Διαβαίνουμε ήδη τον ένατο μήνα του χρόνου, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να καταθέσει τον προϋπολογισμό του 2002 και όμως δεν έχει χορηγήσει ακόμα την αύξηση του επιδόματος εξομάλυνσης στους συνταξιούχους του δημοσίου, όπως η ίδια είχε εξαγγείλει και είχε δεσμευτεί προσωπικά ο ίδιος ο - και αφερέγγυος όπως εξελίσσονται τα γεγονότα - πρωθυπουργός... Αυτό τουλάχιστον καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτικών Συνταξιούχων.

Ο κυβερνητικός «τσαμπουκάς» και «ετσιθελισμός» απέναντι στους συνταξιούχους του δημοσίου αποτελεί βέβαια στοιχείο του γενικότερου αυταρχισμού που επιδεικνύει η κυβέρνηση του κεφαλαίου και της ΟΝΕ απέναντι στο λαϊκό κίνημα και τις λαϊκές διεκδικήσεις. Η μη ικανοποίηση ενός αιτήματος, που αποτελεί κυβερνητική δέσμευση, είναι απόλυτα συνεπής με τους ίδιους τους ταξικούς προσανατολισμούς της κυβερνητικής πολιτικής. Το επισημαίνουμε αυτό επειδή σε λίγες ημέρες - πιθανότατα την ερχόμενη Τρίτη - αναμένεται ο πρωθυπουργός να εξαγγείλει το λεγόμενο κοινωνικό πακέτο. Δεν πρέπει να εξαπατηθεί κανένας εργαζόμενος ότι - τάχα μου - η κυβέρνηση θα αλλάξει ρότα ώστε να ικανοποιήσει λαϊκά αιτήματα. Ελίσσονται για να χτυπήσουν την κατάλληλη στιγμή. Εχουμε να κάνουμε με επικίνδυνους και αδίστακτους ανθρώπους. Γι' αυτό προσοχή.

Η κυβέρνηση, ανακοινώνοντας την πολιτική συντάξεων των πολιτικών υπαλλήλων του δημοσίου, εξήγγειλε δύο πράγματα. Τη χορήγηση από 1/1/2001 αυξήσεων στην κύρια σύνταξη κατά 3,5%. Την αύξηση, επίσης, από 1/1/2001 του επιδόματος εξομάλυνσης ανάλογα με το ύψος της σύνταξης. Δεσμεύτηκε δηλαδή για τις συντάξεις μέχρι 150.000 δραχμές το συγκεκριμένο επίδομα να αυξηθεί από 3.000 σε 5.000 δραχμές, για τις συντάξεις από 150.001 μέχρι 250.000 δραχμές να αυξηθεί από 5.000 σε 8.000 δραχμές και για τις συντάξεις πάνω από 250.001 να υπάρξει αύξηση του επιδόματος από 8.000 σε 14.000 δραχμές. Μιλάμε δηλαδή για αυξήσεις ψίχουλα. Με βάση τα δύο αυτά στοιχεία η κυβέρνηση ισχυριζόταν ότι χορήγησε στις συντάξεις μεσοσταθμικές αυξήσεις 5%.

Οι μήνες όμως περνούσαν και οι συνταξιούχοι αύξηση στο επίδομα δεν έβλεπαν. Ετσι στις 22 Μάρτη, στο ψήφισμα του 54ου Συνεδρίου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτικών Συνταξιούχων, η οποία αριθμεί 167.000 μέλη, μεταξύ άλλων ζητούν «να χορηγηθεί η εξαγγελθείσα πέρσι από την κυβέρνηση αύξηση στο επίδομα εξομάλυνσης από 1/1/2001». Ομως «εις ώτα μη ακουόντων» τα αιτήματα των συνταξιούχων. Μάλιστα, όπως προκύπτει από μια δεύτερη ανακοίνωση της Ομοσπονδίας στις 18/6/2001, για το ίδιο θέμα υπήρξε προσωπική πρωθυπουργική δέσμευση, η οποία όμως αποδείχτηκε «κενό γράμμα». Οπως αναφέρεται στο σχετικό Δελτίο Τύπου «ο κ. πρωθυπουργός στις 7 Μαρτίου 2001, ενώπιον των Διοικήσεων όλων των Συνταξιουχικών Ομοσπονδιών, δήλωσε ότι δόθηκε αύξηση και στους πολιτικούς συνταξιούχους 5%. Στις διαμαρτυρίες της Ομοσπονδίας τους ότι έλαβαν μόνο 3,5%, ο πρωθυπουργός απάντησε ότι το θέμα θα ρυθμιστεί τον Μάιο. Δυστυχώς πέρασε και ο Μάιος, τελειώνει και ο Ιούνιος και παρά τις σχετικές εκκλήσεις της Ομοσπονδίας, γραπτές και προφορικές, η κυβέρνηση κωφεύει, αδιαφορεί και αρνείται να εφαρμόσει την εισοδηματική πολιτική του 2001, που αυτή η ίδια εξήγγειλε, γεγονός πρωτάκουστο και πρωτοφανές...».

Στο υπουργείο Οικονομικών που ρωτήθηκαν από το «Ρ» για το θέμα απαντούν πως για να δοθεί η αύξηση στο επίδομα εξομάλυνσης, χρειάζεται προώθηση συνταξιοδοτικής ρύθμισης. Οταν ρωτιούνται γιατί μετά από οκτώ μήνες δεν έχει προωθηθεί η συγκεκριμένη ρύθμιση, κουνούν απλώς το κεφάλι τους... Απάντηση δεν υπάρχει. Δε χρειάζεται βέβαια πολλή σκέψη για να καταλάβει κάποιος ότι η αύξηση του επιδόματος θυσιάστηκε στο βωμό της «περιστολής των δαπανών στα όρια της επίτευξης των στόχων του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης». Αυτός είναι και ο μόνος Θεός στον οποίο πιστεύουν οι σημερινοί υπάλληλοι των Βρυξελλών. Ολα τα άλλα περί «κοινωνικής ευαισθησίας» και «στροφής στα λαϊκά προβλήματα» είναι για τους αδαείς και τους απληροφόρητους. Κανένας δεν πρέπει να εξαπατηθεί με τα «κοινωνικά πακέτα» που θα ανακοινώσει ο Σημίτης τις ερχόμενες ημέρες. Πρόκειται για τα κροκοδείλια κλάματα για την προσέλκυση αφελών...