ΕΕ - ΒΡΕΤΑΝΙΑ
Διαπιστώνεται «θεμελιώδης διάσταση απόψεων»

Το παζάρι για το Brexit αφορά διευθέτηση συμφερόντων μερίδων του κεφαλαίου και αστικών τάξεων

Παρασκευή 21 Ιούλη 2017

Copyright 2017 The Associated

Από τη χτεσινή συνέντευξη στις Βρυξέλλες
Μετά την ολοκλήρωση του δεύτερου γύρου των διαπραγματεύσεων Ευρωπαϊκής Ενωσης και Βρετανίας για την αποχώρηση (Brexit), που ολοκληρώθηκε χτες στις Βρυξέλλες, επιβεβαιώθηκε ότι το παζάρι που θα γίνει θα είναι ιδιαίτερα σκληρό. Αφού κάθε πλευρά (η αστική τάξη της Βρετανίας και οι αστικές τάξεις των 27 υπόλοιπων χωρών) επιχειρεί να εξασφαλίσει καλύτερους όρους για τους επιχειρηματικούς ομίλους της, μετά το «διαζύγιο».

Σύμφωνα με τον επικεφαλής διαπραγματευτή της ΕΕ, Μισέλ Μπαρνιέ, «ο πρώτος γύρος ήταν ο γύρος της οργάνωσης. Αυτή η βδομάδα ήταν αφιερωμένη στην παρουσίαση. Ο τρίτος γύρος θα είναι αφιερωμένος στην αποσαφήνιση», εννοώντας το ξεκαθάρισμα σχετικά με ορισμένα βασικά ζητήματα όπως: Τα δικαιώματα των πολιτών χωρών της ΕΕ που μένουν στη Βρετανία ή ο «λογαριασμός» που θα κληθεί να πληρώσει αυτή για να αποχωρήσει. Ο Μπαρνιέ, πάντως, δήλωσε στην κοινή συνέντευξη με τον Βρετανό υπουργό αρμόδιο για το Brexit, Ντέιβιντ Ντέιβις, ότι υπάρχει «θεμελιώδης διάσταση απόψεων» στο ζήτημα των πολιτών της ΕΕ «σχετικά με τον τρόπο διασφάλισης των δικαιωμάτων τους» και κυρίως σχετικά με τα δικαιώματα των μελών της οικογενείας τους και των κοινωνικών παροχών. «Δεν βλέπουμε κανέναν τρόπο για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων αυτών», πέρα από τη δυνατότητα διευθέτησής τους ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πρόσθεσε, τη δικαιοδοσία του οποίου θέλει να αμφισβητήσει η Βρετανία. Οι πολίτες της ΕΕ που διαμένουν στη Βρετανία υπολογίζονται σε 3,5 εκατομμύρια, για τους οποίους η Βρετανία θέτει αυστηρότερους όρους (περικοπές δικαιωμάτων), ενώ οι Βρετανοί στην ΕΕ υπολογίζονται σε 1,5 εκατομμύριο.

Το θέμα των οφειλών της Βρετανίας θίχτηκε επίσης από τον διαπραγματευτή της ΕΕ, σημειώνοντας ότι αναμένεται να διευθετηθεί, λέγοντας με νόημα ότι «μία συντεταγμένη έξοδος απαιτεί την εξόφληση των λογαριασμών» και κατέληξε: «Μόλις το Ηνωμένο Βασίλειο είναι έτοιμο να διευκρινίσει τη φύση αυτών των δεσμεύσεων, θα είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε με τους Βρετανούς διαπραγματευτές».

Ο Βρετανός υπουργός, Ντ. Ντέιβις, σημείωσε ότι και οι δύο πλευρές «αναγνωρίζουν τη σημασία της διευθέτησης των υποχρεώσεων που έχουμε ο ένας απέναντι στον άλλον» και μίλησε για «συνεκτικές και εποικοδομητικές συνομιλίες», που έσπευσε να συμπληρώσει ότι «δεν πρέπει να περιμένουμε σταδιακή πρόοδο σε κάθε διαπραγματευτικό γύρο», προϊδεάζοντας για μια μακρά διαδικασία.

Στην πραγματικότητα, το σκληρό παζάρι αφορά το πώς θα εξασφαλιστούν τα συμφέροντα μερίδων του κεφαλαίου και αστικών τάξεων (το ζήτημα της πρόσβασης ή όχι στην κοινή αγορά, το ζήτημα των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που βρίσκονται στο Σίτι του Λονδίνου είναι κορυφαία ζητήματα όπου εκδηλώνονται αντιθέσεις). Την ίδια ώρα, επιδίωξη ισχυρών καπιταλιστικών χωρών όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία κ.ά. είναι να μη μεταδοθεί ο «ιός» των φυγόκεντρων τάσεων και έτσι το παζάρι και η κατάληξή του, κάπου το 2019 όπως υπολογίζουν, θέλουν να λειτουργήσει αποτρεπτικά προς άλλες χώρες. Φυσικά οι εξελίξεις στην καπιταλιστική οικονομία, η δεδομένη ανισομετρία της είναι αντικειμενικό φαινόμενο, που οδηγεί σε αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας, στην ίδια τη συνοχή της. Δεδομένη, επίσης, παρά τη φαγωμάρα είναι η κοινή επίθεση των εκπροσώπων του κεφαλαίου στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Πάντως, η συνέχεια του παζαριού θα δοθεί στις 28 Αυγούστου, που έχει προγραμματιστεί ο επόμενος τρίτος γύρος.

Επίσης, χτες έγινε γνωστό από την πρόεδρο της Βουλής των Κοινοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου, Αντρεα Λίντσον, ότι η πρώτη κοινοβουλευτική συζήτηση στην ολομέλεια για το νομοσχέδιο με το οποίο η Βρετανία θα διακόψει τις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ενωση, θα διεξαχθεί στις 7 Σεπτέμβρη. Το νομοσχέδιο ανάκλησης κατέχει κεντρική θέση στον κυβερνητικό σχεδιασμό για την αποχώρηση από την ΕΕ το 2019, καθώς απαλλάσσει τη Βρετανία από περισσότερα από 40 χρόνια ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ανακαλώντας τη συνθήκη του 1972 με την οποία η Βρετανία έγινε μέλος της ΕΕ, με ειδικό καθεστώς, ενώ δεν μπήκε ποτέ στην Ευρωζώνη.