Ούτε τους πιο θερμούς απολογητές της κυβερνητικής πολιτικής δεν κατάφερε να καλύψει χτες ο πρωθυπουργός. Οι από εξαμήνου αναμενόμενες και... πολλά υποσχόμενες εξαγγελίες για το «κοινωνικό πακέτο» αποδείχτηκαν μια τεράστια κοροϊδία σε βάρος των εργαζομένων και συγχρόνως πρόκληση προς όσους είχαν την ψευδαίσθηση πως... αυτή τη φορά κάτι μπορεί να περιμένουν από τα τόσα και τα τόσα τρισεκατομμύρια που τάχα θα μοίραζε η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση, ακόμα και με τις χτεσινές δηλώσεις που υποτίθεται θα αφορούσαν «αυξήσεις», «επιδοτήσεις» και «ενισχύσεις» των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, το μόνο που ήθελε να κάνει ήταν να διαδηλώσει την πλήρη αποφασιστικότητά της να προχωρήσει απαρέγκλιτα στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους. Ηταν ταυτόχρονα και μια απάντηση στις αιτιάσεις που πρόβαλαν την άνοιξη εκπρόσωποι των οργανώσεων του μεγάλου κεφαλαίου για «καθυστερήσεις στις αναγκαίες προσαρμογές της ελληνικής οικονομίας στα δεδομένα της εντός ΟΝΕ εποχής».

Οι πρωθυπουργικές δηλώσεις, που έγιναν αμέσως μετά τη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής, πέρα από τις γενικόλογες αναφορές προπαγανδιστικού χαρακτήρα, αφορούσαν:

• Την κυβερνητική αποφασιστικότητα να διατηρήσει ως πρωταρχική της προτεραιότητα τις διαρθρωτικές αλλαγές.
• Την παραχώρηση νέων φορολογικών ελαφρύνσεων και άλλων παροχών στους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου.
• Πενταροδεκάρες της ντροπής που θα δοθούν σε ορισμένες κατηγορίες του πληθυσμού.

Το πιο ενδιαφέρον, με την έννοια του καινούριου, σημείο των δηλώσεων του πρωθυπουργού ήταν ίσως η σχετική αναφορά για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην ελληνική οικονομία η ύφεση που παρατηρείται στις οικονομίες των καπιταλιστικών χωρών. Ετσι, ενώ μέχρι σήμερα και σε όλους τους τόνους ο επί της Εθνικής Οικονομίας υπουργός Παπαντωνίου ισχυριζόταν ότι η κρίση στις χώρες του καπιταλισμού δεν αφορά και δεν αγγίζει την Ελλάδα λόγω ειδικής οικονομικής συγκυρίας, ο πρωθυπουργός, θέλοντας προφανώς να προετοιμάσει το έδαφος, χρησιμοποίησε άλλες διατυπώσεις. Αρχικά επανέλαβε ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ την επόμενη τριετία θα είναι «τουλάχιστον 2 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο», αλλά μόνος του έσπευσε να συμπληρώσει: «Δε μας επηρεάζει ιδιαίτερα η παγκόσμια οικονομική ύφεση, τουλάχιστον όσον αφορά φέτος»! Πρόκειται για μία αναφορά που παίρνει υπόψη της ακριβώς αυτό που τόσο καιρό θέλει να κρύψει η ελληνική κυβέρνηση. Οτι, δηλαδή, η ένταξη στην ΟΝΕ και στη ζώνη του ευρώ όχι μόνο απομακρύνει το ενδεχόμενο των οικονομικών κρίσεων, αλλά αντίθετα μπορεί πολλές φορές να τις επιταχύνει, επειδή η οικονομία της χώρας είναι ασφυκτικά εναγκαλισμένη με την οικονομία του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος.

Το σύνολο των κυβερνητικών ανακοινώσεων περιέχονται σε 10 σημεία. Στα τέσσερα από αυτά γίνονται αναφορές στη «σταθερότητα», το «νοικοκύρεμα», τους «υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης», στην «αναβάθμιση της δημόσιας διοίκησης» και άλλα παρόμοια, που συχνά υπάρχουν στις κατά καιρούς εξαγγελίες, με μοναδικό σκοπό να αποδείξουν το «πόσο καλά εργάζεται η κυβέρνηση». Στα υπόλοιπα σημεία ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε:

• Στις διαρθρωτικές αλλαγές. Οπως είπε, η κυβέρνηση «προχωρά χωρίς καθυστερήσεις στις διαρθρωτικές αλλαγές που αφορούν, μεταξύ άλλων τη ΔΕΗ, τα ΕΛΠΕ, τη ΔΕΠΑ, τον ΟΤΕ, την "Ολυμπιακή", την ΕΤΒΑ και άλλες επιχειρήσεις». Ο καθένας καταλαβαίνει τι ακριβώς είναι για την κυβέρνηση οι αλλαγές αυτές. Πρόκειται για την ιδιωτικοποίηση όχι μόνο των συγκεκριμένων επιχειρήσεων, αλλά για την παραχώρηση των συγκεκριμένων κλάδων στρατηγικής σημασίας στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Παράλληλα, στις αλλαγές αυτές ο πρωθυπουργός συμπεριέλαβε «τα ολυμπιακά έργα» και τα «έργα υποδομών», για να... συμπεράνει - με τον πλέον αυθαίρετο τρόπο - ότι με αυτές τις αλλαγές «κλείνουμε την ψαλίδα ανάμεσα στο βιοτικό επίπεδο του Ελληνα και του μέσου Ευρωπαίου». Ταύτισε, δηλαδή, ο Κ. Σημίτης τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων εργαζομένων με τα τρισεκατομμύρια που μοιράζονται οι πολυεθνικές για τα μεγάλα έργα, που υπαγορεύτηκαν και κατασκευάζονται από τις ανάγκες του κεφαλαίου, με το αεροδρόμιο της «Χόχτιφ» κ.ο.κ.
• Στη «δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και μείωση της ανεργίας». Και τα δύο στοιχεία είναι κίβδηλα, αφού: Πρώτον, ακόμα και τα επίσημα στοιχεία δείχνουν όχι μόνο στασιμότητα, αλλά και μείωση των θέσεων εργασίας. Δεύτερον, σε ό,τι αφορά την ανεργία, η ιστορία του μαγειρέματος των στοιχείων της Στατιστικής είναι πολύ νωπή, ώστε ο Κ. Σημίτης να επικαλείται τις έρευνές της, οι οποίες άλλωστε δε δείχνουν και καμιά αισθητή μείωση της επίσημης ανεργίας. Τρίτον, είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των υποαπασχολούμενων εργαζομένων και των... απασχολήσιμων που αφ' ενός εργάζονται σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα, αφ' ετέρου αξιοποιούνται για να προβληθεί ο ισχυρισμός πως τάχα μειώνεται η ανεργία.
• Στην «τόνωση της επιχειρηματικότητας και την αύξηση της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων». Εδώ ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στο «ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον» που δημιούργησε η κυβέρνηση και μίλησε για το «ειδικό νομοσχέδιο, για φορολογική διευκόλυνση των συγχωνεύσεων των επιχειρήσεων», ενώ συμπλήρωσε ότι «καθιερώνεται ειδική φορολογική μεταχείριση των εταιριών επιχειρηματικού κεφαλαίου στο χώρο των νέων τεχνολογιών». Παράλληλα ανακοίνωσε τη μείωση της φορολογίας των εφοπλιστών και των ναυτιλιακών εταιριών. Αυτά, μάλιστα, είναι μέτρα. Ετσι, ενώ ο κάθε φουκαράς που αγοράζει ένα σπιτάκι με τις οικονομίες του πληρώνει όλο και μεγαλύτερο φόρο μεταβίβασης, συμβολαιογραφικά και ένα σωρό άλλα έξοδα, οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου θα μπορούν να αποκτούν ολόκληρες επιχειρήσεις για τις οποίες δε θα πληρώνουν φόρους.
• Στη «μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος», για τη «δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών». Και εδώ αυτό που κυριαρχεί είναι το ψεύδος και η πρόκληση, αφού είναι γνωστό ότι την ώρα που συνεχώς διευρύνεται η φορολογική επιβάρυνση μισθωτών και συνταξιούχων, επί τρία συνεχή χρόνια μειώνονται οι συντελεστές φορολόγησης των κερδών των επιχειρήσεων, των τραπεζών και όλων των μεγαλοεισοδηματιών.

Τα δύο επόμενα σημεία των χτεσινών ανακοινώσεων αφορούν το ...«κοινωνικό κράτος», το οποίο «ενισχύεται ακόμα περισσότερο τα δύο επόμενα χρόνια». Ο πρωθυπουργός φρόντισε αρχικά να επαναλάβει τα γνωστά και τετριμμένα για τις συντάξεις ντροπής του ΟΓΑ και το φιλοδώρημα του ΕΚΑΣ, που δικαιούνται όσοι βρίσκονται σχεδόν στο περιθώριο της κοινωνίας και κάνοντας απίθανες αριθμητικές πράξεις, και κύρια αλχημείες, μίλησε για «κονδύλια κοινωνικής προστασίας που σε 4 έτη θα αυξηθούν κατά 40%, στα 14,3 τρισ. το 2004». Ολα αυτά βέβαια αποτελούν μια απάτη, που αν και δεν είναι πρωτοφανής, είναι απάτη ολκής. Και μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί αυτού του είδους το κυβερνητικό τέχνασμα, αφού τα παραπάνω κονδύλια σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν αφορούν τις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα του δημοσίου, αλλά σ' αυτά συναθροίζονται οι συνολικές εισφορές τόσο των εργαζομένων όσο και των εργοδοτών στα διάφορα ασφαλιστικά ταμεία, τα χρέη που με ευθύνη της κυβέρνησης δημιουργήθηκαν προς τα νοσοκομεία και όχι μόνο. Απόδειξη της κυβερνητικής απάτης αποτελεί, άλλωστε, η ίδια η εξειδίκευση των μέτρων. Ετσι, σε συνθήκες αύξησης των «κονδυλίων κοινωνικής προστασίας» κατά 40% και διαμόρφωσή τους στα 14,3 υποτίθεται δισεκατομμύρια, το μόνο που εξάγγειλε ο πρωθυπουργός είναι όλο κι όλο μισό κιλό ψωμί τη μέρα αποκλειστικά για τους συνταξιούχους του ΟΓΑ και τους δικαιούχους του ΕΚΑΣ. Ετσι, ανακοινώθηκε:

• Αύξηση των συντάξεων του ΟΓΑ κατά 5.000 δραχμές από την 1η του Γενάρη του 2002. Το μέτρο είχε πρωτοανακοινωθεί από το Μάρτη του 2000.
• Αύξηση του επιδόματος του ΕΚΑΣ κατά 5.000 δραχμές από την 1η του Γενάρη του 2002. Το μέτρο είχε πρωτοανακοινωθεί το Σεπτέμβρη του 2000.
• Η χορήγηση κονδυλίων στην τριετία 210 δισ. δραχμών, χωρίς παραπέρα διευκρινίσεις, για την «ενίσχυση των ανέργων», την «καταπολέμηση της φτώχειας» και των «ατόμων με ειδικές ανάγκες».
• Η χορήγηση κονδυλίων 190 δισεκατομμυρίων για «οικογενειακό επίδομα και τις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων». Εδώ αν και δε διευκρινίστηκε, τα ποσά αφορούν την υποχρέωση της κυβέρνησης, μετά από δικαστική απόφαση, να καταβάλει οικογενειακό επίδομα και στους δύο συζύγους, επίδομα το οποίο με τον πλέον αυθαίρετο τρόπο η κυβέρνηση κατάργησε το 1997.

Από εκεί και πέρα ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε επίσης ότι στην τριετία μέχρι το 2004 θα διατεθούν 480 δισ. «για την ενίσχυση της απασχόλησης, την επιχειρηματικότητα των νέων γυναικών, για ευπαθείς ομάδες, μακροχρόνια ανέργους και τον περιορισμό του κοινωνικού αποκλεισμού γενικότερα» και 220 δισ. για την «καταπολέμηση της ανεργίας, για τους σεισμοπαθείς, την κοινωνική πρόνοια, για τους παλιννοστούντες και τους Τσιγγάνους». Πρόκειται για την ανέξοδη απαρίθμηση κονδυλίων που υποτίθεται πως αντιστοιχούν σε κοινωνικά προβλήματα, ενώ στην πραγματικότητα λόγος γίνεται για ειδικών μορφών κίνητρα και παροχές προς τους επιχειρηματίες - εργοδότες ή για ορισμένα ψιχία που ενδέχεται να δοθούν σε περιθωριοποιημένες -λόγω της εφαρμοζόμενης πολιτικής - κοινωνικές ομάδες.

Παρά τις κυβερνητικές σκοπιμότητες και τις λαθροχειρίες που επιχειρεί η κυβέρνηση για να αποπροσανατολίσει μια ακόμα φορά τους εργαζόμενους και ανεξάρτητα από τις ανακοινώσεις που θα ακολουθήσουν, το βέβαιο είναι ότι οι ανάγκες προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας στην εντός ΟΝΕ εποχή, αναγκάζει την κυβέρνηση να επανεξετάσει ορισμένα κονδύλια για την τριετία 2002-2004. Το ύψος των κονδυλίων αυτών κυμαίνεται από 800 δισεκατομμύρια μέχρι και 1,4 τρισεκατομμύρια δραχμές. Οπως αποκάλυψε ο «Ρ» πρόκειται για κονδύλια που μπορεί η κυβέρνηση να προσπαθεί να τα παρουσιάσει ως «κοινωνική πολιτική», αλλά στην απόλυτη πλειοψηφία τους αφορούν συμπληρωματικές οικονομικές ενισχύσεις του μεγάλου κεφαλαίου, δαπάνες για την Ολυμπιάδα και τα γνωστά ...«ψίχουλα της μιζέριας» για ελάχιστο αριθμό πολιτών από τα 2,5 εκατομμύρια που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.