μαχητή, έχει εξασφαλιστεί. Στην περίπτωση αυτή που οι επιμελητείες μας έχουν το πρόβλημα είναι πρόβλημα καλά οργανωμένων μεταφορών ως το χαράκωμα, και ως την ώρα της μάχης, πρόβλημα καλής παρασκευής και βελτίωσης του συσσιτίου, πρόβλημα ιδιαίτερης βελτιωμένης, ή κατάλληλης τροφής για τους εξαντλημένους και τους στομαχικούς μας. Ιδιαίτερα πρέπει να προσεχτούν ακόμα οι μαχήτριές μας, που το συσσίτιό τους πρέπει να ενισχυθεί σε ζάχαρη μαρμελάδα, οι επονίτες με την ανεξάντλητη όρεξη και οι πρώην φαντάροι που απαλλαγμένοι από το βραχνά του πάντζερ ξαναγεννιούνται και ανοίγει... η όρεξή τους. Με λίγη προσοχή και ενδιαφέρον των διοικήσεων, των επιμελητών και των νοσοκόμων, μπορούν να λυθούν αυτά τα ζητήματα που τόσο ανακουφίζουν τους μαχητές μας.
Τρίτη βασική ανάγκη για τους μαχητές μας είναι η υπόδηση και ο ιματισμός... Εδώ χρειάζεται πνεύμα καλού νοικοκυριού, ώστε ό,τι μας εξασφαλίζει η επιμελητεία να πιάνει τόπο. Προτεραιότητα στις διανομές πρέπει νάχουν οι μαχητές των πιο προχωρημένων τμημάτων και αυτών που είναι περισσότερο εκτεθειμένα στην κακοκαιρία, οι τραυματίες μας, οι μαχήτριές μας και σε συνέχεια όλοι οι άλλοι...
Η καθαριότητα στα τμήματα και μέσα στις σοβαρότερες δυσκολίες, πρέπει νάναι αδιάκοπη φροντίδα όλων και προπαντός των μαχητριών μας. Η βρώμα, η ψείρα, η αξυρισιά κατεβάζουν τον αγωνιστικό άνθρωπο. Ο αξέχαστος και σαν Επίτροπος και σαν Διοικητής Κ., πέρσι στο Κάμενικ, έπαιρνε τον κουρέα μαζί του τη νύχτα και στο φως του φεγγαριού ξύριζε τους πολεμιστές μας.
Ο μαχητής του λαϊκού επαναστατικού μας στρατού πρέπει νάχει φωτισμένη σκέψη, ανοιχτό ορίζοντα μπρος του, ψυχική ηρεμία, καθαρή συνείδηση.
Πρώτη υποχρέωσή μας πάνω σ' αυτό είναι η αδιάκοπη ολόπλευρη πολιτική ενημέρωση των μαχητών μας. Πρέπει να απαντούμε με πειστικό, υπομονητικό, συντροφικό τρόπο στις ανησυχίες και τα ερωτηματικά του μαχητή. Αδιάκοπα πρέπει να αναπτύσσουμε τη δικιά του κρίση, την ικανότητα να νιώθει βαθύτερα την κατάσταση, τις επιδιώξεις και τις μανούβρες του εχθρού, τη δικιά μας ξεκάθαρη πολιτική. Να ανεβάζουμε ολοένα το μαχητή μας στο ύψος του συνειδητού πρωτοπόρου του λαού, στο ύψος του μέλους του ΚΚΕ. Αυτό θα το πετύχουμε με το ξεσήκωμα της πολιτικής ζωής στη βάση, με συζητήσεις, με τη δημοκρατική ζωή (Συνελεύσεις - Αχτίφ κ.λπ.), με το διάβασμα των περίφημων σοβιετικών βιβλίων κ.λπ.
Το ίδιο, το ποιοτικό ανέβασμα του στρατού μας δεν μπορεί να στηριχθεί παρά μόνο σ' ένα τέτοιο ηθικοπολιτικό ανέβασμα των μαχητών και των στελεχών μας.
Σοβαρή σημασία για την ψυχική ηρεμία και δύναμη του μαχητή μας, για την ίδια την πολεμική του επίδοση, έχει το πρώτο βάφτισμα στη μάχη. Αυτός όπου προσέχτηκε, προετοιμάστηκε και στοργικά οδηγήθηκε στην πρώτη μάχη, «ο καινούριος» απ' τους παλιότερους συντρόφους του, τότε απ' την πρώτη κιόλας μάχη γίνεται άξιος μαχητής του ΔΣΕ. Εδώ χρειάζεται μια ιδιαίτερη προσοχή απ' τον Επίτροπο και απ' το Διοικητή του τμήματος.
Ενα παράδειγμα για το τι ρόλο παίζει η έγκαιρη, δραστήρια αντιμετώπιση των προβλημάτων ζωής των μαχητών είναι το παρακάτω: Τα τμήματα που ανάλαβαν να υπερασπίσουν το Κάμενικ (υψ. 2.044μ.) βρέθηκαν πριν λίγο καιρό μπρος σε δύσκολη κατάσταση. Εβρεχε και έριχνε χαλάζι τις 25 από τις 30 μέρες του Μάη. Αμπριά δεν υπήρχαν και το ύψωμα είναι ολόγυμνο. Πρώτ' απ' όλα ξεσηκώθηκε ένας ενθουσιασμός σ' όλους τους μαχητές για την τιμή να υπερασπίσουν το Κάμενικ. Ακολούθησε ένας εργατικός ενθουσιασμός για τη γρήγορη οχύρωσή του και την οργάνωση της ζωής με αμπριά κ.λπ. Ομως οι μαχητές μας εξαντλούνταν από το κρύο και τη βροχή. Για τους μαχητές μας του Κάμενικ ενδιαφέρθηκε προσωπικά το ίδιο το Γ.Α. και εξασφάλισε 196 βελέντζες, αδιάβροχα, αντίσκηνα. Δόθηκαν στους μαχητές του Κάμενικ παραπάνω από τις κανονικές διανομές: 102 οκάδες ζάχαρη - 288 οκάδες μαρμελάδα, 52 οκάδες λίπος, 32 οκ. λαρδί, 25 χλαίνες κ.λπ.
Τα στελέχη με το σύνθημα «όλοι κοντά στους μαχητές» ζούσαν στ' αμπριά των μαχητών και με εξορμήσεις βελτίωναν τη στέγαση και τη ζωή των μαχητών. Τους μαχητές ιδιαίτερα τους συγκινούσε το γεγονός ότι πάντα κάποιος σύντροφος από το λόχο, το τάγμα, ή την ταξιαρχία βρισκόταν κοντά τους. Στον ΠΕ της ταξιαρχίας, ένας μαχητής του Κάμενικ είπε γελώντας: «Αυτές τις τρεις μέρες πέρασαν, μας είδαν και μιλήσαμε, η επιτροπή της ταξιαρχίας, ο επιμελητής της ταξιαρχίας, η γιατρίνα, η υπεύθυνη γυναικών, ο επίτροπος του τάγματος, πέρασε ο Διοικητής και να τώρα τα λέμε και μαζί σου...».
Σ' αυτήν την εξαιρετική κακοκαιρία και μέσ' στη βροχή έκαναν το μεγαλύτερο άθλο στην οχύρωση κι ανάπτυξαν τον πιο έντονο μικροπόλεμο απ' όλα τα τμήματα της ταξιαρχίας. Κέρδισαν έτσι και τη σημαία της άμιλλας της ταξιαρχίας.
Σ' αυτούς τους μαχητές που ποτές ως σήμερα, όταν τους ζητήσαμε, δε μας αρνήθηκαν το αίμα τους και τη ζωή τους, πρέπει ν' ανεβάσουμε πιο ψηλά ακόμα τη φροντίδα, μα και τη στοργή. Και μέσ' στη φωτιά των μαχών και των μεγάλων επιθετικών ελιγμών, και πολύ περισσότερο τότε, πρέπει ν' ανακουφίζουμε τους μαχητές μας μ' άγρυπνη έγνοια για τις ανάγκες τους. Να φωτίζουμε μ' όλα τα μέσα τη σκέψη τους και να αναπτύσσουμε ολοένα την πολιτική τους ικανότητα. Να ατσαλώνουμε την αδάμαστη ψυχή τους, τη στέρεα εγγύηση για τη νίκη του λαού μας.
Σημ: Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 7 του 1949 του περιοδικού «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ».