Εντονη συζήτηση στους χώρους των ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά έχει προκαλέσει το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση για την ίδρυση «Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής». Στη συζήτηση παρεμβαίνει η Τομεακή Οργάνωση ΑΕΙ - ΤΕΙ - ΕΚ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, με ανακοίνωσή της για το θέμα, που σημειώνει μεταξύ άλλων:

«Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ετοιμάζεται το αμέσως επόμενο διάστημα, μέσα στο 2017, να φέρει νομοσχέδιο για τη δημιουργία του "Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής", που θα προκύψει από τη συγχώνευση των ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά. Ο στόχος είναι το νέο ίδρυμα να συγκροτηθεί στις αρχές του 2018 και οι σχολές του να ενταχθούν στο μηχανογραφικό της ίδιας χρονιάς.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη από μόνη της, δίνει απάντηση στις πραγματικές αγωνίες και στα ερωτήματα των σπουδαστών, των εργαζομένων και των εκπαιδευτικών; Θα σπουδάσουν χωρίς εμπόδια και φραγμούς; Θα πάρουν σύγχρονες και ολοκληρωμένες σπουδές ώστε να μάθουν καλά το αντικείμενό τους; Θα βρουν δουλειά με βάση τις ανάγκες πάνω στο αντικείμενο που σπούδασαν; Θα στελεχωθεί το ίδρυμα με τους αναγκαίους μόνιμους εκπαιδευτικούς και εργαζόμενους;

Τι φαίνεται από τα μέχρι τώρα στοιχεία:

• Το βασικό κριτήριο για τις συγχωνεύσεις τμημάτων είναι για μια ακόμα φορά η εξοικονόμηση πόρων, με δεδομένη την υποχρηματοδότηση, και η ανταπόκριση στις ανάγκες της αγοράς, σε αντίθεση με τις κοινωνικές και επιστημονικές ανάγκες.
• Η χρηματοδότηση του νέου ιδρύματος θα παραμείνει στην καλύτερη περίπτωση στα σημερινά πολύ χαμηλά επίπεδα, που έχουν οδηγήσει τα ιδρύματα πολλές φορές στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Και αυτό στην καλύτερη περίπτωση, γιατί οι αυτόματοι "κόφτες" είναι σε ισχύ ώστε να πιάνονται τα ματωμένα πλεονάσματα.
• Θα διατηρηθούν οι μεγάλες ελλείψεις σε μόνιμο εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει ο σοβαρός κίνδυνος να πεταχτεί εκτός του νέου ιδρύματος η μεγάλη πλειοψηφία του έκτακτου εκπαιδευτικού προσωπικού, που στην παρούσα φάση καλύπτει ένα πολύ μεγάλο μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
• Θα διατηρηθεί η διαχρονική απουσία βασικών αναγκαίων υποδομών, όπως οι εστίες, για τους σπουδαστές από άλλες πόλεις.
• Οχι μόνο δεν αναιρείται η κατηγοριοποίηση των αποφοίτων, αντίθετα διευρύνεται. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι αυτό των μηχανικών, όπου θα υπάρχουν οι μηχανικοί απόφοιτοι του Πολυτεχνείου, με πτυχίο επιπέδου master, οι μηχανικοί απόφοιτοι του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και οι μηχανικοί απόφοιτοι των 2ετών προγραμμάτων (που πλέον θα οργανώνει το νέο πανεπιστήμιο) μέσα στο Παν. Δυτικής Αττικής!
• Διατηρείται η υπάρχουσα κατεύθυνση της υποβάθμισης και ευελιξίας των σπουδών, ώστε να προετοιμάζεται ο αυριανός φτηνός και ευέλικτος εργαζόμενος. Η αφαίρεση θεωριών ή εργαστηρίων από προγράμματα σπουδών, η συχνή έλλειψη σύγχρονων βιβλίων, ο προσανατολισμός των σπουδών στην απόκτηση εφήμερων δεξιοτήτων, η μεταφορά σημαντικής γνώσης στα μεταπτυχιακά ειδίκευσης και στα σεμινάρια πιστοποίησης.
• Διατηρείται η επιχειρηματική λειτουργία του ιδρύματος, που αντιμετωπίζει τη γνώση σαν εμπόρευμα και τους φοιτητές ως "πελάτες" που αγοράζουν από τον "τιμοκατάλογο" των ακριβών μεταπτυχιακών, των νέων 2ετών προγραμμάτων, των προγραμμάτων πιστοποίησης κ.λπ. Οπως επίσης και η απευθείας εξυπηρέτηση των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων για πάμφθηνους πρακτικάριους και έλεγχο των εργαστηρίων των ιδρυμάτων.

Αυτή είναι η πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπιστεί για να αναβαθμιστούν οι σπουδές. Την ίδια ώρα, περισσότερο σαν κοροϊδία ακούγεται το επιχείρημα ότι "πλέον οι απόφοιτοι του νέου πανεπιστημίου θα έχουν πλήρως κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα", όταν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν διαμορφώσει έναν εργασιακό "μεσαίωνα", όταν διατηρείται και διευρύνεται η κατηγοριοποίηση των αποφοίτων για να πέφτουν τα δικαιώματα όλων προς τα κάτω, όταν διαρκώς αποσυνδέεται το πτυχίο από το επάγγελμα.

Δεν θα μπορούσαν βέβαια τα πράγματα να είναι διαφορετικά, από τη στιγμή που για την κυβέρνηση είναι δεδομένη (όπως φάνηκε και από το νόμο που ψήφισε το καλοκαίρι) η στρατηγική για μια Ανώτατη Εκπαίδευση άμεσα συνδεδεμένη αποκλειστικά με τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, σε αντίθεση με τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες».