Και φυσικά, όλες αυτές οι απελευθερώσεις για τη δράση των καπιταλιστών σημαίνουν επί της ουσίας αυτό που επιδιώκουν και οι δύο πλευρές. Χτύπημα των όποιων κατακτήσεων και δικαιωμάτων έχουν απομείνει στους εργαζόμενους, ακόμη πιο φτηνή εργατική δύναμη, ακόμα πιο ξεχαρβαλωμένες εργασιακές σχέσεις, δηλαδή εργατικό δυναμικό χωρίς συγκροτημένα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, κάτι που συμβαίνει στις ΗΠΑ και προχωράει με γοργούς ρυθμούς και στην ΕΕ. Επίσης, επιπτώσεις αναμένονται και στο περιβάλλον και τη δημόσια υγεία.
Μάλιστα, ο Ομπάμα, στην προσπάθειά του να προωθήσει τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων της χώρας του, αυτοπαρουσίασε τον εαυτό του ως «προοδευτικό», που συνδιαλέγεται με άλλους «προοδευτικούς» και «ανοιχτόμυαλους», και επιχειρηματολόγησε υπέρ της διεύρυνσης του διμερούς εμπορίου με βάση τις αρχές της ελεύθερης αγοράς, που δήθεν θα φροντίζει για την «προστασία των εργαζομένων και την ευημερία όλης της κοινωνίας». Στο πλαίσιο αυτό, επανέλαβε την έκκληση για ενωμένη ΕΕ, που θα είναι προς όφελος και των ΗΠΑ και της παγκόσμιας οικονομίας. Επίσης, μίλησε για την ΕΕ, ως ένα «από τα σημαντικότερα πολιτικά κεκτημένα της νεότερης ιστορίας», και είπε χαρακτηριστικά ότι μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου χρειάστηκαν στην Ευρώπη «γίγαντες σαν τον Κόνραντ Αντενάουερ (ο ηγέτης που στήριξε το ΝΑΤΟ για τη δημιουργία της Δυτικής Γερμανίας), για να γίνουν από αντίπαλοι σύμμαχοι» και πρόσθεσε ότι «είσαστε οι κληρονόμοι ενός αγώνα για την ελευθερία. Είσαστε πιο ισχυροί ενωμένοι», κάνοντας μια ουσιαστική παρέμβαση και για την παρουσία της Βρετανίας στην ΕΕ, ενάντια στις δυνάμεις που στηρίζουν το λεγόμενο Brexit.
Μην αποκαλύπτοντας ειδικά τα όσα συζητήθηκαν για τη Διατλαντική Συμφωνία, η καγκελάριος Α. Μέρκελ είπε ότι το συγκεκριμένο σχήμα των 5 ηγετών «είναι ιδανικό για την ανταλλαγή απόψεων στα κορυφαία ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας». Βέβαια και μέσα στο γερμανικό κεφάλαιο υπάρχουν υποστηρικτές και μη της Διατλαντικής Συμφωνίας, της παραμονής ή μη της Βρετανίας στην ΕΕ (όπως ο υπουργός Οικονομίας, Β. Σόιμπλε, που φαίνεται να στηρίζει το Brexit) ή οπαδοί μιας πιο στενής ΕΕ, του σκληρού πυρήνα των ισχυρότερων οικονομιών.
Βεβαίως, στην ατζέντα των συζητήσεων βρέθηκαν και όλα τα πεδία των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, που είναι και πεδία των οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και μεταξύ των 5, για το ποιος θα έχει το «πάνω χέρι» στην εκμετάλλευση του πλούτου και την απόκτηση γεωστρατηγικών πλεονεκτημάτων.
Ετσι, οι 5 ηγέτες δήλωσαν ότι «θα κάνουν τα πάντα για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους» (αυτού που οι ίδιοι δημιούργησαν και θέριεψαν, για να χρησιμοποιούν σήμερα ως πρόσχημα νέων επεμβάσεων). Βεβαίως, ο Ομπάμα ζήτησε από τους άλλους 4 ηγέτες να εντείνουν τη στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ στη Συρία, να στηριχτούν οι λεγόμενες ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, ώστε να βρεθεί μια ...βιώσιμη πολιτική λύση, και ζήτησε αύξηση των στρατιωτικών εξοπλισμών στο 2% των χωρών του ΝΑΤΟ, ενώ ανακοίνωσε και την αποστολή άλλων 250 Αμερικανών κομάντος, που θα «βοηθήσουν στη μάχη κατά της τρομοκρατίας». Ταυτόχρονα, δηλώνεται ότι οι 5 θα εργαστούν από κοινού ώστε να στηριχτεί η νέα κυβέρνηση της Λιβύης, ενώ η Α. Μέρκελ σημείωσε ότι δεν συζητήθηκε η πιθανή ανάπτυξη δύναμης του ΝΑΤΟ στην περιοχή, επισημαίνοντας ότι η ναυτική δύναμη της ΕΕ «ΣΟΦΙΑ» - υποτίθεται κατά των διακινητών προσφύγων και μεταναστών - είναι ενεργή. Στην ίδια γραμμή φέρονται να είναι η Γαλλία και η Ιταλία.
Για την προσφυγική «κρίση», όπως την ονομάζουν οι ιμπεριαλιστές όταν είναι αυτοί που τη δημιούργησαν, ο Αμερικανός Πρόεδρος εκθείασε το ρόλο της Γερμανίας και της Αγκελα Μέρκελ, είπε ότι στην ΕΕ δεν έχουν θέση «οι διαχωρισμοί, οι εθνικισμοί και τα κλειστά σύνορα» και τόνισε ότι «πρέπει όλοι μας να συμβάλουμε και να αναλάβουμε ευθύνες και αυτό ισχύει και για τις ΗΠΑ». Βεβαίως, αυτά λέγονται όταν στις ΗΠΑ έχουν φτάσει 85.000 πρόσφυγες, από τους οποίους 10.000 είναι Σύροι, ενώ το αλισβερίσι ΕΕ - Τουρκίας για τη λεγόμενη μετεγκατάσταση προσφύγων σε χώρες της Ευρώπης, στο οποίο συμφώνησε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, κινείται σε μηδαμινά επίπεδα, όταν οι ξεριζωμένοι από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις είναι εκατομμύρια (από αυτούς πάνω από 2 εκατομμύρια βρίσκονται στην Τουρκία).
Αν κάτι, επομένως, επιβεβαίωσε και αυτή η συνάντηση εκπροσώπων ιμπεριαλιστών στο Ανόβερο, είναι ότι οι λαοί θα βρίσκονται στην πρέσα των μονοπωλιακών ανταγωνισμών, όσο δεν προβάλλουν τις σημαίες των δικών τους διεκδικήσεων, σε σύγκρουση με τους εκμεταλλευτές τους.