Και, βέβαια, δεν πρόκειται να αποδώσουμε το νέο «φιάσκο» της ΕΛ.ΑΣ με τον εγκληματία Πάσαρη στην «ανικανότητα» της ηγεσίας της ή στη «διάλυση» των σωμάτων ασφαλείας. Αυτή είναι μια πολύ εύκολη και βολική ερμηνεία, η οποία έχει ως στόχο την παραπέρα ενδυνάμωση και τελειοποίηση των μηχανισμών της αστυνομίας, οι οποίοι - και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα - δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν, ουσιαστικά, κατά του οργανωμένου εγκλήματος. Ο πραγματικός λόγος και για το χτεσινό φιάσκο πρέπει να αναζητηθεί στον ίδιο τον προσανατολισμό, άρα και την εκπαίδευση κλπ., κλπ. των διωκτικών αρχών. Τα σώματα ασφαλείας δεν έχουν «διαπαιδαγωγηθεί», ούτε λειτουργούν, με βάση την αρχή ότι αντίπαλος και εχθρός είναι το οργανωμένο έγκλημα, αλλά το οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Στη βάση αυτή, δεν είναι λίγες οι φορές που οι σχέσεις και οι διασυνδέσεις με το οργανωμένο έγκλημα και τον υπόκοσμο χρησιμοποιούνται για να χτυπηθούν οι αγώνες του λαού. Η υπόθεση Πάσαρη βρωμάει από μακριά και έχει πολλές σκοτεινές πλευρές. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν μπορούν να μας πείσουν ότι ένας αδίστακτος, έστω, εγκληματίας καταφέρνει και τα βάζει με όλη τη δύναμη της αστυνομίας και τους γελοιοποιεί...