Να εξωραΐσει την άθλια πραγματικότητα που βιώνει ο λαός στην Υγεία από την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία συνεχίζει την ίδια ταξική πολιτική με τους προκατόχους της, επιχείρησε για πολλοστή φορά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, αυτήν την φορά από τη Βουδαπέστη και την παρουσία του στη σύνοδο του Περιφερειακού Γραφείου Ευρώπης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ).

Η προπαγανδιστική αυτή προσπάθεια αποτυπώθηκε τόσο στην ομιλία του Αλ. Τσίπρα στη σύνοδο του ΠΟΥ, όσο και στην κυβερνητική ανακοίνωση για τη συνάντησή του με τον γενικό διευθυντή του Οργανισμού.

Μέσα σε ένα ανέξοδο ευχολόγιο περί «στήριξης των αδυνάτων και των ευπαθών κοινωνικών ομάδων», από το οποίο φυσικά δεν έλειψαν οι επικλήσεις στις περιβόητες... «ιδρυτικές αρχές της ΕΕ», ο Αλ. Τσίπρας στις παρεμβάσεις του ισχυρίστηκε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

• «Ο τομέας της Υγείας αποτελεί υψηλή προτεραιότητα για την κυβέρνηση (...) στηρίξαμε και σταθεροποιήσαμε το Δημόσιο Σύστημα Υγειονομικής Περίθαλψης. Αυξήσαμε το ποσοστό της δημόσιας δαπάνης για την Υγεία».

Στην πραγματικότητα, η «σταθεροποίηση» για την οποία μιλά η κυβέρνηση μεταφράζεται σε παγίωση των πετσοκομμένων κρατικών προϋπολογισμών για την Υγεία, μειωμένες παροχές και επιπλέον πληρωμές για εργαζόμενους και συνταξιούχους. Η χρηματοδότηση των κρατικών νοσοκομείων, για παράδειγμα, παρέμεινε για το 2017 στα 1,3 δισ. ευρώ, όταν μόνο το 2015 κατακρεουργήθηκε κατά 22,8%...

• «Παρά τους δημοσιονομικούς περιορισμούς, καταφέραμε με σκληρή δουλειά να υλοποιήσουμε την καθολική και ισότιμη πρόσβαση των ανασφάλιστων πολιτών στο σύστημα Υγείας».

Πρόκειται για ωμή εξαπάτηση του λαού, καθώς η κυβέρνηση δεν έδωσε ούτε ένα ευρώ παραπάνω από τον κρατικό προϋπολογισμό για την κάλυψη των 2,5 εκατομμυρίων ανασφάλιστων, αντίθετα μετακύλησε την ευθύνη στα υποχρηματοδοτούμενα νοσοκομεία και τον ΕΟΠΥΥ. Επιπλέον, η πλειοψηφία των ανασφάλιστων καλείται τελικά, όπως και οι ασφαλισμένοι, να πληρώνουν είτε συμμετοχές είτε εξολοκλήρου πληρωμές για φάρμακα, εξετάσεις κ.ά. στις δημόσιες μονάδες Υγείας, καθώς και όλο το ποσό για τις υπηρεσίες που θα χρειαστούν από τον ιδιωτικό τομέα όπου αναγκάζονται να καταφύγουν λόγω της άσχημης κατάστασης στις δημόσιες μονάδες. Πρόκειται για την υλοποίηση της ευρωενωσιακής κατεύθυνσης για «αντιμετώπιση» του μεγάλου αριθμού ανασφάλιστων που δημιουργεί η πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου, χωρίς όμως να επιβαρύνονται ο προϋπολογισμός και οι δημοσιονομικοί στόχοι του αστικού κράτους.

• «Διασφαλίσαμε την αξιοπρεπή υγειονομική φροντίδα των προσφύγων και μεταναστών».

Η... «διασφάλιση» είναι ότι οι ποικίλες, οξυμένες και διαρκείς ανάγκες προσφύγων και μεταναστών «καλύπτονται» όπως - όπως, με «μπαλώματα» που έχουν ημερομηνία λήξης και εξαθλιωμένους εργαζόμενους. Χαρακτηριστικά, το ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό που προσλήφθηκε μέσω προγράμματος που χρηματοδοτείται από το Ταμείο Ασύλου, Μετανάστευσης και Ενταξης (AMIF) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εργάζεται με 6μηνες συμβάσεις, δεν δικαιούται επιδόματα Χριστουγέννων και Πάσχα, άδεια και επίδομα αδείας, εργάζεται χωρίς πρόσθετη αμοιβή για Κυριακές και αργίες...

• «Προσθέσαμε κρίσιμες μεταρρυθμίσεις στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας».

Αυτό που διαφημίζει η κυβέρνηση είναι μία ακόμα αντιλαϊκή «μεταρρύθμιση» πλήρως προσαρμοσμένη στις ανάγκες της αγοράς, στην πολιτική παραπέρα εμπορευματοποίησης της Υγείας, διεύρυνσης των ελαστικών σχέσεων εργασίας, με θνησιγενή «έργα» και υπηρεσίες, νέες περικοπές σε κρατικές δαπάνες και παροχές: Κατακερματισμένες Τοπικές Μονάδες Υγείας (ΤΟΜΥ), χαμηλών προδιαγραφών, θα «καλύπτουν» στοιχειωδώς μόλις το 30% του συνολικού πληθυσμού, θα χρηματοδοτηθούν κατά κύριο λόγο από ευρωενωσιακούς πόρους οι οποίοι λήγουν σε τέσσερα χρόνια, ενώ μετά η δαπάνη θα μεταφερθεί στο λαό με άμεσο (απευθείας πληρωμές) ή έμμεσο τρόπο (φορολογία, αντί για αύξηση της κρατικής δαπάνης).

• «Διευκολύναμε την πρόσβαση των ασθενών σε απαραίτητα καινοτόμα φάρμακα».

Η πραγματικότητα είναι ότι, με τα μέτρα όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων, οι ασθενείς πληρώνουν πολύ πιο αυξημένες συμμετοχές. Επιπλέον, οι πετσοκομμένοι κλειστοί προϋπολογισμοί για τη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη είναι ήδη καθορισμένοι, κάτι που σημαίνει ότι για κάθε καινούριο φάρμακο που θα εισάγεται στη λεγόμενη «θετική λίστα» (για να αποζημιώνεται από τον ΕΟΠΥΥ), θα πρέπει να αφαιρούνται φάρμακα ίσης αξίας από τα αποζημιούμενα, τα οποία θα τα πληρώνουν εξολοκλήρου οι ασθενείς, για να μην αυξάνεται η κρατική δαπάνη.

Από τις παρεμβάσεις του Αλ. Τσίπρα, τέλος, δεν έλειψαν και οι γνωστές αναφορές περί «διαφάνειας» και «αντιμετώπισης των φαινομένων διαφθοράς στο δημόσιο σύστημα Υγείας», όταν τα φαινόμενα αυτά στην πραγματικότητα ανθούν πάνω στο έδαφος της εμπορευματοποίησης της Υγείας και της κερδοφόρας δραστηριοποίησης μονοπωλιακών ομίλων σε αυτήν, στο έδαφος δηλαδή της πολιτικής που υπηρετεί και η σημερινή κυβέρνηση.