Η συζήτηση την Πέμπτη στο Εργατικό Στέκι
«Θέλουμε να σας πούμε ότι το ΚΚΕ πιστεύει πολύ στους νέους εργαζόμενους, στους σπουδαστές των επαγγελματικών σχολών. Πιστεύουμε αυτό που λέει και ο τίτλος της σημερινής συζήτησης. Οτι από γενιά του 4ωρου, της ανασφάλιστης εργασίας, της ανεργίας, μπορούμε πραγματικά να γίνουμε γενιά μεγάλων ανατροπών, νέων κατακτήσεων των εργαζομένων μέσα στους κλάδους και τους τόπους δουλειάς», υπογράμμισε ο Γιώργος Στεφανάκης, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων και Συναφών Επαγγελμάτων ν. Αττικής, μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ. «Οτιδήποτε έρχεται σε σύγκρουση με τα κέρδη τους, με την εξουσία τους, το χαρακτηρίζουν ουτοπία», σχολίασε και πρόσθεσε: «Καλούμε κάθε νέο εργαζόμενο και σπουδαστή, που δεν του ταιριάζει το άδικο, που έχει αντικειμενικό συμφέρον από την πρόταση διεξόδου που προτείνει το ΚΚΕ, να έρθει σε επαφή με τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΚΕ, να συζητήσουμε, να οργανωθεί στις γραμμές της Κομμουνιστικής Νεολαίας», είπε ο Γ. Στεφανάκης.
Στις επενδύσεις μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων στη χώρα μας, με τις οποίες αποσκοπούν να εκμεταλλευτούν το φτηνό ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, αναφέρθηκε εργαζόμενος στον κλάδο των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής. Περιέγραψε τις συνθήκες δουλειάς που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, τα 12ωρα, τις απλήρωτες υπερωρίες, την πληρωμή με κουπόνια αλλά και την παρέμβαση της εργοδοσίας στη συνείδηση των εργαζομένων, τους τρόπους με τους οποίους επιδιώκει «με το καρότο και το μαστίγιο» να επιβάλλει συνθήκες εργασιακής ειρήνης.
Στα μαθήματα υποταγής και αποδοχής της εκμετάλλευσης που παραδίδονται ακόμα από τα θρανία, αναφέρθηκε σπουδαστής από το χώρο των δημοσίων ΙΕΚ. «Προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν υπάρχει ταξική πάλη, πως οι εργαζόμενοι είμαστε το ίδιο με τα αφεντικά», είπε και πρόσθεσε πως οι σπουδαστές που βιώνουν την εκμετάλλευση, μέσα από την τζάμπα δουλειά που προσφέρουν κατά την πρακτική τους άσκηση, να πάρουν θέση στην πρώτη γραμμή του αγώνα.
Το λόγο πήραν κι άλλοι εργαζόμενοι με ερωτήσεις και παρεμβάσεις, για τους όρους και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να ξεπεράσουν περισσότεροι εργαζόμενοι το φόβο, να συμμετέχουν στη δράση των σωματείων σταθερά, και όχι μόνο μπροστά σε ένα οξυμένο πρόβλημα, να μην απογοητεύονται και να μην οπισθοχωρούν όταν οι μάχες που δίνουν δεν φέρνουν εύκολα αποτελέσματα.