Σήμερα αναμένεται στο Παρίσι η Γαλλογερμανική Σύνοδος, με τη συμμετοχή της Γερμανίδας καγκελάριου Αγκελα Μέρκελ και του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, αλλά και των σημαντικότερων στελεχών των Υπουργικών Συμβουλίων των δύο χωρών. Η συνάντηση γίνεται στο πλαίσιο της «Γαλλογερμανικής Συνεργασίας», που δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και πολλοί εμφανίζουν ως επιβεβαίωση της σημασίας του «γαλλογερμανικού άξονα». Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως οι διμερείς αντιθέσεις βαθαίνουν και διευρύνονται, όπως βέβαια και τα παζάρια μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου, στο πλαίσιο της προσπάθειας της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ (τη συμμετοχή στην οποία ιεραρχούν ακόμα οι πλουτοκρατίες των δύο πλευρών) να επικρατήσει στην αναμέτρησή της με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Στην ατζέντα της συνάντησης ξεχωρίζουν ζητήματα που αφορούν «το μέλλον της ΕΕ», όπως η ενίσχυση «αυτοτελών» δράσεων για την «Αμυνα» (βλ. στρατιωτικές επιχειρήσεις σε διάφορες περιοχές του πλανήτη). Επίσης, τη συνάντηση - σύμφωνα με τη «Φιγκαρό» - θα απασχολήσει και «η τεχνολογική συνεργασία στον τομέα της οικολογικής μετάβασης, για παράδειγμα όσον αφορά την αποθήκευση Ενέργειας», δηλαδή πεδία που τα μονοπώλια προσδοκούν να αποδειχθούν χρυσοφόρα, στο πλαίσιο και της ευρύτερης ορμής που αποκτά η «στροφή» σε πιο «εναλλακτικές» μορφές Ενέργειας.

Στο μεταξύ, αρκετά ΜΜΕ σχολίαζαν το γεγονός ότι σήμερα αναμένεται να γίνει και η συνάντηση του Μακρόν με τον Τραμπ, που φτάνει στο Παρίσι για να παραστεί και στις αυριανές εκδηλώσεις για την επέτειο από την άλωση της Βαστίλης. Ορισμένα, μάλιστα, επικαλούνταν δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων σύμφωνα με τις οποίες ο Μακρόν, και στις δύο συναντήσεις, θα επιδιώξει να αντλήσει συγκεκριμένα αποτελέσματα σχετικά με τη χρηματοδότηση για την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας» στην υποσαχάρια ζώνη του Σαχέλ, στην Αφρική. Πρόκειται για μια περιοχή που το γαλλικό κεφάλαιο ξεχωρίζει για την παρέμβασή της το επόμενο διάστημα και ψάχνει όσο το δυνατόν περισσότερα μέσα για να ανοίξει «δρόμους». Ασφαλώς το αυξημένο ενδιαφέρον πολλών ιμπεριαλιστικών κέντρων για την «ανάπτυξη» και τη «σταθερότητα» σε όλη την Αφρική βεβαιώνει ότι αργά ή γρήγορα τα «μαχαίρια» που θα βγουν για τη μοιρασιά του λαϊκού πλούτου και εκεί θα είναι πολλά, και φυσικά κοφτερά.