Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1940. Γραφή ιδιότυπη, γλώσσα τρυφερή, ονειρική, κοφτή, λαχανιασμένη μέσα στην αγωνία της να συλλάβει τις καθαρές λεπτομέρειες της καθημερινότητας, ξεδιπλώνει με τρόπο μοναδικό το απλό και συνάμα τρομακτικό που κρύβει η ζωή. Η Αννα, η κυρία Θαλή, ο Γιάννης, άνθρωποι που ξεκίνησαν από αλλού, με το τρέμουλο να τα γνωρίσουν όλα γύρω τους. Γλείφουν χρόνια, λόγια, σιωπές, τρατάρουν την τύχη τους γέλια και δάκρυα και κάποτε σμίγουν μαζί, ησυχασμένοι για το δρόμο που έκαναν.

Η κομμουνίστρια, αγωνίστρια της ΕΑΜικής Αντίστασης, πρωτοπόρα συγγραφέας Μέλπω Αξιώτη, γεννήθηκε στη Μύκονο το 1905. Κόρη του συνθέτη Γιώργου Αξιώτη, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1929. Το 1936 εντάσσεται στο ΚΚΕ και «δένει» άρρηκτα τη ζωή και το έργο της με τα οράματα και τους αγώνες του. Σπουδαία συγγραφέας, με ολότελα προσωπική, «επαναστατική» θεματολογικά και μορφολογικά γραφή, η Αξιώτη έλεγε: «Η τέχνη πριν γίνει τέχνη ήταν κι αυτή ζωή». Το 1938 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα, Δύσκολες Νύχτες, με το οποίο ασχολήθηκε σύσσωμη η κριτική. Της απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο του Γυναικείου Συλλόγου Γραμμάτων και Τεχνών και η ψυχή του συλλόγου, Πηνελόπη Δέλτα, η οποία διαφωνούσε με τη βράβευσή της, κατάργησε το βραβείο. Διωκόμενη, το 1947, καταφεύγει στο Παρίσι, όπου συνεχίζει να αγωνίζεται και γνωρίζεται με κορυφαίους Γάλλους κομμουνιστές καλλιτέχνες - Λουί Αραγκόν, Πολ Ελιάρ, Πάμπλο Πικάσο κ.ά. Λόγω της δράσης της απελάθηκε από τη Γαλλία, κατέφυγε στο Ανατολικό Βερολίνο, όπου δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, και αργότερα εργάστηκε στη Βαρσοβία για την ελληνική ραδιοφωνική εκπομπή. Σοβαρά άρρωστη, το 1966, επιστρέφει στην Ελλάδα. Βασανισμένη από φτώχεια και αρρώστιες πεθαίνει στις 23/5/1973.