Η διεθνής αναγνώριση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου εκφράζεται και από τη μαζική συμμετοχή αντιπροσωπειών συνδικαλιστικών οργανώσεων από πολλές γωνιές του πλανήτη, που παρακολούθησαν την πρόσφατη 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ.

Ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με 4 αγωνιστές συνδικαλιστές, θέτοντάς τους τρία κοινά ερωτήματα, για την κατάσταση στη χώρα τους, τη δράση των ταξικών δυνάμεων και την εκτίμησή τους για το ΠΑΜΕ.

Ο Τζανάκα Αντικάρι, πρόεδρος της Κλαδικής Οργάνωσης Επισιτισμού - Τουρισμού της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας και στέλεχος του Συνδικάτου των Εργαζομένων στα Ξενοδοχεία της Σρι Λάνκα, σημείωσε:

-- Η συγκυβέρνηση του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος και του Κόμματος Ελευθερίας - βρίσκονται στην εξουσία τα τελευταία 60 χρόνια από την ανεξαρτησία του 1948 και σήμερα τα δύο αυτά βασικά αστικά κόμματα συγκυβερνούν - εντείνει την επίθεση στο λαό. Αυτή τη στιγμή, η χώρα βρίσκεται σε πολύ κρίσιμη κατάσταση οικονομικά και κοινωνικά. Το κρατικό έλλειμμα βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, 900 δισ. ρουπίες (σ.σ περίπου 5,7 δισ. ευρώ).

Η εργατική τάξη καλείται να πληρώσει τα σπασμένα του κεφαλαίου. Αυτό το διάστημα, περνάνε μια σειρά μέτρα - φόρους, σχεδιάζεται αύξηση στους φόρους για το νερό στο 40% και αυτό συμβαίνει και σε άλλα αγαθά. Η κυβέρνηση θέτει το στόχο να συγκεντρώσει το 80% των εσόδων από φόρους στο λαό, άμεσους και έμμεσους, και το 20% από τις επιχειρήσεις και τους πλούσιους. Φόροι μπαίνουν παντού, στις συγκοινωνίες, σε κάθε υπηρεσία. Αν χρειαστεί ένας εργαζόμενος να καταφύγει στη δικαιοσύνη, πρέπει να πληρώσει μεγάλα ποσά, όχι μόνο στους δικηγόρους αλλά και παράβολα στο κράτος.

-- Το εργατικό κίνημα απαντάει σε αυτή την κατάσταση με πρωτοπόρα τα συνδικάτα που έχουν ταξικό προσανατολισμό, επίσης τα σωματεία των συνταξιούχων που αντιδρούν στις περικοπές που γίνονται. Βεβαίως, έχουμε να αναμετρηθούμε και με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, που δεν αντιδρά στα ζητήματα των ιδιωτικοποιήσεων, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια σε αυτή τη γραμμή της κοινωνικής συναίνεσης και της ταξικής συνεργασίας. Κάνουμε σημαντικές προσπάθειες να κινητοποιήσουμε τους εργαζόμενους, όχι μόνο για οικονομικά αιτήματα, αλλά και στην ανάγκη για συνολικές αλλαγές στην κοινωνία, στην πάλη ενάντια στο κεφάλαιο, όπως κάνει το κόμμα του οποίου είμαι μέλος της ΚΕ, το Λαϊκό Μέτωπο Απελευθέρωσης Σρι Λάνκα.

-- Νομίζω ότι η συμμετοχή μας στη Συνδιάσκεψη του ελληνικού ταξικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, για όλους τους αντιπροσώπους από όλο τον κόσμο είναι σημαντική εμπειρία, στην πάλη για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος. Το ΠΑΜΕ προσανατολίζει σωστά το εργατικό κίνημα και βέβαια πρωταρχικό ρόλο σε αυτό παίζει ότι είναι συσπείρωση εργατικών οργανώσεων, στην οποία πρωτοπόρα δράση αναπτύσσουν τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ.

Στον Εμάνουελ Λεπίν, στέλεχος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων Χημικής Βιομηχανίας Γαλλίας (FNIC - CGT), θέσαμε και το ερώτημα για τα περί «ανέμου της αλλαγής» που θα έφερνε ο Ολάντ. Μας είπε:

-- Η αντιλαϊκή πολιτική του Ολάντ επιβεβαιώθηκε αρκετά γρήγορα, ο προσανατολισμός για την ενίσχυση των ιδιωτικών επιχειρήσεων χτύπησε τα δικαιώματα των εργαζομένων, αυξήθηκαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και την ίδια στιγμή δημιούργησε επιπλέον 1 εκατομμύριο ανέργους, ενώ απελευθέρωσε πάρα πολλούς τομείς της οικονομίας και μείωσε τους μισθούς. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόδωσε αυτούς που τον πίστεψαν, αλλά επί της ουσίας συνέχισε την πολιτική του Σαρκοζί και των προηγούμενων κυβερνήσεων.

-- Πρέπει να πούμε ότι στην αρχή της θητείας του Ολάντ, το εργατικό κίνημα δεν αντέδρασε δυναμικά. Καλλιέργησε αυταπάτες, ενώ θα έπρεπε από τις αρχές του 2016 να παρακολουθεί τις συζητήσεις μέσα στις επιχειρήσεις, για να διαμορφωθεί ένα ισχυρό κίνημα αντίστασης. Η υπουργός Εργασίας του Ολαντ, Μυριάμ Ελ Κομρί, προείδε αυτή την κατάσταση και την αξιοποίησε στο νόμο για την ευελιξία, τις μαζικές απολύσεις και στο λεγόμενο συνδικαλιστικό νόμο.

Στο δικό μου συνδικάτο, των Πετροχημικών, προσπαθήσαμε να δώσουμε ένα στίγμα για την ανάγκη ταξικής απάντησης. Συνεχίζουμε τις απεργίες τόσο σε πανεθνικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο επιχείρησης, κόντρα στη γραμμή της ταξικής συνεργασίας που βρίσκουμε συνέχεια μπροστά μας. Ως συνδικάτο αναμετριόμαστε καθημερινά με αυτό και παλεύουμε για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, ώστε να βγουν μπροστά οι δυνάμεις με ταξικό προσανατολισμό. Είναι σημαντικό ότι βάλαμε στις συνειδήσεις των εργαζομένων την έννοια της μάχης και της σύγκρουσης με την εργοδοσία.

-- Το ΠΑΜΕ ενσαρκώνει την πάλη των τάξεων στην Ελλάδα. Μπορούμε να πούμε ότι το ίδιο πράγμα που συνέβη στη Γαλλία με τον Ολάντ, συνέβη στην Ελλάδα με τον Τσίπρα, που πρόδωσαν όσους τους πίστεψαν και έχουμε πλήρη γνώση τι βιώνει ο ελληνικός λαός, με τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα που δεν τελειώνουν. Οι εργαζόμενοι σε όλη την ΕΕ δέχονται μια σφοδρή επίθεση του κεφαλαίου, που έχει να κάνει με τα δικαιώματά τους, τους μισθούς, κατακτήσεις που είχαν πετύχει έως τώρα. Σε αυτή την επίθεση, οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιτάξουμε τη δική μας ισχυρή απάντηση. Γι' αυτό θεωρώ ότι το ΠΑΜΕ και η συμβολή του δεν μετριέται μόνο σε εθνικό επίπεδο, αλλά σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο, και αντλούμε πολύτιμα διδάγματα από την πάλη που αναπτύσσει, πάλη που είναι κοινή μας πάλη.

Ο Εμιλ Ολσεν, από την Ενωτική Ομοσπονδία Εργαζομένων Δανίας και το Συνδικάτο Οικοδόμων, μας είπε:

-- Συχνά η Δανία εμφανίζεται στο εξωτερικό ως ο ιδανικός τόπος για να ζει κάποιος. Η πραγματικότητα, όπως και σε άλλες χώρες στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, είναι διαφορετική. Η επίθεση των κυβερνήσεων του κεφαλαίου κλιμακώνεται. Η φιλελεύθερη συμμαχία στη χώρα μου την περασμένη χρονιά συνέχισε τις περικοπές στην Παιδεία και έβγαλε πάνω από 40.000 μαθητές, φοιτητές στο δρόμο, με αγωνιστικές κινητοποιήσεις σε διάφορες πόλεις. Από 8,5 δισ. κορόνες που ήταν οι δαπάνες για διάφορες άλλες παροχές, κόβουν πάνω από 2,5 δισ. Χτυπήματα γίνονται στις συμβάσεις εργασίας, στα επιδόματα ανεργίας. Ενώ υπάρχουν μεγάλα προβλήματα, η πλειοψηφία των συνδικαλιστικών οργανώσεων που είναι στα χέρια των σοσιαλδημοκρατών, των ρεφορμιστών, χειραγωγούν τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων, τους καθησυχάζουν ότι αυτή η κατάσταση είναι προσωρινή και αναγκαία για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Αυτή η γραμμή έχει επίδραση στις διαθέσεις των εργαζομένων. Τους μαθαίνει να ανέχονται, να συμβιβάζονται και να θεωρούν ότι είναι κοινά τα συμφέροντα εργοδοτών με αυτά των εργαζομένων.

-- Ωστόσο, στις κατασκευές και το Συνδικάτο των Οικοδόμων κάνουμε προσπάθεια να οργανωθούν οι εργάτες σε ταξική γραμμή. Είναι μια υπόθεση που έχει αρκετές δυσκολίες, αφού ο συμβιβασμένος συνδικαλισμός έχει κάνει μεγάλη ζημιά.

-- Από τις επαφές που έχουμε και στη Συνδιάσκεψη και με συναδέλφους σε άλλες συναντήσεις, από τη μεταφορά εμπειρίας από την πολύμορφη δράση του ΠΑΜΕ, αντλούμε αισιοδοξία στον αγώνα, ενέργεια, έμπνευση για την κοινή πάλη. Το αγωνιστικό πνεύμα, η προσπάθεια που έχει γίνει, δείχνουν και σε εμάς το δρόμο. Σκεφτόμαστε την ανάγκη της ταξικής συσπείρωσης συνδικάτων, συνδικαλιστών, σε ρήξη με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ομοσπονδίες και ενώσεις.

Μιλώντας στον «Ριζοσπάστη», ο Λαρς Λούντμπεργκ, από το Συνδικάτο Εργαζομένων στις Κατασκευές στη Σουηδία, τόνισε:

-- Η επίθεση της κυβέρνησης του κεφαλαίου στη Σουηδία είναι συνεχής. Ο συνασπισμός των Σοσιαλδημοκρατών - Πρασίνων (κοκκινο-πράσινη και φεμινιστική συμμαχία, όπως αυτοπαρουσιάζεται) προχωράει τις αντιλαϊκές πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων, με κύριο χαρακτηριστικό τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις σε όλους τους τομείς. Από την Παιδεία και την Υγεία μέχρι τις όποιες δημόσιες επιχειρήσεις έχουν απομείνει. Μια λαϊκή οικογένεια πρέπει να πληρώνει για τα πάντα πλέον. Σε αυτή την επίθεση, το χτύπημα δικαιωμάτων, τα συνδικάτα που στην πλειοψηφία τους είναι ρεφορμιστικά και συμβιβασμένα, προβάλλουν ως απάντηση τη γραμμή της κοινωνικής συναίνεσης. Παρουσιάζουν τα αντιλαϊκά μέτρα ως αναγκαία και κατευθύνουν τους εργαζόμενους στις αυταπάτες για έναν πιο ανθρώπινο καπιταλισμό.

-- Εμείς, το Συνδικάτο των Εργαζομένων στις Κατασκευές και άλλες δυνάμεις που στηρίζουμε την πάλη της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, είμαστε η αντιπολίτευση στην πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση, στις πολιτικές της ΕΕ. Δυστυχώς, από τις 14 ενώσεις εργαζομένων σε διάφορους κλάδους, οι 13 θεωρούν ότι η ΕΕ είναι απαραίτητη, την ανέχονται και την βλέπουν ως αναγκαίο μονόδρομο. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει δυσκολία στην αντιμετώπιση της επίθεσης του κεφαλαίου. Για παράδειγμα, οι συνταξιούχοι βλέπουν ότι παίρνουν πολύ μικρότερες συντάξεις απ' ό,τι πριν 10 χρόνια. Οι οικογένειες με παιδιά έχουν πολύ λιγότερο διαθέσιμο εισόδημα, γιατί πληρώνουν όλο και για περισσότερες υπηρεσίες. Πριν 25 χρόνια υπήρχαν πολλές δωρεάν παροχές, βέβαια είναι γεγονός ότι υπήρχε και η πίεση από την ύπαρξη της ΕΣΣΔ και των σοσιαλιστικών χωρών. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Σοσιαλδημοκράτες πριν 40 χρόνια έλεγαν ότι είναι Δημοκρατικοί σοσιαλιστές, τώρα μετά τις ανατροπές λένε ότι δεν είναι σοσιαλιστές, αλλά μόνο Σοσιαλδημοκράτες. Για να έχουμε μια ιδέα, στη Σουηδία υπάρχει αυξημένη βιομηχανική παραγωγή, παραγωγή όπλων, μηχανών, νέας τεχνολογίας. Πριν μερικές βδομάδες, ο Σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός συνόδευσε τους βιομήχανους των όπλων στη Σαουδική Αραβία για αγοραπωλησίες. Αυτό τόσο απροκάλυπτα δεν μπορούσε να γίνει από τους παλιούς σοσιαλδημοκράτες. Τώρα γίνεται, και με αυτά τα όπλα είναι που σκοτώνονται στη Συρία και την Υεμένη.

Πάντως, στο συνδικάτο μας υπάρχει αύξηση της συμμετοχής. Υπάρχει ανάπτυξη αγώνων - απεργιών, αν και ακόμα είναι περισσότερο για να εμποδίσουν νέες περικοπές, για να σταματήσει η κατάσταση εδώ που βρισκόμαστε. Η κατάσταση στη Σουηδία και την Ελλάδα έχει τις ίδιες αιτίες. Απλά στην Ελλάδα είναι πολύ χειρότερα, αλλά και εμείς πάμε σε αυτή την κατεύθυνση.

-- Για το ΠΑΜΕ θεωρώ ότι δίνει ένα δυνατό παράδειγμα και στους Σουηδούς εργάτες για την ανάγκη της ταξικής ενωτικής απάντησης. Το ταξικό κίνημα στην Ελλάδα δείχνει σε όλους ότι υπάρχει τρόπος, μπορούμε να ξεπεράσουμε το συνδικαλισμό της συναίνεσης και της ταξικής συνεργασίας. Ο αγωνιστικός προσανατολισμός του σε ταξική κατεύθυνση δείχνει το δρόμο για τους εργάτες στην Ευρώπη και τον κόσμο.