Στο επίκεντρο της επικαιρότητας βρέθηκε τις τελευταίες μέρες η Υεμένη, έπειτα από τις αποκαλύψεις για τις πωλήσεις όπλων από την Ελλάδα στην κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας, που επί χρόνια αιματοκυλάει την ευρύτερη περιοχή, στο πλαίσιο ανταγωνισμών που οξύνονται, κυρίως με το Ιράν, και έχοντας τη στήριξη των συμμάχων της ΗΠΑ - ΕΕ.

Αξίζει να δούμε, με αυτή την αφορμή, τα βρώμικα παιχνίδια που παίζονται εδώ και καιρό στις πλάτες του λαού μίας χώρας που προβάλλεται συχνά ως η φτωχότερη της Αραβικής Χερσονήσου, μολονότι διαθέτει μία από τις πλέον αξιοζήλευτες στρατηγικές θέσεις για τη διεθνή ναυτιλία και τα πολυεθνικά μονοπώλια: Τα στρατηγικά στενά Μπαμπ αλ Μαντέμπ (γνωστά από αρχαιοτάτων χρόνων ως «Η Πύλη των Δακρύων») που βρίσκονται απέναντι από τις ακτές της Ερυθραίας και του Τζιμπουτί (όπου έχουν στρατιωτικές βάσεις ΗΠΑ, Γαλλία, Κίνα κ.ά.) και συνδέουν την Ερυθρά Θάλασσα και το Κανάλι του Σουέζ με τον Κόλπο του Αντεν και την Αραβική Θάλασσα.

Τα Στενά Μπαμπ αλ Μπαντέμπ είναι στρατηγικής σημασίας, επειδή μεταξύ άλλων από εκεί περνούν κάθε μήνα χιλιάδες φορτία πετρελαίου, φυσικού αερίου και άλλων εμπορευμάτων από τις αγορές της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής προς τις αγορές της Ασίας και του Ειρηνικού, με βασικούς αποδέκτες «διψασμένες» ενεργειακά χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία. Οποιος ελέγχει, συνεπώς, τα στενά, έχει πλεονέκτημα στον έλεγχο ενός από τους σημαντικότερους ενεργειακούς και εμπορικούς διαύλους παγκόσμια.

Επιπλέον, η γειτνίαση της Υεμένης βόρεια με τη Σαουδική Αραβία και ανατολικά με το Ομάν, εντάσσει συχνά τη χώρα στο κάδρο περιφερειακών συγκρούσεων και έντονων ανταγωνισμών. Η διεθνής συμφωνία του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, η οποία οδήγησε σταδιακά στην άρση των διεθνών κυρώσεων σε βάρος της Τεχεράνης, όξυνε τους ανταγωνισμούς κυρίως από τη μεριά της Σαουδικής Αραβίας και άλλων χωρών του Κόλπου, που ευνοούνταν από τις επί σειρά ετών διεθνείς κυρώσεις σε βάρος του ανταγωνιστή τους, σε ό,τι αφορά τόσο τις εξαγωγές και τις πωλήσεις πετρελαίου, όσο και τη γεωπολιτική επιρροή τους στην ευρύτερη περιοχή, προς όφελος των μονοπωλιακών συμφερόντων τους.

Η ανατροπή του πρώην Προέδρου της Υεμένης Σάλεχ το 2011, στο πλαίσιο ενδοαστικών αλλαγών που προωθήθηκαν μέσω της λεγόμενης «Αραβικής Ανοιξης», έφερε στην εξουσία τον φιλοδυτικό Πρόεδρο Χάντι, ώσπου το φθινόπωρο του 2014 ο τελευταίος ανατράπηκε από τους Σιίτες αντικαθεστωτικούς Χούτι, που φέρονται να στηρίζονται από το Ιράν.

Ο Χάντι, που στηρίχτηκε μέχρι την εκλογή του από μονάρχες του Κόλπου, αναζήτησε καταφύγιο στη ...Σαουδική Αραβία, η οποία, με πρόσχημα την «αποκατάσταση της έννομης τάξης», εξαπέλυσε τον Μάρτη του 2015 ιμπεριαλιστική επέμβαση με την επωνυμία «Επιχείρηση Αποφασιστική Καταιγίδα», που στη συνέχεια μετονομάστηκε «Επιχείρηση Αποκατάστασης Ελπίδας».

Σε αυτά τα δυόμισι χρόνια, οι Σαουδάραβες με την αγαστή συνεργασία των περισσότερων χωρών του Κόλπου (πλην του Ομάν και αργότερα, λόγω περιφερειακής κόντρας, του Κατάρ), αλλά και Αμερικανών και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, κατέστρεψαν σχεδόν όλες τις υποδομές της χώρας σε ύδρευση, ηλεκτρισμό, παραγωγικές μονάδες, αγροτική παραγωγή και εκπαίδευση.

Βομβάρδισαν και βομβαρδίζουν ανηλεώς σχολεία, νοσοκομεία, εργοστάσια, σπίτια, ακόμη και μνημεία της διεθνούς πολιτιστικής κληρονομιάς. Ανάγκασαν, μέσα σε δύο χρόνια, το 80% του πληθυσμού των 27.000.000 Υεμενιτών να εξαρτά την τροφή του από τη «διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια». Πάνω από 12.000 αμάχοι έχουν δολοφονηθεί (ανάμεσά τους χιλιάδες παιδιά και βρέφη), περίπου 970.000 άνθρωποι ασθένησαν σοβαρά από χολέρα, η πείνα θερίζει, προκαλώντας υποσιτισμό και λιμοκτονία σε εκατομμύρια αμάχους.

Η επί χρόνια στενή συνεργασία της Σαουδικής Αραβίας με Αμερικανούς και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, σε επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής (από τον καιρό του πρώτου Πολέμου στο Κόλπο, στις αρχές της δεκαετίας του '90), συνοδεύεται από σημαντικές αγορές όπλων, πυραύλων, πολεμοφοδίων, στρατιωτικών ραντάρ, αεροσκαφών, πολεμικών πλοίων και συστημάτων υψηλής στρατιωτικής τεχνολογίας, έναντι πολλών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων...

Ταυτόχρονα, τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται σημαντικές αναδιατάξεις συμμαχιών, στην περιοχή, μετατρέποντας την Υεμένη σε πλατφόρμα ρευστών γεωπολιτικών «συνεργασιών», ενώ οδηγούν τη χώρα σε διαμελισμό, ώστε να εξασφαλιστούν τα συμφέροντα μονοπωλίων και καπιταλιστών. Αξιοποιώντας τον ανταγωνισμό με το Ιράν, η Σαουδική Αραβία επιδιώκει ευρύτερες συμμαχίες, προκαλώντας χώρες της ευρύτερης περιοχής να «διαλέξουν στρατόπεδο».

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Σουδάν, ο δικτάτορας του οποίου, Ομάρ αλ Μπασίρ, επέλεξε τα τελευταία χρόνια να συσφίξει τις σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία, παίρνοντας από το 2014 μεγάλες αποστάσεις από το Ιράν. Η επιλογή του Μπασίρ να στείλει αργότερα Σουδανούς στρατιώτες για να συμμετάσχουν στις δυνάμεις κατοχής της Υεμένης, που ανέπτυξαν οι Σαουδάραβες σε στενή συνεργασία με τους συμμάχους τους στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, επιβραβεύτηκε μεταξύ άλλων και με την (προ μερικών βδομάδων!) άρση των αμερικανικών κυρώσεων που είχαν επιβληθεί στο Σουδάν, καθώς επί χρόνια βρισκόταν στη «μαύρη λίστα» των χωρών που «στηρίζουν και υποθάλπουν την τρομοκρατία»...

Η άρση των κυρώσεων συνοδεύτηκε μάλιστα στις 17 Νοέμβρη και από διήμερη επίσκεψη του Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών Τζον Σάλιβαν στο Χαρτούμ, που ήταν η πρώτη Αμερικανού αξιωματούχου μετά από πολλά χρόνια. Αλλά και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), ήταν από τις πρώτες χώρες της περιοχής που προθυμοποιήθηκαν να στείλουν στρατεύματα κατοχής στη νότια Υεμένη, καθώς αξιοποίησαν την εκεί επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας για να εξυπηρετήσουν τη δική τους ατζέντα.

Δεν είναι τυχαίο που επέλεξαν να αναπτύξουν στο λιμάνι του Αντεν της νότιας Υεμένης στρατεύματα κατοχής (όχι μόνο με δικό τους στρατό, αλλά και με χιλιάδες μισθοφόρους που προσέλαβαν από Κολομβία, Παναμά, Νότια Αφρική, Βέλγιο, Γαλλία κ.α.). Μεταξύ άλλων γιατί δεν θέλουν το Αντεν να λειτουργήσει ανταγωνιστικά απέναντι στο λιμάνι των ΗΑΕ, Τζέμπελ Αλι, που βρίσκεται κοντά στο Ντουμπάι και είναι σήμερα το ένατο πιο πολυσύχναστο λιμάνι στον κόσμο, περίπου 30 χρόνια αφότου φτιάχτηκε, λειτουργώντας υπό τη σκέπη του διεθνούς μονοπωλίου υπηρεσιών λιμένος «DP World». Οι στρατιώτες και οι μισθοφόροι των Εμιράτων στο Αντεν, είναι δυνάμεις κατοχής της περιοχής.

Αξίζει τέλος μια αναφορά στον Πρόεδρο της Υεμένης Χάντι, που, ας μην ξεχνάμε, είχε προσκαλέσει τους Σαουδάραβες να επέμβουν στρατιωτικά στη χώρα του για να σώσουν τάχα την Υεμένη από τους Σιίτες Χούτι και το Ιράν... Ο Χάντι ουσιαστικά σήμερα είναι «αόρατος» στο Αντεν, καθώς παραμερίστηκε, αφού προηγουμένως επιτέλεσε το έργο που του είχαν αναθέσει.

Αντίθετα, πανταχού παρόντες είναι οι μισθοφόροι των «Δυνάμεων της Ζώνης Ασφαλείας» (Security Belt), που συνεργάζονται συχνά και με Σαλαφιστές, οι οποίοι με τη σειρά τους σχετίζονται και με τζιχαντιστές της «Αλ Κάιντα» και του «Ισλαμικού Κράτους», που συνεχίζουν να δρουν ακάθεκτοι στη νότια και κεντρική Υεμένη, δίνοντας - εξυπακούεται - τα κατάλληλα προσχήματα για τη δράση Αμερικανών, Βρετανών και άλλων Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.