Εδωσαν απάντηση στην προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι δήθεν «ο λαός τη στηρίζει επειδή δεν βγαίνει στο δρόμο», ότι «το μνημόνιο έρχεται για το καλό μας» και ότι «πέρασαν τα δύσκολα», στα πανηγύρια των βιομηχάνων ότι «επιτέλους σώθηκε η χώρα»!
Η μαχητική και οργανωμένη παρουσία του λαού και της νεολαίας αποδεικνύει ότι σημαντικό τμήμα του λαού «δεν τσιμπάει» στα μέτρα και «αντίμετρα» της φτώχειας που ενισχύουν τις μπίζνες και τα κέρδη του κεφαλαίου. Αποδεικνύει ότι και τα καινούρια μέτρα δεν συναντούν ευρεία αποδοχή, δεν έχουν τη λαϊκή νομιμοποίηση. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό.
Πιο σημαντικό, όμως, είναι το να κατανοηθεί πως ο αγώνας των εργαζομένων, των νέων δεν μπορεί να μείνει στην απονομιμοποίηση, την καταγγελία των αντιλαϊκών μέτρων. Ο αγώνας του λαού και της νεολαίας ενάντια στους διαφεντευτές της ζωής τους, για την πλήρη ανατροπή της επίθεσης, για να ζήσουν με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους, είναι μαραθώνιος, δεν τελειώνει με ένα συλλαλητήριο, με μια απεργία. Είναι αγώνας καθημερινός, συνεχής για να δημιουργηθούν παντού εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης.
Σήμερα χρειάζεται αγώνας που στρέφεται ενάντια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και σε όλα τα κόμματα που στηρίζουν το σύστημα. Και από την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή φάνηκε ότι τα κόμματα της συγκυβέρνησης και τα κόμματα που μαζί ψήφισαν το 3ο μνημόνιο, μοιράζονται την ίδια στρατηγική και τους ίδιους στόχους, αυτούς της ανάπτυξης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων που επιβάλλουν το τσάκισμα των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας. Η όποια αντιπαράθεση μεταξύ τους αφορά το ποιος είναι πιο ικανός να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών. Από τη μια, η κυβέρνηση έδωσε ρεσιτάλ κοροϊδίας και εξαπάτησης, πως δήθεν τα μέτρα και «αντίμετρα» θα συμβάλουν στην ανάπτυξη του λαού και, από την άλλη, η ΝΔ, μαζί με τα άλλα κόμματα - συνεταίρους του 3ου μνημονίου, υποκριτικά δεν ψήφισαν τα μέτρα, αφού την ίδια ώρα δηλώνουν ότι εάν γίνουν κυβέρνηση θα τα εφαρμόσουν. Ολοι μαζί έχουν παράσημα στην αντιλαϊκή πολιτική, την εφαρμογή μνημονίων, στην αμέριστη στήριξη των επιχειρηματικών συμφερόντων.
Με άλλα λόγια, ο αγώνας πρέπει να είναι ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων που επιβάλλουν την εργασιακή ζούγκλα στους νέους εργαζόμενους για να αυγαταίνουν τα κέρδη τους. Αυτοί είναι, για παράδειγμα, που κερδίζουν από την «απελευθέρωση» της αγοράς με την «απελευθέρωση των επαγγελμάτων», την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Αυτοί κερδίζουν από την παραπέρα απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας, από τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων από 29 σε 26%, από την απελευθέρωση των απολύσεων. Αυτοί θα είναι οι κερδισμένοι από την όποια συμφωνία για τη ρύθμιση του χρέους, την ώρα που ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει για την αποπληρωμή του.
Ταυτόχρονα, ο αγώνας θα πρέπει να στρέφεται ενάντια στις λυκοσυμμαχίες, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ΕΕ, ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση προπαγανδίζει ότι με την ψήφιση του τελευταίου πακέτου μέτρων μπαίνει τέλος στην «επιτροπεία», κρύβοντας τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ και ότι τα περίφημα «ευρωπαϊκά κεκτημένα» σημαίνουν τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα για τους νέους. Πουλάει τη «νέα μεγάλη ιδέα» της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της χώρας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, κρύβοντας τις επικίνδυνες εξελίξεις που αυτό εγκυμονεί για τον λαό.
Οι φοιτητές και σπουδαστές έχουν κάθε συμφέρον να παλέψουν:
Και φυσικά, για όλα αυτά οι φοιτητές έχουν συμφέρον να παλέψουν μαζί με το λαό, τους εργαζόμενους, τους φτωχούς επαγγελματίες και αγρότες. Ολους όσους, δηλαδή, πλήττονται από την πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων.
Κάθε φοιτητής λαϊκής οικογένειας έχει συμφέρον να μπει ενεργά σε αυτόν τον αγώνα, να κάνει κριτήριο τις σπουδές και τη ζωή του, συμμετέχοντας στις εκλογές του συλλόγου του, ψηφίζοντας τα ψηφοδέλτια της ΚΝΕ σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, την Πανσπουδαστική ΚΣ.
Ψηφίζοντας Πανσπουδαστική ΚΣ, οι φοιτητές και οι σπουδαστές στέλνουν ξεκάθαρο μήνυμα ότι:
Με ισχυρή Πανσπουδαστική ΚΣ οι φοιτητές θα είναι πιο δυνατοί την επόμενη μέρα, γιατί θα έχουν συμβάλλει ώστε περισσότεροι φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι να διεκδικούν και να οργανώνουν την πάλη για τις ανάγκες τους, ενάντια σε αυτούς που τσακίζουν τη ζωή τους. Ωστε να δυναμώσει ο καθημερινός αγώνας, να δημιουργηθούν παντού σε κάθε έτος, τμήμα και σχολή εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης, να συγκροτηθεί κίνημα ανατροπής της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων.