Στην "Καθημερινή" στις 2/6/2016, διαβάζουμε ότι πάνω από 61.000 πρόσφυγες πρόκειται φέτος να εγκαταλείψουν οικειοθελώς τη Γερμανία και μάλιστα ένας αριθμός καταφεύγει ξανά σε διακινητές για να πάρει το δρόμο της επιστροφής. Και αυτό γιατί η "νέα ζωή" στη Βόρεια Ευρώπη αποδείχτηκε εφιάλτης που δίνει τη θέση του σε σκληρές συνθήκες επιβίωσης στο περιθώριο της γερμανικής κοινωνίας...

Το κεφάλαιο και τα πολιτικά τους στηρίγματα σε κάθε χώρα, οι διεθνείς ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συμμαχίες τους, έχουν συμφέρον να υποδαυλίζουν, να χρησιμοποιούν και να προβάλουν εθνικές, θρησκευτικές, ακόμα και πολιτιστικές διαφορές ανάμεσα στους λαούς, προκειμένου να καλλιεργήσουν τις προϋποθέσεις να σκοτώνονται μεταξύ τους για τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Οι αστικές αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί μέσα σε διάφορες χώρες, αλλά και ανάμεσά τους, είναι που τροφοδοτούν τις εμφύλιες συρράξεις, τους λεγόμενους τοπικούς και περιφερειακούς πολέμους. Γι' αυτό το ΚΚΕ επιμένει να συνδέει τη λύση και την αντιμετώπιση των συνεπειών του μεταναστευτικού - προσφυγικού προβλήματος με την αντιμετώπιση των αιτιών που το γεννούν. Δηλαδή το σταμάτημα του πολέμου. Και αν μας λένε ότι για να σταματήσουν δήθεν τον πόλεμο κάνουν ...πόλεμο σήμερα στη Συρία, αύριο στη Λιβύη, χτες στη Γιουγκοσλαβία και το Αφγανιστάν, τους θυμίζουμε ότι ο πόλεμος γεννιέται από την "ειρήνη" τους και είναι δικά τους παιδιά τα αντιδραστικά κατασκευάσματα τύπου "ISIS", οι "Ταλιμπάν", η "Μπόκο Χαράμ", οι "μοναχικοί λύκοι" στους οποίους αποδίδονται αρκετά από τα δολοφονικά χτυπήματα στις ευρωπαϊκές και αμερικανικές μεγαλουπόλεις. Είναι υποκριτική η στάση της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, άλλων χωρών, όταν δείχνουν τους υπαίτιους για τον πόλεμο σε αυτές τις οργανώσεις, λες και προέκυψαν από το πουθενά, λες και δεν εκφράζουν τοπικές αστικές δυνάμεις με τις οποίες συνεργάζονταν ή και βρίσκονταν σε αντιπαλότητα, κρύβοντας ότι ουσιαστικά, κάτω από τα δάκρυά τους για τα ερείπια της Παλμύρας, βρίσκεται ο ανταγωνισμός των μονοπωλίων τους για την εκμετάλλευση και τους δρόμους μεταφοράς του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, για τη γεωστρατηγική αναβάθμιση και ισχυροποίησή τους.

Η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες δίνουν στον πόλεμό τους διάφορα εύηχα και παραπλανητικά επίθετα, προκειμένου να αποπροσανατολίσουν, να καθησυχάσουν και κυρίως να αποσπάσουν την ενεργητική συγκατάθεση των λαών τους στους σχεδιασμούς τους.

Ενα τέτοιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου που έχει τον εξής βαρύγδουπο τίτλο: "Επιχειρήσεις υποστήριξης της ειρήνης και της συνεργασίας της ΕΕ με τον ΟΗΕ και την Αφρικανική Ενωση". Ψήφισμα που θα κατατεθεί και στην επικείμενη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, που θα γίνει στις αρχές Ιούλη στη Βαρσοβία. Το πιθανότερο είναι ότι όταν αναπτυχθούν αυτές οι "αθώες" και καθ' όλα "ειρηνικές" επιχειρήσεις στις χώρες της Αφρικής, θα πυκνώσουν οι καραβιές των απελπισμένων στη Μεσόγειο από το Μάλι, τη Σομαλία, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, την Ακτή Ελεφαντοστού και όπου αλλού φτάσει το "θεάρεστο" έργο των φιλάνθρωπων Ευρωπαίων... Αλλωστε, όπως επισημαίνει το σχετικό ψήφισμα, οι ΗΠΑ έχουν επωμιστεί τη χρηματοδότηση μεγάλου μέρους των ειρηνευτικών επιχειρήσεων και σημειώνεται και η ενεργή παρουσία της Κίνας στην περιοχή!

Δεν θέλει πολύ κόπο για να διακρίνει κανείς πίσω από τις "κομψές" αυτές διατυπώσεις ότι εκφράζεται η όξυνση της επιθετικότητας των μονοπωλίων που εκπροσωπεί η ΕΕ και των αντιθέσεών της με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και καπιταλιστικές χώρες στο έδαφος της αφρικανικής ηπείρου (...).

Εχθρός μας είναι ο ιμπεριαλισμός, ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, η αστική τάξη. Από αυτούς και γι' αυτούς ισοπεδώθηκε η Συρία. Γι' αυτούς και τα κέρδη τους λιώνουν οι εργάτες μπροστά στις μηχανές, στις σκαλωσιές, στα διυλιστήρια, στις μεταλλουργίες, στους υπολογιστές, στις μεταφορές, στη μεταποίηση και στις υπηρεσίες, παντού. Και η αλήθεια είναι ότι από τα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας, τα κρεμμυδοχώραφα της Θήβας, τα πτηνοσφαγεία των Οινοφύτων, τα φασονατζίδικα του κέντρου της Αθήνας έως τα "κανόνια" της "Ηλεκτρονικής", της ΣΟΦΤΕΞ, του "Athens Ledra", τα θύματα αυτού του ταξικού πολέμου τα χωρίζει μόνο η εθνική προέλευση και τα ενώνει η καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Πάνω σε αυτή την ταξική αλήθεια σφυρηλατούμε την ενότητα της εργατικής τάξης, δουλεύοντας καθημερινά, ακούραστα, για να δυναμώσει η οργάνωση και η λαϊκή πάλη. Να διαμορφωθεί ένα ισχυρό εργατικό - λαϊκό κίνημα με κορμό το ΠΑΜΕ και τις Ομοσπονδίες, τα συνδικάτα, τις επιτροπές που συσπειρώνει, που θα παλεύει ενάντια στα μονοπώλια και το σύστημα εκμετάλλευσης. Που θα διεκδικεί την ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Που θα βρίσκουν έκφραση οι διεκδικήσεις των εργατών ανεξάρτητα από εθνικότητα, θρησκεία, ειδικότητα, εργασιακή σχέση, που θα είναι σε διαρκή ετοιμότητα και εγρήγορση παρέμβασης σε κάθε εργοδοτική προσπάθεια να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς».

Η Λ. Ράζου έκανε εκτενή αναφορά στις πολιτικές εξελίξεις και τις διεργασίες, μετά και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Μ. Βρετανία και μπροστά στη νέα επίθεση που ετοιμάζουν στα λαϊκά δικαιώματα. Οπως τόνισε:

«Μπροστά στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, η εργατική τάξη, η νεολαία, οι αυτοαπασχολούμενοι, δεν πρέπει να επιτρέψουν στην κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία να αξιοποιήσουν τις εξελίξεις για να καθηλώσουν, να φοβίσουν ή και να αποπροσανατολίσουν το λαό.

Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα, είναι μια αχτίδα αισιοδοξίας. Δείχνουν ότι υπάρχουν τμήματα ισχυρά στην εργατική τάξη, στα άλλα λαϊκά στρώματα που δεν είναι διατεθειμένα να παραδοθούν. Μπροστά στην αναμφισβήτητα δύσκολη κατάσταση, υπάρχουν αυτοί που παλεύουν, αυτοί που κινητοποιούνται, αυτοί που απεργούν, αυτοί που δεν τα διπλώνουν στα δύσκολα. Φάνηκε στις αλλεπάλληλες απεργιακές αναμετρήσεις και τις πολύμορφες κινητοποιήσεις που ακολούθησαν την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση τον περασμένο Σεπτέμβρη. Φάνηκε όταν επιχειρήθηκε ο κυβερνητικός αιφνιδιασμός με την ψήφιση του Ασφαλιστικού και των άλλων προαπαιτούμενων της "αξιολόγησης", τον προηγούμενο μήνα.

Πρώτα απ' όλα πρέπει να σημειωθεί ότι πήραν μια πρώτη λαϊκή απάντηση οι κομπασμοί των κυβερνητικών στελεχών ότι έχουν πάρει έγκριση για την πολιτική τους, επιχειρώντας να κάνουν συνενόχους όσους τους ψήφισαν το Σεπτέμβρη, επιχειρώντας να κερδίσουν κοινωνική και πολιτική συναίνεση και να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου μπροστά στην αντιλαϊκή επίθεση που εξελισσόταν. Δεν τους πέρασε. Χιλιάδες εργάτες βγήκαν στην απεργία στις 11 του Νοέμβρη, χιλιάδες αγρότες έβγαλαν το χειμώνα στα μπλόκα του αγώνα, χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι και μισθωτοί επιστήμονες διαδήλωσαν μαζικά και ας επιχειρήθηκε από την κυβέρνηση να λοιδορηθούν και να τσουβαλιαστούν με τα ανώτερα μεσαία στρώματα που ηγούνται στις διοικήσεις των επιμελητηρίων τους.

Ετσι έφτασαν τα τρακτέρ της αγωνιζόμενης αγροτιάς στο Σύνταγμα, για να συναντηθούν με τους εργάτες από τις Ομοσπονδίες και τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, τους Συλλόγους του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, της ΟΓΕ, των οργανώσεων των αυτοαπασχολουμένων, σε έναν κοινό αγώνα πάνω σε ένα μεγάλο μέτωπο πάλης, όπως ήταν και παραμένει η Κοινωνική Ασφάλιση. Σε αυτές τις συνθήκες καταδικάστηκε οριστικά το ασφαλιστικό έκτρωμα της κυβέρνησης, που το λιβάνιζε από το Δεκέμβρη για να το ψηφίσει τελικά με το γνωστό τρόπο το Μάη.

Αυτά έγιναν κατορθωτά γιατί το ΚΚΕ και οι δυνάμεις που διαθέτει στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, μαζί με τους άλλους πρωτοπόρους αγωνιστές, έδρασαν με αυταπάρνηση, δεν υποχώρησαν στον αρνητικό συσχετισμό δύναμης (...).

Το σύνθημα που συγκλόνισε τις εργατικές κινητοποιήσεις αυτά τα χρόνια "Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά", μπορεί να σηματοδοτήσει τη δυναμική της λαϊκής πάλης, που θα συναντιέται στην κατεύθυνση της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, για την εργατική - λαϊκή εξουσία, ώστε να αποδεσμευτεί ο λαός μας από τις λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου, να κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και μέσω του πανεθνικού κεντρικού σχεδιασμού να αξιοποιηθούν οι παραγωγικές δυνατότητες, το έμπειρο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό που διαθέτουμε, για τη σχεδιασμένη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών σε όλους τους τομείς.

Πρόκειται για σκληρό - απαιτητικό αγώνα, που περνάει μέσα από την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, που μπορεί να δώσει προσανατολισμό και ώθηση στην ανάπτυξη της πάλης για την εξουσία. Που έχει ένα τέτοιο επεξεργασμένο πρόγραμμα, αποτέλεσμα της πολύχρονης συλλογικής προσπάθειας για την εξαγωγή συμπερασμάτων και πείρας, για τη διαμόρφωση στρατηγικής, για τη νίκη της υπόθεσης της εργατικής τάξης.

Νίκη που θα σημάνει την ενδυνάμωση του εργατικού στρατοπέδου, μέχρι να μπει οριστικά στα βιβλία της προϊστορίας της ανθρωπότητας το καπιταλιστικό σύστημα, που έχει στο DNA του τις κρίσεις, την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, τους πολέμους, την προσφυγιά».