Στο ίδιο κλίμα που διαμορφώθηκε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιούλη κινήθηκαν οι εξελίξεις στην Τουρκία και αυτή τη βδομάδα. Από τη μια, συνεχίστηκε το μπαράζ συλλήψεων στο πλαίσιο των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων της κυβέρνησης κατά του δικτύου του Φετουλάχ Γκιουλέν, του ιμάμη επιχειρηματία με έδρα τις ΗΠΑ, που θεωρείται από την τουρκική κυβέρνηση ο υπαίτιος για το πραξικόπημα. Από την άλλη, δεν έχουν τέλος οι αντιπαραθέσεις και οι κόντρες (στο πλαίσιο φυσικά του διαρκούς παζαριού) της κυβέρνησης του Ρ. Τ. Ερντογάν με την ΕΕ και τις ΗΠΑ, την ίδια ώρα που κάνει ανοίγματα προς τη Ρωσία αλλά και προς το Ιράν.

Ο «λογαριασμός» για τους συλληφθέντες, κρατούμενους ή απολυμένους από τον κρατικό μηχανισμό αλλά και τον ιδιωτικό τομέα, συνεχώς αυξάνει. Ο πρωθυπουργός της χώρας, Μπιναλί Γιλντιρίμ, ανακοίνωσε την Πέμπτη ότι 40.029 άνθρωποι τέθηκαν υπό κράτηση μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, περίπου οι μισοί παραμένουν φυλακισμένοι και εκκρεμεί η απαγγελία κατηγοριών σε βάρος τους, έχει διακοπεί η λειτουργία 4.262 εταιρειών και θεσμών που διατηρούσαν δεσμούς με τον Γκιουλέν και σε Ενοπλες Δυνάμεις, Αστυνομία, Δημόσια Διοίκηση και δικαστικό σώμα παύθηκαν από τα καθήκοντά τους 79.900. Ο Ερντογάν σε αλλεπάλληλες δηλώσεις κάλεσε τις ΗΠΑ, εφόσον είναι «σύμμαχος», να εκδώσουν τον Γκιουλέν, ενώ επίσης ταύτισε το δίκτυο Γκιουλέν με τους μαχητές του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), με αφορμή και βομβιστικές επιθέσεις που αποδόθηκαν σε αυτούς. Επίσης και επίσημα η τουρκική κυβέρνηση ζήτησε από την Ελλάδα να εκδώσει τους 8 στρατιωτικούς που έφτασαν στην Αλεξανδρούπολη μετά το πραξικόπημα και θεωρεί από τους πρωτεργάτες του, οι οποίοι έχουν ζητήσει άσυλο στη χώρα μας.

Ιδιαίτερα, ακόμη, ανέβηκαν οι τόνοι με τη γερμανική κυβέρνηση μετά τη διαρροή στο πρώτο κανάλι της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης ARD έκθεσης των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών που παρουσιάζει την Τουρκία ως «κεντρικό πεδίο δράσης για ισλαμιστικές οργανώσεις στη Μέση Ανατολή», που προκάλεσε την έντονη αντίδραση της τουρκικής πλευράς, για ένα ζήτημα που ωστόσο είναι ...κοινός τόπος όλων των «συμμάχων στο ΝΑΤΟ», την ΕΕ και τις διάφορες πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, που από κοινού θέριεψαν τις διάφορες ισλαμιστικές οργανώσεις τύπου «Αλ Κάιντα», «Ισλαμικό Κράτος». Και βέβαια, αυτό έγινε για να προωθήσουν τα συμφέροντα των μονοπωλιακών τους ομίλων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, που αφορούν στην Ενέργεια, στον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς της, στο μοίρασμα αγορών και σφαιρών επιρροής. Ετσι, όλες οι τωρινές αντιδράσεις είναι άκρως υποκριτικές.

Κατά τ' άλλα, η τουρκική κυβέρνηση με δηλώσεις διαφόρων στελεχών της συνέχισε τις πιέσεις για κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους υπηκόους από τον Οκτώβρη, απειλώντας ότι θα σταματήσει να εφαρμόζει τη συμφωνία με την ΕΕ για τους πρόσφυγες, μια συμφωνία που έτσι κι αλλιώς λειτουργεί με «ρυθμούς χελώνας», αφού τη «στρόφιγγα» για την είσοδο των ξεριζωμένων που δημιούργησαν οι ιμπεριαλιστές την κρατάει το κεφάλαιο και οι ανάγκες του κάθε φορά για φτηνό εργατικό δυναμικό.

Στα αξιοσημείωτα των αντιπαραθέσεων είναι και οι ανησυχίες που εκφράζουν δημοσιεύματα στον αστικό Τύπο των ΗΠΑ («New York Times», «Los Angeles Times» κ.ά.), για την ασφάλεια των πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ που είναι αποθηκευμένα στην κομβικής σημασίας βάση του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία. Επίσης, ο ιστότοπος «EurActiv.com», που επικαλείται δύο ανεξάρτητες πηγές, ισχυρίζεται ότι οι ΗΠΑ έχουν αρχίσει να μεταφέρουν στη Ρουμανία αμερικανικά πυρηνικά όπλα από την Τουρκία, ζήτημα που είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί, αλλά που οπωσδήποτε αν ισχύει διαφοροποιεί τα πράγματα. Επίσης, οι ΗΠΑ με διπλωματικό προς το παρόν τρόπο αντιμετωπίζουν την επαναπροσέγγιση Τουρκίας - Ρωσίας και την ενδεχόμενη στρατιωτική συνεργασία τους, αλλά δεν μπορεί να κρυφτεί η ανησυχία τους. Και όλα αυτά ενώ αναμένεται με ενδιαφέρον η επίσκεψη του Αμερικανού αντιπροέδρου, Τζο Μπάιντεν, στην Τουρκία, την ερχόμενη Τετάρτη 24 Αυγούστου. Επισήμως επιχειρείται να εμφανιστεί ως στήριξη της κυβέρνησης Ερντογάν, μετά την έντονη γκρίνια της Αγκυρας ότι κανένας σύμμαχος δεν έκανε μια επίσκεψη στη χώρα μετά το πραξικόπημα, αλλά το σίγουρο είναι ότι η ατζέντα των συναντήσεων Μπάιντεν είναι πολύ πιο διευρυμένη, ανεξάρτητα του τι θα δοθεί προς τα έξω.