Κορυφώνεται η προσπάθεια της κυβέρνησης να αλλάξει ατζέντα και να αποπροσανατολίσει το λαό απ' τα επώδυνα αντιλαϊκά μέτρα που επέβαλε, καθώς και να παρουσιάσει ως «φιλολαϊκές» τις νέες παρεμβάσεις στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων και παραπέρα προσαρμογής του κράτους στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου.

Ετσι, ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, παρουσιάζει την Πέμπτη, σε εκδήλωση στο Μουσείο της Ακρόπολης, το σχεδιασμό για την «επόμενη μέρα» μετά το κλείσιμο της «αξιολόγησης».

Με την παρέμβαση αυτή και όσες ακολουθήσουν, η κυβέρνηση επιδιώκει να στρέψει την προσοχή στην «ανάπτυξη», καλλιεργώντας αυταπάτες περί «δίκαιης ανάπτυξης», η οποία θα είναι τάχα αμοιβαία επωφελής για το κεφάλαιο και το λαό, αλλά και στις θεσμικές παρεμβάσεις που δρομολογεί με την αλλαγή του εκλογικού νόμου και τη συνταγματική αναθεώρηση.

Ο Αλ. Τσίπρας αναμένεται να εστιάσει στην παραγωγική ανασυγκρότηση, στο ξεμπλοκάρισμα μεγάλων έργων και στα χρηματοδοτικά εργαλεία (πακέτο Γιούνκερ, ΕΣΠΑ, πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, «αναπτυξιακός νόμος», αναπτυξιακή τράπεζα κ.ά.). Αναμένεται, δηλαδή, να παρουσιάσει στο κεφάλαιο το «παλμαρέ» των κυβερνητικών επιλογών που καθιστούν τη χώρα ελκυστικό επενδυτικό προορισμό.

Την ερχόμενη βδομάδα, εξάλλου, τη χώρα επισκέπτεται και ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, ο οποίος απ' το βήμα της ετήσιας γενικής συνέλευσης του ΣΕΒ αναμένεται να παρουσιάσει το πώς τα ευρωενωσιακά επιτελεία θα στηρίξουν την προσπάθεια ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου στη χώρα.

Ολα αυτά, ενώ έχει ήδη εξαγγελθεί η παρουσίαση των κυβερνητικών προτάσεων για τη συνταγματική αναθεώρηση, στις 24 Ιούλη, οπότε και θα αρχίσει η σχετική διαδικασία. Θέμα χρόνου είναι και η έναρξη της διαδικασίας αλλαγής του εκλογικού νόμου, με το Μέγαρο Μαξίμου να δηλώνει ότι είναι στις προθέσεις του η επιδίωξη ευρύτερων συναινέσεων, κάτι που προϋποθέτει συναντήσεις με τα πολιτικά κόμματα.

Σε αυτό το πλαίσιο, πληροφορίες κάνουν λόγο για «αναλογικότερο» εκλογικό νόμο, χωρίς ωστόσο να εμποδίζεται ο σχηματισμός και η απρόσκοπτη εναλλαγή των αστικών κυβερνήσεων, όπως και για σκέψεις για μια ορισμένη ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Την ίδια ώρα, βέβαια, που οι προωθούμενες αλλαγές εξυπηρετούν την προσαρμογή του αστικού πολιτικού συστήματος και του αστικού κράτους συνολικότερα στα νέα δεδομένα, η κυβέρνηση επιχειρεί να τους φορέσει «φιλολαϊκό» μανδύα.

Χαρακτηριστικά, ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος, που όπως φαίνεται θα αναλάβει ρόλο στη διαμόρφωση της πρότασης για τη συνταγματική αναθεώρηση, σε δηλώσεις του στη «Real News» υποστηρίζει ότι η πρόταση αυτή θα εξασφαλίζει «την πλήρη ανατροπή του παλαιοκομματικού πολιτικού συστήματος», τη μετάβαση στη Δ΄ Ελληνική Δημοκρατία «με νέους θεσμούς άμεσης δημοκρατίας, ενίσχυσης των ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων και θωράκιση του πολιτεύματος απέναντι στη νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση». Ολα αυτά βέβαια, την ώρα που η κυβέρνηση όχι μόνο διατηρεί στο ακέραιο όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των «νεοφιλελεύθερων» προκατόχων της, αλλά προσθέτει και νέα χτυπήματα στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα...

Ο ίδιος χαρακτηρίζει την «επανεκκίνηση και ανάταξη του πολιτικού συστήματος» ως κατεξοχήν «"κρίσιμο εθνικό θέμα" για το οποίο μπορεί να προκηρυχθεί δημοψήφισμα», ενώ τάσσεται υπέρ της «απλής, άδολης και ανόθευτης αναλογικής». Σε ό,τι αφορά στις αρμοδιότητες του ΠτΔ αναφέρει πως εάν ενισχυθούν «τότε θα πρέπει να έχει άμεση πολιτική νομιμοποίηση».

Ο δε υπουργός Εσωτερικών, Π. Κουρουμπλής, μιλώντας στο «Κόκκινο», δηλώνει ότι στο θέμα του Συντάγματος χρειάζονται συναινέσεις, ενώ για τον εκλογικό νόμο αναφέρει πως θα είναι αναλογικός στο 90% με μπόνους 30 εδρών για «ισχυρή κυβερνητική πλειοψηφία». Συμπληρώνει χαρακτηριστικά πως «σήμερα δεν είμαστε ο ΣΥΡΙΖΑ του 4%, είμαστε η πρώτη πολιτική δύναμη στη χώρα και αυτό έχει και ευθύνες (...) Είναι ωραίο να λέμε για απλή, αθώα και άδολη αναλογική, αλλά είναι καλύτερο να έχουμε προγραμματική σύγκλιση κομμάτων ή να αναζητούμε κόμμα για συνεργασία την επομένη των εκλογών;»...

Σε άρθρο του στο ΑΠΕ - ΜΠΕ αναφέρει ακόμα ότι «η αλλαγή του Συντάγματος προϋποθέτει τη συλλογική απόφαση όλων μας να τηρούμε το Σύνταγμα με δογματική ευλάβεια» και τάσσεται υπέρ της ίδρυσης συνταγματικού δικαστηρίου.

Επιβεβαιώνοντας τις διόλου άδολες προθέσεις της κυβέρνησης, ουσιαστικά επαναφέρει μέσω του εκλογικού νόμου θέμα παρέμβασης του αστικού κράτους στην εσωτερική λειτουργία των κομμάτων και τον τρόπο επιλογής των υποψηφίων τους: «Αμφισβητεί κανείς», αναφέρει, «ότι η έλλειψη εσωκομματικής δημοκρατίας στα κόμματα έχει μεγάλη συμμετοχή στη συντήρηση της παθογένειας του δημόσιου βίου; Πόσοι αξιόλογοι άνθρωποι όλων των ιδεολογιών και των αποχρώσεων αποτρέπονται να εκθέσουν τον εαυτό τους σε διαδικασία εκλογής, φοβούμενοι τον πολιτικό τους σταγγαλισμό;»...