Σε κάθε περίπτωση, ανοίγει ο δρόμος για κατασχέσεις και πλειστηριασμούς ακόμη και για την πρώτη κατοικία της λαϊκής οικογένειας καθώς «ο αποχαρακτηρισμός του δανειολήπτη ως συνεργάσιμου», σύμφωνα με τον νέο Κώδικα, «μπορεί να έχει συνέπεια τον εκπλειστηριασμό της κύριας κατοικίας του». Ταυτόχρονα και παράλληλα, σφίγγει ακόμη περισσότερο η θηλιά των εκβιασμών και των απειλών απέναντι στα οικονομικά αδύναμα νοικοκυριά, που εξαναγκάζονται να προσέλθουν στις τράπεζες για να συμφωνήσουν, επί της ουσίας, σε εξατομικευμένα μνημόνια συνεργασίας, έτσι ώστε να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των τραπεζικών ομίλων και των μεγαλομετόχων τους, σε συνέχεια των προγραμμάτων διάσωσης και ανακεφαλαιοποίησης, από τα δάνεια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΕΕ, ΔΝΤ), που φορτώθηκαν στο κρατικό χρέος και βέβαια στις πλάτες του λαού.

Πρόκειται για μια ακόμη παρέμβαση στο πλαίσιο της εφαρμογής των «προαπαιτούμενων» μέτρων του 3ου μνημονίου, η οποία έρχεται να «κουμπώσει» με τις προηγούμενες νομοθετικές παρεμβάσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με κατεύθυνση την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών ακόμη και για την πρώτη κατοικία των λαϊκών νοικοκυριών.

Στις τραπεζικές «λύσεις διευθέτησης» για τα λαϊκά νοικοκυριά συγκαταλέγονται και τα παρακάτω:

• Πώληση και ενοικίαση του ακινήτου. Ο δανειολήπτης μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου στην τράπεζα και στη συνέχεια μπορεί να έχει το δικαίωμα της διαμονής στην κατοικία του έναντι ενοικίου, «για μια ελάχιστη περίοδο». Με το συγκεκριμένο μέτρο στηρίζονται οι ισολογισμοί των τραπεζών, στις οποίες θα ανήκει η ακίνητη ιδιοκτησία των πελατών τους.
• «Εθελοντική παράδοση» του ακινήτου. Ο δανειολήπτης που αδυνατεί να εξυπηρετήσει το χρέος, μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου στην τράπεζα και στη συνέχεια σε συμφωνία με την τράπεζα «διατυπώνεται σαφώς ο τρόπος διευθέτησης» για τυχόν υπολειπόμενα ποσά.
• «Εθελοντική εκποίηση ακινήτου». Ο δανειολήπτης προχωρά «οικειοθελώς» στην πώληση του ακινήτου σε τρίτους, μετά από τη σύμφωνη γνώμη της τράπεζας. Σε περίπτωση που το τίμημα πώλησης είναι χαμηλότερο από την οφειλή, η τράπεζα προχωρά σε «διαγραφή» του υπολειπόμενου ποσού.
• Υπό προϋποθέσεις προβλέπονται ρυθμίσεις όπως αυτές που ήδη εφαρμόζουν οι τράπεζες (χρονική μετακύλιση, μείωση επιτοκίων κ.ά.).

Επιπλέον, στην «τυποποιημένη κατάσταση οικονομικής πληροφόρησης», που ο οφειλέτης θα υποβάλλει υποχρεωτικά στην τράπεζα, μεταξύ άλλων, πρέπει να αναγράφει σε ειδικές λίστες:

• Την αξία της ακίνητης περιουσίας και μάλιστα αναλυτικά για κάθε τεμάχιο γης (ποσοστό συνιδιοκτησίας, είδος εμπράγματου δικαιώματος).
• Τα ποσά από τις μεικτές και καθαρές αποδοχές από μισθούς και συντάξεις, τα επιδόματα από φορείς του Δημοσίου (π.χ. ανεργίας, ΕΚΑΣ), τα ποσά βοήθειας από ιδιώτες (π.χ. από οικογενειακά πρόσωπα), καθώς και το σύνολο του εισοδήματος από κάθε πηγή προέλευσης.
• Τις κάθε είδους δαπάνες για την καθημερινή διαβίωση, όπως για στέγαση, ηλεκτρικό ρεύμα, ύδρευση, βασικές καταναλωτικές δαπάνες (διατροφή) κ.ά.

Επί της ουσίας, πρόκειται για ένα κανονικό φακέλωμα των λαϊκών νοικοκυριών, στη βάση του οποίου προσδιορίζεται η περιβόητη «μέγιστη ικανότητα αποπληρωμής».

Την ίδια ώρα, η διαχείριση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων ανοίγει το δρόμο για μαζικές αναδιαρθρώσεις βιώσιμων επιχειρήσεων αλλά και κλάδων της οικονομίας και της παραγωγής που χαρακτηρίζονται για τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Σε αυτό το επίπεδο, ο «Κώδικας Δεοντολογίας» προβλέπει:

• «Λειτουργική αναδιάρθρωση επιχείρησης». Μπορεί να περιλαμβάνει ενέργειες όπως η αλλαγή της διοίκησης, η πώληση περιουσιακών στοιχείων, ο περιορισμός του κόστους κ.ά.
• Συμφωνία ανταλλαγής χρέους με μετοχικό κεφάλαιο, δηλαδή τη συμμετοχή των τραπεζών στις επιχειρήσεις, ή και άλλων «επενδυτών» που θα εξαγοράσουν τα «κόκκινα» δάνεια.

Την ίδια ώρα, το «τεχνικό μνημόνιο» της συνεργασίας που υπέγραψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προδιαγράφει τη διαμόρφωση ειδικών κριτηρίων και στοχοθεσίας για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων στις τράπεζες.

Ανάμεσα σε άλλα:

• Για βιώσιμες επιχειρήσεις - ανάλογα με την πολυπλοκότητα και το μέγεθος της υπόθεσης - θα καθορίζεται το περιεχόμενο των μέτρων αναδιάρθρωσης, όπως ανασχεδιασμός επιχειρηματικού πλάνου, διαγραφές οφειλών, μετοχοποίηση χρέους ή ένας συνδυασμός μέτρων. Είναι φανερό ότι τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της «αναδιοργάνωσης» θα είναι οι εργαζόμενοι και τα εναπομείναντα δικαιώματά τους.
• Ο μηχανισμός αναδιάρθρωσης του χρέους θα απαιτεί από τον οφειλέτη ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με όλα του τα χρέη, τα περιουσιακά στοιχεία και τις πηγές εισοδήματός του.
• Προεδρικό Διάταγμα θα ρυθμίζει τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς των κατασχεθέντων περιουσιακών στοιχείων. Το σύστημα θα απαιτεί μια δικτυακή πύλη για την παροχή δημοσιότητας για τους πλειστηριασμούς.

Σύμφωνα με τον υπάρχοντα σχεδιασμό από την ΤτΕ, σε επίπεδο τεσσάρων συστημικών τραπεζικών ομίλων προβλέπεται ότι το 2019 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια θα πρέπει να έχουν μειωθεί κατά 40% ή 41 δισ. ευρώ, δηλαδή κατά μέσο όρο η προβλεπόμενη μείωση φτάνει στα 13,5 δισ. το χρόνο για την ερχόμενη τριετία. Ο βασικός άξονας της διαχείρισης είναι η «επιτυχής αναδιάρθρωση των οφειλών», προκειμένου τα δάνεια αυτά να καταστούν «ενήμερα».