Διάφορες ενδιαφέρουσες, όσο και αποκαλυπτικές πλευρές της διαπραγμάτευσης για το Κυπριακό προκύπτουν από τα πολλά που γράφονται αυτές τις μέρες στον Τύπο. Για παράδειγμα, γράφτηκε ότι η Τουρκία είναι διατεθειμένη να δώσει έδαφος, με αντάλλαγμα την ισοτιμία στην ομοσπονδιακή διακυβέρνηση με εκ περιτροπής προεδρία ανά τριετία και ότι επιδιώκει ένα μεταβατικό στάδιο εγγυήσεων, με παρουσία του τουρκικού στρατού. Αλλού γίνεται λόγος για τις αμερικανικές πιέσεις, που μεγαλώνουν για να βρεθεί «λύση» στα πρότυπα του «σχεδίου Ανάν», με την Αμερικανίδα αξιωματούχο Βικτόρια Νούλαντ να δηλώνει ότι «ξοδέψαμε πολύ χρήμα και φαιά ουσία για τη λύση, ώστε να την πετάξουμε στα σκουπίδια». Τέλος, κοινή διαπίστωση στον Τύπο είναι ότι η «μάχη» αφορά πρώτα και κύρια τη νομή του ενεργειακού ορυκτού πλούτου της περιοχής. Ολα τα παραπάνω αποτελούν ψηφίδες ενός σύνθετου πεδίου ανταγωνισμών, συμμαχιών και συμβιβασμών, με πολλούς διαφορετικούς παίκτες, που ο καθένας, με την ισχύ που διαθέτει, προσπαθεί να προωθήσει τα ιδιαίτερα συμφέροντά του. Επομένως, όσο πλησιάζει ο επόμενος γύρος της διαπραγμάτευσης, διμερούς και πενταμερούς, ο λαός πρέπει να έχει ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά του. Τώρα φαίνεται καλύτερα ότι η λύση που προωθείται δεν παίρνει για κριτήριο τα πραγματικά συμφέροντα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αλλά οριοθετείται από τις επιδιώξεις ανταγωνιζόμενων κρατών και μονοπωλιακών ομίλων. Λύση προς όφελος των λαών χωρίς σύγκρουση με όλο το πλέγμα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και εύθραυστων συμβιβασμών δεν μπορεί να υπάρξει.