Με εργαζόμενους στο Λιγνιτικό Κέντρο Μεγαλόπολης συζήτησε ο Νίκος Καραθανασόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος, στο πλαίσιο περιοδείας που έγινε την περασμένη Παρασκευή, με αφορμή τις εξελίξεις στον τομέα της Ενέργειας.

Η περιοδεία ξεκίνησε λίγο πριν την έναρξη της πρωινής βάρδιας, με πρώτο «σταθμό» τους εργαζόμενους στο ορυχείο στο Ψαθί. Ακολούθησε συζήτηση στην 4η μονάδα του ΑΗΣ Μεγαλόπολης. Η περιοδεία ολοκληρώθηκε με ομιλία στην πλατεία της πόλης. Επίσης, ο Νίκος Καραθανασόπουλος είχε συναντήσεις με τον διευθυντή του ΑΗΣ Β' και τον διευθυντή των ορυχείων.

Τα δύο ορυχεία και οι τρεις μονάδες, δύο λιγνιτικές και μια που λειτουργεί με φυσικό αέριο, λειτουργούν με βάρδιες εργαζομένων που καλύπτουν όλη τη διάρκεια του 24ωρου. Οι θέσεις εργασίας τη δεκαετία του 1990 έφταναν τους 3.000 εργαζόμενους στο μόνιμο προσωπικό, ενώ δίπλα σε αυτούς υπήρχαν και 500 έκτακτοι. Σήμερα, οι εργαζόμενοι έχουν περιοριστεί περίπου στους 2.000. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη νέα μονάδα φυσικού αερίου υπάρχουν μόνο 47 θέσεις εργασίας. Εκτός από τη μείωση στον αριθμό των εργαζομένων, σοβαρές αλλαγές υπάρχουν και στις εργασιακές σχέσεις με τις οποίες δουλεύουν. Συμβασιούχοι και εργολαβικοί εργαζόμενοι έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια τόσο ώστε σήμερα να αποτελούν περίπου το μισό εργατικό δυναμικό.

Αφετηρία της συζήτησης σε κάθε χώρο στάθηκαν οι εξελίξεις που αφορούν την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης».

«Αυτό που παρακολουθούμε δεν είναι κεραυνός εν αιθρία», τόνισε ο Νίκος Καραθανασόπουλος. Οπως επισήμανε, οι τρέχουσες εξελίξεις αποτελούν έναν ακόμα κρίκο στη μακρά αλυσίδα της «απελευθέρωσης» του τομέα της Ενέργειας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, μιας αλυσίδας που ξεκινά από τη δεκαετία του '90. Στόχος της «απελευθέρωσης» είναι η διευκόλυνση των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο.

«Δεν είναι υπόθεση απλά των μνημονίων, αλλά είναι η πολιτική της ΕΕ που θέλει να εξυπηρετήσει τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους», υπογράμμισε. Εξήγησε πως ο στόχος αυτός μπορεί να υπηρετηθεί μέσα από διαφορετικές μορφές: Η μορφή της συρρίκνωσης της ΔΕΗ μέσα από τις δημοπρασίες του ηλεκτρικού ρεύματος και της απώλειας του 50% του πελατολογίου της, η διαδικασία πώλησης λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών μονάδων παραγωγής σε ιδιώτες, ο δρόμος του «στρατηγικού επενδυτή», αποτελούν μια σειρά πιθανά σενάρια γύρω από τα οποία διαβουλεύονται αλλά και αντιπαρατίθενται οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

«Αυτοί οι οποίοι θα κερδίσουν από το όποιο σχέδιο επικρατήσει θα είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι και χαμένοι θα εξακολουθήσουν να είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στο χώρο της ΔΕΗ, αλλά και ταυτόχρονα τα λαϊκά νοικοκυριά, τα οποία θα βλέπουν το ηλεκτρικό ρεύμα να ακριβαίνει όλο και περισσότερο, θα αναγκάζονται να ζουν σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας», σημείωσε.

Στο φόντο αυτό, τόνισε την ανάγκη να μην εγκλωβιστεί η συνείδηση των εργαζομένων στη διαπάλη που υπάρχει ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά και τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντά τους, για τη μορφή με την οποία θα γίνουν τα επόμενα βήματα στην «απελευθέρωση» στον τομέα της Ενέργειας. «Ούτε οι υποσχέσεις της κυβέρνησης ότι θα διαφυλάξει τον δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ, ούτε η πολιτική της ΝΔ για ιδιωτικοποίηση, ούτε η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για το "σπάσιμο" σε μεγάλη και μικρή ΔΕΗ και πώληση της μικρής ΔΕΗ, μπορούν να αποτελέσουν εξέλιξη που εξυπηρετεί τους εργαζόμενους και το λαό», τόνισε, μεταξύ άλλων.

Οπως αναδείχθηκε και μέσα από τη συζήτηση, από αυτήν τη διαδικασία υπάρχουν οι κερδισμένοι και οι χαμένοι.

Κερδισμένοι είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που θα βάλουν χέρι στο πελατολόγιο της ΔΕΗ, στις μονάδες της, είτε θα αναλάβουν συνολικά το ρόλο του «στρατηγικού επενδυτή». Είναι οι επιχειρήσεις που θα αυξήσουν τα κέρδη τους, «φουσκώνοντας» υπέρογκα την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και λαμβάνοντας παχυλές επιδοτήσεις, ιδιαίτερα για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Οι χαμένοι της υπόθεσης, οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ και τα λαϊκά νοικοκυριά, έχουν ήδη σήμερα αρκετή πείρα για τα αποτελέσματα στα οποία οδηγεί ο δρόμος της «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.

Για τους εργαζόμενους στην επιχείρηση, η μετοχοποίηση της ΔΕΗ στα τέλη της δεκαετίας του '90 έφερε τη μεταφορά του αποθεματικού των ασφαλιστικών τους ταμείων στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ. Οι εργασιακές σχέσεις έχουν ανατραπεί, με τους συμβασιούχους και τους εργολαβικούς εργαζόμενους να αυξάνονται με γρήγορο ρυθμό.

Από την άλλη, τα λαϊκά νοικοκυριά είδαν την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος να αυξάνεται κατά 147% από το 2009 μέχρι το 2016, στο ίδιο διάστημα δηλαδή, κατά το οποίο μισθοί και συντάξεις συρρικνώθηκαν, ενώ η ανεργία γιγαντώθηκε. Αποτέλεσμα του δυσβάστακτου κόστους του ρεύματος είναι το 30% των νοικοκυριών να ζει σήμερα σε συνθήκες «ενεργειακής φτώχειας». Να μην μπορεί, δηλαδή, να έχει ηλεκτρική ενέργεια, σε μια χώρα που είναι πλούσια σε ορυκτά καύσιμα και Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

«Αν κάνουμε αγώνα για να μείνει η ΔΕΗ ως έχει, τότε έχουμε χάσει από χέρι, γιατί παίζουμε σε ξένο γήπεδο», είπε στους εργαζόμενους ο Νίκος Καραθανασόπουλος. Ξεκαθάρισε ότι οι διακηρύξεις της κυβέρνησης για τον «δημόσιο χαρακτήρα» της ΔΕΗ και την ανάγκη να διασφαλιστεί δεν μπορούν να μεταφραστούν σε τίποτα θετικό για τους εργαζόμενους. «Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μια μετοχοποιημένη ΔΕΗ, μια ΔΕΗ που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και με σκοπό το κέρδος, έχει ως στόχο να ξεζουμίζει τον εργαζόμενο, να πουλάει ακριβά το ρεύμα στα λαϊκά νοικοκυριά και πολύ φθηνά στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους», ανέφερε.

Υπενθύμισε τις σκανδαλώδεις συμβάσεις με την ΠΕΣΙΝΕ, για παράδειγμα, που υπάρχουν πριν ακόμα η ΔΕΗ μετατραπεί σε ανώνυμη εταιρεία. Εξάλλου, τα χτυπήματα στις εργασιακές σχέσεις, οι εργολαβίες, οι αλλεπάλληλες αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος, οι διακοπές της ηλεκτροδότησης σε λαϊκά νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώσουν, είναι πλευρές της επίθεσης που φύτρωσαν στο έδαφος της «δημόσιας ΔΕΗ». Το πρόσφατο παράδειγμα της πρόθεσης της διοίκησης της ΔΕΗ να αναθέσει τη διαχείριση των ληξιπρόθεσμων οφειλών σε εισπρακτικές εταιρείες και funds, αποτελεί ένα ακόμα δείγμα για το τι μπορούν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από τη σημερινή «δημόσια ΔΕΗ».

Οπως τονίστηκε, για να είναι κερδοφόρα και «βιώσιμη» η ΔΕΗ πρέπει να ξεζουμίζει τους εργαζόμενους και να πουλά ακριβό ρεύμα στο λαό. «Η γίδα δεν κουτσαίνει από το κέρατο», σχολίασε ο Νίκος Καραθανασόπουλος και σημείωσε ότι η ΔΕΗ δεν «κουτσάθηκε» από τα λαϊκά νοικοκυριά που δεν μπορούν να εξοφλήσουν τους λογαριασμούς του ρεύματος, ούτε από τους μισθούς των εργαζομένων της. Την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά νοικοκυριά κατηγορούνται με προκλητικό τρόπο για τα προβλήματα της ΔΕΗ, κάποιοι άλλοι βρίσκονται στο απυρόβλητο: Οι επιχειρήσεις λαμβάνουν γενναιόδωρες «εγγυημένες τιμές» για το ρεύμα που παράγουν από τα φωτοβολταϊκά και τις ανεμογεννήτριες, αγοράζουν φθηνό το ρεύμα στις δημοπρασίες και το πωλούν σε πολλαπλάσιες τιμές, μεγαλοοφειλέτες συσσωρεύουν ανενόχλητοι χρέη εκατομμυρίων ευρώ.

«Η ΔΕΗ δεν έχει λεφτά να πληρώσει μια ώρα υπερωρία και τα λεφτά στους εργολάβους ρέουν», σχολίασε χαρακτηριστικά ένας από τους εργαζόμενους...

O κίνδυνος ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου ήταν επίσης στα θέματα που απασχόλησαν τη συζήτηση. «Για την Ενέργεια γίνονται πόλεμοι και η γειτονιά μας είναι ένα εύφλεκτο πεδίο», αναφέρθηκε χαρακτηριστικά.

Σε συνθήκες στις οποίες οξύνονται οι αντιθέσεις, οι ανταγωνισμοί και η διαπάλη για τις πηγές και τους αγωγούς Ενέργειας στην ευρύτερη περιοχή, η κυβέρνηση προσβλέπει στη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της Ελλάδας και τη μετατροπή της σε «ενεργειακό και διαμετακομιστικό κέντρο», εμπλέκοντας το λαό στο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων...

Με ευκαιρία την περιοδεία και τη συζήτηση, ο Νίκος Καραθανασόπουλος κάλεσε τους εργαζόμενους να προβληματιστούν γύρω από τα κριτήρια που πρέπει να ικανοποιούνται όσον αφορά την αξιοποίηση των ενεργειακών πηγών. Ο ενεργειακός σχεδιασμός που θα αξιοποιεί το σύνολο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και θα περιορίζει την ανάγκη για εισαγόμενες πηγές Ενέργειας, η εξασφάλιση φθηνού και επαρκούς ρεύματος για τις λαϊκές ανάγκες, τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στον κλάδο, τα μέτρα για την ασφάλεια και την υγεία τους, η προστασία του περιβάλλοντος, είναι πλευρές της συζήτησης αυτής.

Ολα τα παραπάνω όμως, όπως τόνισε, έχουν κοινό εχθρό το κυνήγι του κέρδους από τους επιχειρηματικούς ομίλους, δεν μπορούν να εξασφαλιστούν στο πλαίσιο του σημερινού συστήματος. Η ικανοποίηση των προϋποθέσεων αυτών μπορεί να γίνει μόνο μέσα από έναν ενιαίο κρατικό φορέα Ενέργειας, σε συνθήκες όπου οι εργαζόμενοι θα έχουν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας και τη δική τους εξουσία. «Οσο η Ενέργεια είναι εμπόρευμα και κάποιος κερδίζει από αυτό, είτε είναι λιγνίτης, είτε είναι υδροηλεκτρικό, είτε είναι φυσικό αέριο, είτε φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, τόσο θα βλέπουμε να αυξάνονται οι τιμές, για να μπορεί να έχει κέρδος», υπογράμμισε.