Επιβεβαιώνει ο υπουργός Εργασίας το έγγραφο - φωτιά στο οποίο αποτυπώνονται όλες οι ανατροπές στα Εργασιακά που έχουν τεθεί στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και το οποίο ήρθε στο φως με δημοσιεύματα στον Τύπο («Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής»).

Σύμφωνα με δήλωσή του, προχτές Κυριακή, ο Γ. Κατρούγκαλος αναγνώρισε την ύπαρξη και το περιεχόμενο του κειμένου. Προσπάθησε, ωστόσο, να θολώσει τα νερά και να καθησυχάσει τους εργαζόμενους, λέγοντας ότι είναι «υπόμνημα των δανειστών προς την Επιτροπή Ειδικών», δηλαδή την 8μελή επιτροπή που έχει οριστεί από κυβέρνηση και κουαρτέτο για να υποβάλει τη σχετική πρόταση για τις αλλαγές στα Εργασιακά.

Οι ανατροπές που θέτουν οι «θεσμοί» με το κείμενό τους, σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, είναι:

• Κατώτατος μισθός: Οι θεσμοί διαπιστώνουν ότι παραμένει υψηλότερος σε σύγκριση με ανταγωνίστριες χώρες της Ελλάδας ως ποσοστό του ΑΕΠ και ότι η δομή του παραμένει «εξαιρετικά περίπλοκη», λόγω της πρόσθετης αποζημίωσης (τριετίες) για διαφορετικά επίπεδα εμπειρίας. Παρόμοια δομή κατώτατου μισθού δεν υπάρχει σε άλλες χώρες, σημειώνεται στο έγγραφο, θέτοντας ανοιχτά ζήτημα για κατώτερο μισθό απαλλαγμένο από τα επιδόματα που διασώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια.
• Καθορισμός του μισθού: Οι «θεσμοί», επικαλούμενοι την πρακτική άλλων ευρωπαϊκών κρατών, τονίζουν ότι θα αποφασίζεται από το κράτος, όπως προβλέπει ο νόμος 4172/13, αφού συνεκτιμηθούν οι πραγματικές αντοχές της οικονομίας (επίπεδα ύφεσης ή ανάπτυξης), το ποσοστό ανεργίας, η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και η ανάγκη αύξησης των θέσεων εργασίας. Ο ρόλος των «κοινωνικών εταίρων» δεν θα είναι δεσμευτικός για τον κατώτατο μισθό, παρά μόνο συμβουλευτικός. Πρόκειται για τη διαδικασία που προβλεπόταν να ξεκινήσει από το 2017 και την οποία ο Γ. Κατρούγκαλος παραπέμπει τώρα στα μέσα του 2018, μέχρι να ολοκληρωθεί δηλαδή το τρέχον πρόγραμμα. Μέχρι τότε, ο μισθός θα παραμένει στα 586 και 511 μεικτά, ενώ και μετά είναι ορθάνοιχτος για περαιτέρω μειώσεις.
• Ευελιξία αμοιβών («wage flexibility») και Συλλογικές Συμβάσεις μόνο σε επίπεδο επιχείρησης: Το μέτρο θα δώσει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να καθορίζουν διαφορετικά και χαμηλότερα επίπεδα αμοιβών, για να αντέξουν στην κρίση. Ηδη, η νομοθεσία δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να υπογράφουν Συμβάσεις με τις ενώσεις προσώπων και να επιβάλουν μειώσεις και θεσμικά κατά το δοκούν.
• Αύξηση του ορίου των απολύσεων έως 10%, όπως ορίζει η κοινοτική οδηγία, και κατάργηση των περιορισμών στις ομαδικές απολύσεις: Στο κείμενο αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «δύο περιοχές μπορεί να χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης: α) Το κατώφλι για τον ορισμό των συλλογικών απολύσεων και β) την απαίτηση για διοικητική έγκριση των ομαδικών απολύσεων».
• Ξήλωμα του συνδικαλιστικού νόμου με κατάργηση συνδικαλιστικών αδειών και άρση της ασυλίας στις απολύσεις: Οι δανειστές ζητούν τη ριζική αναμόρφωση του νόμου και ταυτόχρονα την αύξηση του αριθμού των εργαζομένων που απαιτούνται για την επικύρωση των αποφάσεων για απεργίες, αλλά και τη συμμόρφωση των οργανώσεων με δικαστικές αποφάσεις σχετικά με τη νομιμότητα των απεργιών. Σε επίπεδο επιχειρήσεων και σε αποφάσεις σωματείων, υποστηρίζουν την ανάγκη οι αποφάσεις να λαμβάνονται με πλειοψηφία των εργαζομένων και όχι με τα ποσοστά της απαρτίας που ορίζονται για τις συνελεύσεις. Πρόκειται για ρύθμιση - ταφόπλακα στο δικαίωμα της απεργίας, με δεδομένη την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο κίνημα, την τρομοκρατία που ασκεί η εργοδοσία και τον υπονομευτικό ρόλο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.
• Επαναφορά του δικαιώματος ανταπεργίας στους εργοδότες: Αυτό προτείνεται να γίνει με δύο μορφές: Το «αμυντικό λοκ άουτ», που θα δίνει το δικαίωμα σε μια επιχείρηση να προστατεύει χώρους και υλικοτεχνική υποδομή κλείνοντας συγκεκριμένα τμήματα, και το «επιθετικό λοκ άουτ» σε καταχρηστικές απεργίες με πλήρη αναστολή όλων των δραστηριοτήτων για μείωση ζημιών.

Και ενώ όλες οι αξιώσεις, για λογαριασμό του κεφαλαίου, βρίσκονται στο τραπέζι, ο Γ. Κατρούγκαλος καλεί σήμερα στις 11 το πρωί τις εργοδοτικές οργανώσεις και τη ΓΣΕΕ, να αρχίσει ουσιαστικά ο «κοινωνικός διάλογος», με στόχο να διαμορφωθεί «εθνική γραμμή» στη διαπραγμάτευση! Η πρωτοβουλία αυτή, την οποία είχε προαναγγείλει την περασμένη βδομάδα, συμπληρώνει τη χτεσινή παραπλανητική του δήλωση ότι το κείμενο των θεσμών «δεν απευθύνεται προς την κυβέρνηση».

Βέβαια, καμία σημασία δεν έχει σε ποιον απευθύνεται τυπικά το κείμενο, αλλά τι θέτει προς συζήτηση. Αλλωστε, στη βάση αυτή ξεκινάει και ο «κοινωνικός διάλογος» του υπουργείου και οι ισχυρισμοί του υπουργού πως «τίποτα άλλο δεν θα δεχθούμε να μπει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και ως προς όλα τα θέματα που θα συζητηθούν δεν θα δεχθούμε καμιά επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων, τίποτα ασύμβατο με το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο», δεν είναι παρά στάχτη στα μάτια των εργαζομένων.

Η σημερινή συνάντηση αποτελεί μια ακόμα προσπάθεια της κυβέρνησης να «βγάλει λάδι» τις εργοδοτικές οργανώσεις, οι οποίες τάχα δεν ζητάνε αυτά που γράφονται στο κείμενο, τα οποία ο υπουργός Εργασίας αποδίδει κατά βάση στο ΔΝΤ.

Στην πραγματικότητα, το κείμενο περιγράφει τις πάγιες αξιώσεις της μεγαλοεργοδοσίας, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τις ανατροπές στο συνδικαλιστικό νόμο, τον τρόπο προκήρυξης της απεργίας, τη συνδικαλιστική δράση και την ανταπεργία, αλλά και τις νέες ανατροπές στους μισθούς και στις Συμβάσεις, αρχίζοντας από τον τρόπο διαμόρφωσης του κατώτερου μισθού, το περιεχόμενό του, όπως και το περιεχόμενο όλων των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, μεταξύ αυτών και των κλαδικών.

Απ' αυτήν την άποψη, είναι αποκαλυπτική η τοποθέτηση και το σχετικό υπόμνημα του ΣΕΒ προς τον ΟΜΕΔ στη συλλογική διαφορά για τη σύμβαση των εργαζομένων στα ζαχαρώδη. Σε αυτό το υπόμνημα, ο ΣΕΒ σημείωνε ότι ρυθμίσεις «που περιείχαν επιδόματα πολυετούς υπηρεσίας (10 τριετίες), επίδομα γάμου, επίδομα τουριστικής εκπαίδευσης και επίδομα ανθυγιεινής εργασίας, θεωρούμε ότι αυξάνουν ιδιαίτερα το μισθολογικό κόστος στις επιχειρήσεις μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων που θα καλύψει μια συλλογική ρύθμιση έναντι των επιχειρήσεων που δεν είναι μέλη τους, εφόσον δεν ισχύει η επέκταση της ισχύος των ΣΣΕ με Υπουργική Απόφαση. Γι' αυτό το λόγο, θεωρούμε ότι θα πρέπει να υπόκειται στην ευχέρεια της επιχείρησης που έχει την οικονομική δυνατότητα ή άλλα κίνητρα, αν κρίνει και μπορεί να καταβάλλει στους εργαζόμενους, ανάλογα με τη θέση και το είδος της εργασίας που παρέχουν. Αντίθετα, στο επίπεδο των κατώτατων αμοιβών τέτοια κίνητρα δεν μπορούν και δεν πρέπει να υπάρχουν».

Δηλαδή, ο ΣΕΒ και οι άλλες εργοδοτικές οργανώσεις θέτουν ευθέως ζήτημα κατάργησης όλων των επιδομάτων. Επιδιώκουν την κατάργηση των επιδομάτων της προϋπηρεσίας, του γάμου, της ανθυγιεινής εργασίας, των σπουδών και όποιου άλλου επιδόματος προβλέπεται σε Σύμβαση. Ζητούν κλαδικές Συμβάσεις απογυμνωμένες από κάθε επίδομα. Επιπλέον, ο ΣΕΒ στην τελευταία φράση τού πιο πάνω αποσπάσματος, δηλώνει ότι στα κατώτατα όρια, δηλαδή στην ΕΓΣΣΕ δεν πρέπει να υπάρχει κανένα επίδομα.