Η απογείωση της φοροληστείας απέναντι στο λαό και η παραπέρα κατακρεούργηση των συντάξεων από την πλευρά της «δημοσιονομικής προσαρμογής», σε συνδυασμό με την κλιμάκωση των αναδιαρθρώσεων, των ιδιωτικοποιήσεων και σειράς παρεμβάσεων στην προοπτική ανάκαμψης του εγχώριου κεφαλαίου, συνθέτουν το πλαίσιο της προδιαγεγραμμένης αντιλαϊκής συμφωνίας συγκυβέρνησης - ιμπεριαλιστικών οργανισμών (Ευρωζώνη - ΔΝΤ). Σε αυτό το επίπεδο, το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» - καταρχήν σε «τεχνικό επίπεδο» - αποτελεί θέμα αυτών των ημερών, όπως επιβεβαιώνεται και από τις κυβερνητικές πηγές στο πλαίσιο των συζητήσεων την περασμένη βδομάδα, στην Αθήνα, με τα υψηλόβαθμα κλιμάκια του κουαρτέτου.

Επίσης, το πρώτο δεκαήμερο του Μάη θα κατατεθούν στη Βουλή οι νέοι εφαρμοστικοί νόμοι και άλλες διατάξεις, ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζονται και οι «υπογραφές» τόσο για το επικαιροποιημένο μνημόνιο με την Ευρωζώνη όσο και για το νέο μνημόνιο με το ΔΝΤ. Το αντιλαϊκό πακέτο συμπληρώνεται με το ζήτημα της «βιώσιμης» διαχείρισης του κρατικού χρέους, που με τη σειρά του θα έρθει να «κουμπώσει» με το ύψος και το χρονοδιάγραμμα των «πρωτογενών πλεονασμάτων» στους κρατικούς προϋπολογισμούς για την περίοδο μετά το 2018.

Σε αυτό το φόντο, ο ΣΕΒ, το ΙΟΒΕ και άλλα αστικά επιτελεία, «ζεσταίνοντας την πλάτη» και αξιοποιώντας τα έργα της συγκυβέρνησης, προετοιμάζουν το νέο «success story» για την «επόμενη μέρα» του εγχώριου κεφαλαίου, με κεντρικό άξονα τη σταδιακή μείωση της «υπερφορολόγησης» (όπως στα επιχειρηματικά κέρδη και στις εισφορές της εργοδοσίας) και «με πολιτικές φιλικές προς την επιχειρηματικότητα», έτσι ώστε «να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων», σύμφωνα με τα λεγόμενά τους. Τα παραπάνω, βέβαια, με βάση τη συμφωνία τους, έχουν όρο και προϋπόθεση την ολόπλευρη εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, τόσο αυτών που ετοιμάζονται όσο και εκείνων που έχουν προηγηθεί.

Η καρατόμηση του αφορολογήτου ορίου θα εφαρμόζεται από το 2020, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να ξεκινήσει και από το 2019, στην περίπτωση που δεν πιάνονται οι αντιλαϊκοί στόχοι, όπως, για παράδειγμα, από τη νέα κατακρεούργηση των συντάξεων που ξεκινά, «βρέξει - χιονίσει», από το 2019.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το βασικό αφορολόγητο, που χορηγείται μέσω της «έκπτωσης φόρου», καρατομείται στα 5.685 ευρώ, από 8.636 ευρώ σήμερα. Σε αυτό το πλαίσιο, η ενίσχυση της φοροληστείας στον ιδιωτικό τομέα (14 μισθοί) θα ξεκινά από εισοδήματα 406 ευρώ το μήνα.

Για παράδειγμα, μισθωτοί και συνταξιούχοι (χωρίς προστατευόμενα παιδιά) με εισόδημα 8.000 ευρώ (αφορολόγητο μέχρι σήμερα) θα πληρώνουν φόρο (με συντελεστή 22%) που φτάνει στα 650 ευρώ, γεγονός που σημαίνει την αρπαγή μιας ακόμη μηνιάτικης σύνταξης και σχεδόν ενός μισθού, από το σκέλος της φοροαφαίμαξης.

Βέβαια, σε αντίστοιχα ύψη διαμορφώνεται η φοροληστεία στην γκάμα των λαϊκών εισοδημάτων και για τα λαϊκά νοικοκυριά με προστατευόμενα παιδιά.

Ετσι, το αφορολόγητο όριο για λαϊκά νοικοκυριά με 1 προστατευόμενο παιδί συρρικνώνεται στα 5.905 ευρώ από 8.864 ευρώ. Για παράδειγμα, στην περίπτωση ετήσιου εισοδήματος στα 10.000 ευρώ, ο φόρος από 250 ευρώ σήμερα εκτοξεύεται στα 900 ευρώ, με την επιβάρυνση να φτάνει στα 650 ευρώ.

Θυμίζουμε ότι τα παραπάνω αποτελούν τη δεύτερη στη σειρά διάλυση του αφορολόγητου ορίου από την πλευρά της σημερινής κυβέρνησης, σε συνέχεια βέβαια της πολιτικής των προκατόχων της.

Σε αυτό το φόντο, το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), στην τριμηνιαία έκθεση και σε αντίστοιχη ρότα με αυτήν του ΣΕΒ, των τραπεζιτών και των άλλων τμημάτων του κεφαλαίου, επισημαίνει: «Η πρόοδος η οποία θα σημειωθεί στην υλοποίηση των σχετικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες αποτελούν προαπαιτούμενες ενέργειες για τη δεύτερη αξιολόγηση, θα επηρεάσει το επενδυτικό κλίμα». Επιπλέον, όπως χαρακτηριστικά τονίζει, «η πλέον σημαντική μεταξύ αυτών αφορά στα χαρακτηριστικά της αγοράς εργασίας, όπως οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, οι ομαδικές απολύσεις».

Εν αναμονή των επερχόμενων παρεμβάσεων, διαπιστώνει πως «αυτές οι επενδύσεις έχουν προς το παρόν αναβληθεί», και επισημαίνει: «Ενα μέρος των επιχειρηματιών και των επιχειρήσεων θα αναμένει εάν και ποιες σχετικές αποφάσεις θα ληφθούν για αυτά τα θέματα πριν προχωρήσει στην υλοποίηση επενδύσεων, ιδίως όσων αφορούν σε έναρξη ή επέκταση ή αλλαγή δραστηριότητας και επομένως δημιουργία νέων θέσεων εργασίας».

Αποκαλυπτικές είναι οι εκτιμήσεις και σχετικά με την ανεργία για το 2017, σε συνδυασμό βέβαια και με τη διοχέτευση κρατικού χρήματος για τη μείωση του «μισθολογικού κόστους» των εργοδοτών.

Ειδικότερα, σύμφωνα με το ΙΟΒΕ:

• «Τη δημιουργία θέσεων εργασίας εκτιμάται ότι θα ευνοήσουν οι επερχόμενες αλλαγές στο ρυθμιστικό πλαίσιο της αγοράς εργασίας». Ουσιαστικά, πρόκειται για προαναγγελία των αντεργατικών ανατροπών που προωθούνται στο πλαίσιο της «αξιολόγησης».
• Επισημαίνουν ότι «η σημαντική δημιουργία θέσεων απασχόλησης από προγράμματα του ΟΑΕΔ μάλλον θα συνεχιστεί».

Επιπλέον, φαίνεται να γνωρίζουν από «πρώτο χέρι» τις παρεμβάσεις που σχεδιάζει η κυβέρνηση και αποκαλύπτουν ότι «στο Προσχέδιο του Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2018 (σ.σ. θα κατατεθεί το φθινόπωρο) για την προστασία των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, μεταξύ άλλων, προβλέπεται η δημιουργία βραχυπρόθεσμων ευκαιριών απασχόλησης για 52.000 μακροχρόνια ανέργους, ενώ θα απασχοληθούν 43.000 άνεργοι σε δημόσια έργα».

Ο ΣΕΒ, από την πλευρά του, συμβουλεύει την κυβέρνηση «να μην σύρεται πίσω από μνημόνια» και να προχωρήσει άμεσα, από το 2017, «στη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και την παραμετροποίηση του Ασφαλιστικού», να προχωρήσει δηλαδή άμεσα στην καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου και των συντάξεων. Οπως υποστηρίζουν, μια τέτοια εξαγγελία θα έδινε τη δυνατότητα στο ελληνικό κράτος «να βγει με αξιώσεις στις αγορές για να ανανεώσει τα 1,5 δισ. των τριετών ομολόγων που λήγουν στις 17 Ιουλίου 2017, με σχετικά ανταγωνιστικό επιτόκιο».

Να σημειώσουμε ότι το εν λόγω τριετές κρατικό δάνειο, στο οποίο αναφέρεται ο ΣΕΒ, είναι αυτό που εκδόθηκε το 2014, στο πλαίσιο της «εξόδου στις αγορές» και του λεγόμενου «success story» από την προκάτοχη κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση, η δυνατότητα πρόσβασης στις χρηματαγορές για νέα κρατικά δάνεια - όπως αυτή που ενδέχεται να επιχειρήσει την επόμενη περίοδο η σημερινή κυβέρνηση - έχει ως όρο και προϋπόθεση την αποκατάσταση του κλίματος «επιχειρηματικής εμπιστοσύνης» και της «πιστοληπτικής αξιοπιστίας» στη βάση της αντιλαϊκής πολιτικής και των μέτρων.

Επιπλέον, οι εγχώριοι βιομήχανοι χαρακτηριστικά τονίζουν ότι «μετά το 2012 (...) μειώνεται ο κατώτατος μισθός και αρχίζουν τα αποτελέσματα των επιχειρήσεων σταδιακά να ανακάμπτουν, μαζί με την όποια ανάκαμψη της οικονομίας». Σε αυτό το πλαίσιο και χωρίς να «μασάνε λόγια», συνδέουν την όποια ανάκαμψη με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, με τη μεγαλύτερη ευελιξία και με τα χτυπήματα στα Εργασιακά, με τις πρόσκαιρες «θέσεις εργασίας» και βέβαια με τη διαρκή συμπίεση του «μισθολογικού κόστους» και τις άλλες παρεμβάσεις προκειμένου να ανακτηθεί και να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.

Ο ΣΕΒ χαρακτηριστικά τονίζει: «Η καπιταλιστική οικονομία έχει κανόνες. Και ένας από τους κανόνες αυτούς είναι ότι η απόδοση του κεφαλαίου πρέπει να διασφαλίζεται σε κάποιο διεθνώς ανταγωνιστικό επίπεδο, διαφορετικά τα κεφάλαια εξαφανίζονται, και μαζί με αυτά οι επενδύσεις και το επίπεδο διαβίωσης του πληθυσμού καταρρέουν».

Βέβαια, η «εξαφάνιση» κεφαλαίων, για την οποία κάνει λόγο ο ΣΕΒ, αφορά στην καταστροφή των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων από την προηγούμενη φάση της ανάπτυξης, που στην περίοδο της κρίσης αδυνατούν να βρουν νέες κερδοφόρες διεξόδους σε κλάδους της οικονομίας και της παραγωγής.

Σε κάθε περίπτωση, το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» του 3ου μνημονίου αποτελεί έναν κρίκο στην προοπτική της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που με τη σειρά της θα απαιτεί διαδοχικές παρεμβάσεις με αντιλαϊκά μέτρα «μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης», όπως αυτά που «κλειδώνουν» σε αυτήν τη φάση από τη συμφωνία της συγκυβέρνησης με το κουαρτέτο.