Με αφορμή τη φοίτηση των προσφυγόπουλων στα ελληνικά σχολεία επανήλθε εκ νέου η συζήτηση για τη «διαχείριση» του προσφυγικού ζητήματος στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, ιδιαίτερα μετά την προσπάθεια των νεοναζί της Χρυσής Αυγής να ρίξουν πάλι το ρατσιστικό τους δηλητήριο σε λαϊκές γειτονιές της Αττικής, όπως το Πέραμα και το Περιστέρι, επανήλθε και η συζήτηση «για τον κίνδυνο του φασισμού». Πρόκειται για διαπάλη την οποία χρειάζεται να διεξάγουμε οι κομμουνιστές μέσα στους χώρους δουλειάς και στις λαϊκές γειτονιές ώστε να παρέμβουμε στη συνείδηση των εργατών, αναχαιτίζοντας τις εθνικιστικές, ρατσιστικές και σε τελευταία ανάλυση φασιστικές αντιλήψεις από τη μία, αλλά και τις αστικές-κοσμοπολίτικες και οπορτουνιστικές προσεγγίσεις που στόχο έχουν να μη βγαίνουν ουσιαστικά συμπεράσματα σε αυτά τα βασικά ζητήματα.

Στο Περιστέρι οι φασίστες έριξαν με σχέδιο και τακτική όλο το σάπιο ιδεολογικό τους οπλοστάσιο. Χρησιμοποίησαν ως προπέτασμα καπνού τα ζητήματα υγιεινής και εμβολιασμού των παιδιών, ώστε να προβληματίσουν τους γονείς. Οταν είδαν ότι δεν πιάνουν αυτά τα επιχειρήματα, έριξαν όλο τον οχετό τους ώστε να δηλητηριάσουν τις συνειδήσεις.

Φυσικά το ταξικό κίνημα κι άλλοι λαϊκοί φορείς, με την παρέμβαση των κομμουνιστών, απάντησαν και κατάφεραν να αναχαιτίσουν αυτά τα «επιχειρήματα» προτάσσοντας την ταξική αλληλεγγύη, τις αιτίες της προσφυγιάς, το που οδηγεί ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος.

Σε αυτήν την κατάσταση προσπαθούν να επιδράσουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα αλλά και άλλοι μηχανισμοί, οι οποίοι με την επιχειρηματολογία τους ναι μεν στήριζαν τον ερχομό των προσφύγων στα σχολεία, από την άλλη όμως συσκοτίζουν τα πραγματικά αίτια του προσφυγικού ζητήματος αλλά και της αντιμετώπισης των ρατσιστικών - ξενοφοβικών αντιλήψεων. Επίσης, άλλες πολιτικές δυνάμεις, με το πρόσχημα ότι είναι «αυτονόητη η καταδίκη του φασισμού στη δημοκρατία», καλούν το λαό να μην ασχολείται με τους φασίστες, γιατί τάχα έτσι τους δίνουν αξία. Να κρύψουμε δηλαδή τα προβλήματα και τις αιτίες τους κάτω από το χαλί, γεγονός τελικά που μπορεί να οδηγήσει σε ανοχή, συνενοχή και στην ενίσχυση των φασιστικών αντιλήψεων.

Για παράδειγμα, στο Δημοτικό Συμβούλιο του Περιστερίου, που έγινε για να συζητηθεί η έλευση των προσφυγόπουλων σε σχολεία του Περιστερίου, αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις με τις τοποθετήσεις τους προσπάθησαν να «στηρίξουν» τους πρόσφυγες από την πλευρά γενικά του «ανθρωπισμού», ή ακόμη λέγοντας ότι «η απάντηση στο φασισμό είναι η ισχυροποίηση της δημοκρατίας» γενικά. Αποκρύπτουν συστηματικά ότι η προσφυγιά δεν είναι μια αρρώστια που την κολλάει κάποιος και για αυτό πρέπει να τους συμπαρασταθούμε.

Η επιλογή της προσφυγιάς για τους λαούς δεν είναι τίποτα άλλο από μια απέλπιδα προσπάθεια να ξεφύγουν από τις άθλιες συνθήκες ζωής που επιβάλλει η αστική τάξη της χώρας τους, με σκοπό να ζήσουν καλύτερα. Στην προκειμένη περίπτωση, η αιτία του διωγμού αυτών των ανθρώπων είναι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, ο οποίος τους ξεριζώνει. Αλλά δεν είναι αυτή η μοναδική αιτία. Για παράδειγμα, από τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια της κρίσης έχουν φύγει εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά λαϊκών οικογενειών, άνεργοι κυρίως, με σκοπό να βρουν σε μια άλλη χώρα μια δουλειά ώστε να ζήσουν αυτοί και οι οικογένειες τους. Τους έδιωξε βίαια από τη χώρα μας η «καπιταλιστική ειρήνη».

Δηλαδή οι πρόσφυγες όποιας απόχρωσης ή θρησκείας είναι θύματα των αδιεξόδων και των δεινών που δημιουργεί ο ίδιος ο καπιταλισμός. Οι πρόσφυγες πριν ξεριζωθούν ήταν κατά βάση λαϊκοί άνθρωποι, οι οποίοι πριν τον πόλεμο πάλευαν για το μεροκάματο στις πατρίδες τους, και τώρα παλεύουν για τον ίδιο ακριβώς λόγο κάπου αλλού και με χειρότερες συνθήκες. Μπορεί δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι να έχουν διαφορετική εθνική καταγωγή από εμάς, αλλά το κύριο είναι πως ανήκουμε στην ίδια τάξη, κάτι που τους ακολουθεί σε όποια χώρα κι αν βρίσκονται σήμερα ή βρεθούν αύριο. Μάλιστα, με βάση αυτήν την ταξική τους θέση αντιμετωπίζονται αναλόγως από όλους, και από τους φασίστες και από το αστικό κράτος. Οι δηλώσεις του κ. Μάρδα (υφυπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ) ότι αν υπάρχει κάποιος επενδυτής ανάμεσα στους πρόσφυγες θα του δοθεί άδεια παραμονής και η δυνατότητα να αποκτήσει σπίτι στη χώρα, είναι αποκαλυπτικές. Οι υπόλοιποι δηλαδή θα ζουν στις σκηνές μέσα στα χιόνια.

Από την άλλη, οι φασίστες της Χρυσής Αυγής δεν κυνηγάνε φυσικά τους βαθύπλουτους ξένους επενδυτές που έρχονται να επενδύσουν στη χώρα. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η ΧΑ με τις θέσεις της αλλά και με την πρακτική της (δουλεμπορικά, χτύπημα των ταξικών συνδικάτων κ.λπ.) συμβάλλει στο να πέσει η τιμή της εργατικής δύναμης, με τη μείωση μισθών, το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων κ.λπ. Τα παραπάνω ευνοούν και το ελληνικό κεφάλαιο και τους επίδοξους ξένους επενδυτές. Αντίθετα, οι χρυσαυγίτες πολεμάνε τους φτωχοδιάβολους, τους κατατρεγμένους, που έρχονται στη χώρα μας ή και αλλού για να βρουν ένα κομμάτι ψωμί για τις οικογένειές τους.

Για αυτόν το λόγο οι φτωχοί άνθρωποι του Περιστερίου και όλης της Δυτικής Αθήνας υποδεχόμαστε τους πρόσφυγες και τα παιδιά τους. Ως ταξικά μας αδέρφια, που η φτώχεια τους και η φτώχεια μας έχουν κοινή ρίζα αλλά και κοινή λύση: την πάλη από κοινού Ελλήνων και ξένων εργατών ενάντια στον καπιταλισμό, που το μόνο που προσφέρει στους λαούς όπου γης είναι κρίση, φτώχεια, πόλεμο.

Σε ό,τι αφορά το «φαινόμενο του φασισμού», όπως λένε κάποιοι αστοί και οπορτουνιστές, καλούν το λαό να απαντήσει με «περισσότερη δημοκρατία».

Εμείς αναρωτιόμαστε: Αλήθεια, στην αστική δημοκρατία «χωράνε» τελικά οι πάντες και τα πάντα, όπως υποστηρίζουν οι διάφοροι απολογητές της;

Σε περιβάλλον της αστικής δημοκρατίας, δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων, με απόλυτα «δημοκρατικούς» τρόπους δεν έχουν ψηφιστεί δεκάδες πολιτικές επιστρατεύσεις στους ναυτεργάτες και άλλους κλάδους;

Μέσα στη δημοκρατία, το καλοκαίρι δεν χτυπήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής οι συνταξιούχοι; Μέσα στο περιβάλλον της δημοκρατίας δεν απολύονται εργάτες επειδή απεργούν;

Ακόμη μέσα στο «άνδρο της δημοκρατίας», την ΕΕ, δεν υπάρχουν κομμουνιστικά κόμματα τα οποία είναι παράνομα; Πρόσφατο παράδειγμα στην Πολωνία που απαγορεύεται και να εκφέρεις τη λέξη σοσιαλισμός!

Μέσα στην αστική δημοκρατία, σε παλιότερες περιόδους δεν έγιναν δολοφονίες κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, δεν υπήρχαν εξορίες και φυλακές;

Και τέλος, μέσα στις συνθήκες της αστικής δημοκρατίας δεν πραγματοποιείται η μεγαλύτερη καταπίεση, το μεγαλύτερο χτύπημα δικαιωμάτων, με το μηχανισμό της εκμετάλλευσης των εργαζομένων από τους καπιταλιστές;

Πολύ αντιδημοκρατικός τελικά ο «κορσές» της αστικής δημοκρατίας.

Τα αναφέρουμε αυτά γιατί η δημοκρατία πάντα έχει ταξικό πρόσημο. Στον καπιταλισμό είναι δημοκρατία για αυτούς που έχουν στα χέρια τους την εξουσία, την ιδιοκτησία των εργοστασίων, των επιχειρήσεων και είναι δικτατορία για το λαό, που αναγκάζεται παρά τη θέλησή του να ζει στη φτώχεια, να μην έχει ουσιαστική Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική Ασφάλιση. Και μάλιστα, όταν αποφασίσει να παλέψει για αυτά, διαχρονικά οι κυβερνήσεις αξιοποιούν όλα τα βέλη της «δημοκρατικής φαρέτρας τους»: Καταστολή, δικαστήρια, απολύσεις, πολιτικές επιστρατεύσεις κ.ά.

Φυσικά δεν εξισώνουμε τον φασισμό με την αστική δημοκρατία, δεν λέμε ότι είναι το ίδιο. Πρόκειται για διαφορετικές εκδοχές άσκησης της εξουσίας που υπερασπίζεται τον καπιταλισμό, την ατομική ιδιοκτησία, τα μονοπώλια. Τελικά είναι οι διαφορετικές όψεις του ίδιου συστήματος. Για αυτόν το λόγο, οι κομμουνιστές δεν θα λιβανίσουμε την αστική δημοκρατία ως αντίδοτο του φασισμού.

Αντίθετα, όπως η ίδια η ιστορική πείρα έχει δείξει, ο φασισμός γεννιέται και ανδρώνεται μέσα από τα σπλάχνα του καπιταλισμού και της αστικής δημοκρατίας, και αξιοποιείται κατά το δοκούν. Για αυτόν το λόγο η πραγματική αντιφασιστική πάλη είναι η πάλη ενάντια στο σύστημα που γεννάει το φασισμό, τον καπιταλισμό. Αλλωστε η ιστορία έχει γραφτεί: το πιο αποτελεσματικό αντίδοτο για τον φασισμό ήταν τα σοσιαλιστικά κράτη. Εκεί όπου οι φασίστες δεν κατάφεραν να σηκώσουν κεφάλι. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, είτε αρέσει σε κάποιον είτε όχι, ότι τον φασισμό τον αντιμετώπισε και τον νίκησε το εργατικό σοσιαλιστικό κράτος της Σοβιετικής Ενωσης.

Το γεγονός αυτό δε σημαίνει ότι ένας εργάτης που δεν είναι κομμουνιστής δεν μπορεί ή δεν πρέπει να αντιπαλεύει το φασισμό. Αλίμονο, εμείς υποστηρίζουμε ότι πρέπει μέσα στους χώρους δουλειάς και στις λαϊκές γειτονιές να μη βρίσκουν τόπο να σταθούν οι φασίστες. Καλούμε όμως κάθε εργαζόμενο να σκεφτεί αν μια θολή αντιφασιστική πάλη θα οδηγήσει τελικά στο συνολικό ξερίζωμα του φασισμού.

Δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Γιατί ο καπιταλισμός χρειάζεται τους φασίστες, είτε ως κατασταλτικό μηχανισμό απέναντι στο εργατικό κίνημα που παλεύει ενάντια στην αστική τάξη, είτε ως αντίπαλο δέος απέναντι στη δημοκρατία, και για να τρομοκρατεί τους εργάτες. Ταυτόχρονα, όταν χρειάζεται το σύστημα θα αξιοποιήσει τους φασίστες ως μια πιο «σοβαρή» τάχα δύναμη που νοιάζεται για την πατρίδα, όπως με την παρουσία τους από κοινού με κυβερνητικούς παράγοντες στο Καστελόριζο.

Δηλαδή οι φασίστες αξιοποιούνται από το καπιταλιστικό σύστημα με διάφορους τρόπους. Επομένως χρειάζεται μια συνολικότερη πάλη απέναντι στον κύριο αντίπαλο, την αστική τάξη που έχει την εξουσία, αλλά και τα τσιράκια της τους φασίστες.

Οπως λέει και ένα σύγχρονο τραγούδι ο φασισμός είναι η «... εξουσία των λεφτάδων δίχως τα φτιασίδια της». Επομένως δεν γίνεται κάποιος να αντιπαλεύει τους φασίστες αποτελεσματικά και ολοκληρωμένα χωρίς να παλεύει ενάντια στη μήτρα του προβλήματος, δηλαδή την εξουσία των καπιταλιστών.

Οι κομμουνιστές θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις σε αυτήν την πάλη.