Στην εκδήλωση ακούστηκε μελοποιημένο το ποίημα του Βασίλη Ρώτα «Το μνημείο», που γράφτηκε για τη Ρόζα Ιμβριώτη, εμπνευσμένο από τη μορφή της. Σ' αυτό, ο ποιητής ζητάει από τον τεχνίτη να φτιάξει ένα μνημείο και του το περιγράφει, λέγοντας μεταξύ άλλων:

Πάνω σε βράχο ορθόγκρεμο να ορμάει μια νέα γυναίκα,

να ορμάει να ρίξει στον γκρεμό μια πέτρα που τη φέρνει

επάνω απ' το κεφάλι της και με τα δυο της χέρια.

Πρόσεξε, τούτη η θηλυκιά μορφή να 'ναι απ' τα βουνά μας,

μάνα σεμνή, ψιλόλιγνη, κορμί βασανισμένο,

μα φτερωμένο απ' τ' άχτι του κι από τη λευτεριά του

καθώς ορμάει μαντήλι της και φούστα ν' ανεμίζουν

(...)

Τώρα στη ρίζα του γκρεμού και στου μνημείου τη βάση

πλάσε ένα πλήθος στριμωχτό αιμόχαρους βαρβάρους,

απ' όλους όσους πάτησαν το χώμα της Ελλάδας

(...)

Αυτοί να θέλουν ν' ανεβούν να πάρουνε το κάστρο,

μ' απ' τη μορφή που ορμάει ψηλά σηκώνοντας την πέτρα

ρίγος να νιώθει ο θεατής απ' τη μεγαλοσύνη

(...)

Τέτοιο μνημείο κάνε μου, τεχνίτη, αν πιάνει ο νους σου

την ομορφιά, τη λευτεριά και της ζωής το πάθος

(...)

Μα πρόσεξε, η γυναίκα αυτή που πολεμάει, να 'ναι όμοια

με μια γυναίκα του λαού, γυναίκα της Ελλάδας

ξερακιανή, ξυπόλυτη και κουρελοντυμένη,

μα φτερωτή σαν αητός και λυγερή σαν φλόγα,

με φοβερό το βήμα της σαν πήδημα θανάτου,

με ολόλαμπρο της λευτεριάς στεφάνι στα μαλλιά της.

Το ποίημα μελοποίησε ο εκπαιδευτικός Νίκος Μόσχος και το ερμήνευσαν η Πολυξένη Καράκογλου και ο Αστέρης Πασχαλιάς, με τον Μιχάλη Γκαρτζόπουλο στο πιάνο και την Ασημίνα Παπαχριστοδούλου στο βιολί.