Γροθιά στο στομάχι αποτελούν οι εικόνες που εκτυλίσσονται από χτες το πρωί στον Πειραιά, όταν 275 άνθρωποι βρέθηκαν αντί για τη «γη της Επαγγελίας», όπως νόμιζαν, στην αίθουσα του παλιού τελωνείου. Το κτίριο βρώμικο, χωρίς να διαθέτει τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις παραμονής ανθρώπων. Εκεί, σ' αυτήν την αίθουσα, χωρίς τουαλέτες, με το πάτωμά της πλημμυρισμένο από νερά, όπου ούτε ζώο δεν μπορεί να διαμείνει, αυτοί οι άνθρωποι, άντρες, γυναίκες και παιδιά, είναι αναγκασμένοι να παραμείνουν στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον για άλλες πέντε μέρες! Τα σημάδια εξάντλησης είναι ορατά στα πρόσωπά τους. Ορισμένοι έχουν διάρροια, η ψώρα αναπτύσσεται ανάμεσά τους με «γεωμετρική - όπως μας είπε ο νομίατρος Πειραιά - πρόοδο», τα παιδιά συνεχώς κλαίνε, οι μανάδες προσπαθούν μάταια να τα παρηγορήσουν. Η μυρωδιά που αναδύεται, αφόρητη. Οι άνθρωποι αυτοί, οι περισσότεροι από το Ιράκ και ορισμένοι από το Αφγανιστάν, έπεσαν θύματα του δουλεμπορικού κυκλώματος. Ταξίδευαν επί ένα μήνα, άλλοτε μέσα σε κοντέινερ φορτηγών και στο τέλος στα αμπάρια των δουλεμπορικών σκαφών. Οι 186 εντοπίστηκαν προχτές το βράδυ στον Πόρο μέσα στη θαλαμηγό «Blue Bird Hornet» και οι υπόλοιποι μέσα σε άλλο πλοίο στα Μέθανα.

Ενας άνδρας από το Ιράκ, πατέρας δύο παιδιών, μας εξηγεί γιατί έφυγε από την πατρίδα του: «Οι βόμβες των Αμερικανών πέφτουν συνεχώς. Κινδυνεύαμε. Από την άλλη, ο Σαντάμ δεν είναι καλός για το λαό του. Επρεπε να φύγουμε». Το ταξίδι σ' αυτόν, συγκεκριμένα, στοίχισε 4.000 δολάρια, ενώ σε άλλους επειδή προφανώς δεν είχαν οικογένεια από 2.000 έως 2.500 δολάρια. Πιο πέρα, γονατισμένος στο πάτωμα, βρίσκεται ο 19χρονος Σάου Ελί Αλμιρί από το Αφγανιστάν. «Κινδύνευε η ζωή μου - λέει ο ίδιος - και έπρεπε να φύγω. Ανήκω στη φυλή Χαζαρέ. Οι Ταλιμπάν, μας θεωρούν μειονότητα και προσπαθούν να μας εξολοθρεύσουν. Τους υποστηρίζουν ο στρατός του Πακιστάν, οι αραβικές χώρες και οι ΗΠΑ. Πώς να ζήσουμε εκεί; Εμείς, ο λαός του Αφγανιστάν, θέλουμε ειρήνη, θέλουμε ισότητα για όλους, να τηρούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αν γυρίσουμε πίσω, θα μας σκοτώσουν». Ο ίδιος μας ανέφερε ότι ταξίδευε ένα μήνα μέσα σε κοντέινερ φορτηγού. Οι δουλέμποροι δεν τους έλεγαν πού βρίσκονται. Οταν εντοπίστηκαν από τους Ελληνες λιμενικούς, κατάλαβε πού βρισκόταν. Τη μετάφραση με τους πρόσφυγες είχε αναλάβει ο Κούρδος Μπαρτζανί Σουλεϊμάν, γιατρός στην ομάδα των Γιατρών του Κόσμου, η οποία έσπευσε να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες.

Μια ακόμα πτυχή του προβλήματος, μας έδωσε ο νομίατρος Πειραιά κ. Πλατανησιώτης: «Βλέπετε ότι οι συνθήκες εδώ είναι άθλιες. Ηδη, δύο παιδιά έχουν μεταφερθεί στο νοσοκομείο, το ένα με αλλεργικό βρογχικό άσθμα και το δεύτερο, το οποίο ήταν πρόσφατα εγχειρημένο, με επιπλοκή. Εχουμε και έναν, του οποίου έχουν κοπεί τα δάχτυλα. Ζητήσαμε από τον ΟΛΠ να παραχωρήσει μία αίθουσα, όμως αρνήθηκε. Μέχρι αύριο, οι περισσότεροι θα έχουν γεμίσει ψώρα. Το φάρμακο δεν αρκεί, πρέπει να κάνουν και μπάνιο».