Οι τίτλοι είναι χαρακτηριστικοί: Δεκάδες πρωτοσέλιδα και αναλύσεις πλήθους εφημερίδων της αστικής τάξης και των οπορτουνιστικών δυνάμεων από τη μία και ο «Ριζοσπάστης» από την άλλη. Στα ταμπλό της έκθεσης που ετοίμασε η ΤΟ Βιομηχανίας, αποτυπώθηκε ότι η «πολυφωνία» που υποτίθεται ότι εξασφαλίζεται από την κυκλοφορία των διαφόρων εφημερίδων της αστικής τάξης δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα πολύμορφο κάλεσμα στην εργατική τάξη να υποταχθεί στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Από τη μία, λοιπόν, η γραμμή της υποταγής της εργατικής τάξης, που αναπαράγεται πολλαπλά και πολύμορφα, και από την άλλη το κάλεσμα για αναμέτρηση με την κυρίαρχη πολιτική, με στόχο την ανατροπή της, που απευθύνει καθημερινά ο «Ριζοσπάστης».

Για παράδειγμα, από τη μία η «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική, ο κοσμοπολιτισμός, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός που αναπαράγονται στις αστικές εφημερίδες και από την άλλη το κάλεσμα για «καμιά συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις», για «έξοδο από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ» με άξονα τον προλεταριακό διεθνισμό: «Πολιορκία από κύματα λαθρομεταναστών», «Ντόμινο εξεγέρσεων στον αραβικό κόσμο» και «Αίγυπτος: το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω», είναι μερικές χαρακτηριστικές προσεγγίσεις του αστικού και οπορτουνιστικού τύπου για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τα αποτελέσματά τους. Στον αντίποδα ο «Ριζοσπάστης»: «Να δυναμώσει η ταξική ενότητα Ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων», «Μαύρα σύννεφα ιμπεριαλιστικών σχεδίων πάνω από τους λαούς», «ΕΕ και ΝΑΤΟ πολέμων συνδικάτο»...

Παρόμοιο και το περιεχόμενο γύρω από τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες. Από τη μία η συκοφάντηση των εργατικών αγώνων, οι σειρήνες στους εργαζόμενους να μη διεκδικούν, να θυσιαστούν για την «εθνική υπόθεση», για το «καλό της αγοράς». Και από την άλλη το κάλεσμα για ταξική οργάνωση, για ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και αναμέτρηση με το κεφάλαιο και την εξουσία του. «Χάος σε όλη τη χώρα - Αρχίζει εβδομάδα εξαντλητικών απεργιών», «Οσο πιο πολλές απεργίες, τόσο πιο πολλά θα πληρώσουμε», «Κατελήθη ο νόμος στον Πειραιά», «Η αγορά στη δίνη των απεργιών», είναι μερικοί από τους τίτλους των αστικών εφημερίδων. Βέβαια, υπάρχουν και οι δήθεν «αυθόρμητες» και «ακομμάτιστες» - «άχρωμες» κινητοποιήσεις, που γοητεύουν τον αστικό - οπορτουνιστικό τύπο, αφού είναι ακίνδυνες για την εξουσία που υπηρετούν. Χαρακτηριστικοί είναι οι τίτλοι για τα κινήματα των «πλατειών», των «αγανακτισμένων» κ.λπ.: «Εθνική αγανάκτηση», «Μεγάλη γιορτή διαμαρτυρίας», «Φυσήξτε τους να φύγουν»... Και ακόμα πιο χαρακτηριστικά τα σχόλια αστών δημοσιογράφων, όπως του Γ. Πρετεντέρη, που προδίδουν τις αγωνίες τους, όπως ότι η αξία αυτών των κινημάτων «είναι κυρίως ότι απέδειξαν ότι η κοινωνική δράση στην Ελλάδα, ακόμη και η διαμαρτυρία ή η αμφισβήτηση, μπορεί να εκδηλωθεί χωρίς τους λόχους του ΠΑΜΕ...».