Ροκ, παραδοσιακές μουσικές του κόσμου, ελληνικά λαϊκά τραγούδια και δημοτικοί χοροί ήταν μερικές από τις μουσικές διαδρομές που πρότεινε το Φεστιβάλ στους χιλιάδες επισκέπτες της δεύτερης μέρας, από τις τρεις μουσικές σκηνές του. Οι διαφορετικές κουλτούρες αναδείχτηκαν για μια ακόμη φορά από τους νέους κομμουνιστές, δίνοντας έτσι και μια απάντηση στις αντιλήψεις του αστικού «πλουραλισμού», ο οποίος, στην ουσία του, διαχειρίζεται τη διαφορετικότητα ανάλογα με τις ανάγκες της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού.

Το κοινό που το αποτελούσαν χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας (με τη νεολαία να δίνει το δυναμικό στίγμα της και στις λαϊκές συναυλίες) βοήθησε με τις θερμές του εκδηλώσεις τους καλλιτέχνες να ξεδιπλώσουν όλο το ταλέντο τους και να μετατρέψουν και τη δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ σε ένα μοναδικό πολιτιστικό γεγονός.