ΚΟΛΟΜΒΙΑ
Ο φτωχός λαός πληρώνει την ανυπαρξία αντιπλημμυρικών έργων

Στους 254 οι νεκροί από κατολισθήσεις στην πόλη Μοκόα

Τρίτη 4 Απρίλη 2017

Copyright 2017 The Associated

Προσπαθώντας να διασώσουν ό,τι μπορούν από τα διαλυμένα φτωχικά τους
Για άλλη μια φορά στην Κολομβία τα φτωχά λαϊκά στρώματα πληρώνουν την πλήρη ανυπαρξία αντιπλημμυρικών έργων από το αστικό κράτος. Και πάλι οι αστοί πολιτικοί, τώρα η κυβέρνηση του Χουάν Μανουέλ Σάντος, κάνει λόγο για «ακραία καιρικά φαινόμενα». Το αποτέλεσμα, μια πόλη στα νότια της χώρας, η Μοκόα στην περιοχή Πουτουμάγιο, με 45.000 κατοίκους, να «σβηστεί» από το χάρτη, αφού καταπλακώθηκε από χιλιάδες τόνους λάσπες, από κατολισθήσεις από τις έντονες βροχοπτώσεις των τελευταίων ημερών, σε περιοχή που καταλήγουν τρία ποτάμια που υπερχείλισαν.

Ο τραγικός απολογισμός έως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές είναι 254 νεκροί, ανάμεσα τους και 43 παιδιά, άγνωστος αριθμός αγνοείται, ενώ ουσιαστικά περίπου 40.000 έχασαν τα σπίτια και ό,τι υπάρχοντα είχαν. Ο Πρόεδρος της χώρας, που βρέθηκε στην περιοχή αντικρίζοντας την τραγωδία, υποσχέθηκε να αποκατασταθούν οι υποδομές και να γίνουν αντιπλημμυρικά μέτρα. Αυτό που φώναζαν εδώ και χρόνια κάτοικοι και λαϊκοί φορείς, αλλά οι προτεραιότητες για το αστικό κράτος ήταν άλλες.

Στο μεταξύ, οι αντάρτες των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων της Κολομβίας (FARC) που υπέγραψαν ειρηνευτική συμφωνία με την κυβέρνηση, πρότειναν να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση της Μοκόα.

Είναι η σοβαρότερη καταστροφή που πλήττει την Κολομβία, μετά από μια άλλη κατολίσθηση, που προκάλεσε τον θάνατο 92 ανθρώπων το Μάη του 2015 στο Σαλγκάρ, εκατό χιλιόμετρα από το Μεντεγίν (βορειοδυτικά).

Και στο γειτονικό Περού, από πλημμύρες έχουν χάσει ήδη την ζωή τους 101 άνθρωποι και εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι πληγέντες, επίσης στον Ισημερινό 21 είναι οι νεκροί και πάνω από 9000 οι πλημμυροπαθείς. Την περίοδο αυτή υπάρχουν στην περιοχή αυτή της Λατινικής Αμερικής ισχυρές βροχοπτώσεις, αποτέλεσμα των κλιματικών αλλαγών, όμως αυτό που σκοτώνει είναι ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης, που καταδικάζει το λαό στην φτώχεια, απροστάτευτο από φυσικά φαινόμενα, τα οποία με τη σημερινή εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνικής μπορούν να αντιμετωπιστούν πιο αποτελεσματικά, ώστε να είναι λιγότερες οι συνέπειές τους.