Χωρίς κανένα πρακτικό αποτέλεσμα παρέμεινε και αυτήν τη βδομάδα η περιβόητη απόφαση 2401 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την 30ήμερη «εκεχειρία» στη Συρία, καθώς για πολλοστή φορά κλιμακώθηκαν αντί να καταλαγιάζουν οι σφοδρές συγκρούσεις στα πεδία μαχών ιδιαίτερα σε Ανατολική Γκούτα (ευρύτερα περίχωρα Δαμασκού) και τον κουρδικό θύλακα του Αφρίν στη Βόρεια Συρία.

Ειδικότερα, στην Α. Γκούτα ο συριακός στρατός, αξιοποιώντας στο έπακρο τη δεύτερη παράγραφο της απόφασης 2401 που δικαιολογεί τη συνέχιση επιχειρήσεων κατά της «Αλ Κάιντα» και «άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων» που ορίζονται ως τέτοιες από τα Ηνωμένα Εθνη, είχε καταφέρει έως αργά το βράδυ της Τετάρτης να ανακαταλάβει σημαντικές περιοχές κόβοντας στην ουσία την περιοχή στα δύο και εμποδίζοντας τον ανεφοδιασμό των τζιχαντιστών και άλλων αντικαθεστωτικών που στηρίζονται από περιφερειακές (Ισραήλ, Σ. Αραβία κ.ά.) και μεγαλύτερες δυνάμεις (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία κ.ά.). Οι επιτυχίες του συριακού στρατού και των συμμάχων του στα πεδία συγκρούσεων της Α. Γκούτα τούς επέτρεψαν την Πέμπτη να προχωρήσουν σε μεγάλες κατασχέσεις όπλων και πυρομαχικών (σφαιρών, οβίδων, όλμων κ.ά.), φαρμάκων, ναρκωτικών και τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού που προορίζονταν για παρακλάδια της «Αλ Κάιντα» που δρουν στην Α. Γκούτα.

Η εξέλιξη αυτή «περιέργως» συνοδεύτηκε τα ξημερώματα της Πέμπτης με νέες «καταγγελίες» αντικυβερνητικών οργανώσεων για «καταγραφή δεκάδων κρουσμάτων ασφυξίας αμάχων» σε συνοικίες της Α. Γκούτα έπειτα από βομβαρδισμούς συριακών και ρωσικών αεροπλάνων. Δίχως να μπορεί να αποκλείσει κανείς οτιδήποτε με σιγουριά, απώτερος στόχος αυτών των οργανώσεων ίσως να ήταν το να δοθεί ένα νέο, κατάλληλο πρόσχημα σε Δυτικούς ιμπεριαλιστές σε ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία για κλιμάκωση της πολυετούς και πολυποίκιλης επέμβασής τους στη Συρία, μιας που ολοένα και συχνότερα το τελευταίο διάστημα επαναλαμβάνουν τις απειλές τους για άμεσες επιθέσεις κατά του συριακού στρατού και της κυβέρνησης του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ Ασαντ, «αν υπάρξουν και επιβεβαιωθούν επιθέσεις με χημικά όπλα».

Οι προσπάθειες και οι κινήσεις αυτές, βεβαίως, δεν περνούν απαρατήρητες από τη ρωσική κυβέρνηση που παρακολουθεί τις εξελίξεις στενά, προειδοποιώντας και καταγγέλλοντας ότι συγκεντρώνει ενδείξεις για νέες προβοκάτσιες με χημικά όπλα από κύκλους και οργανώσεις που έχουν συμφέρον από μια τέτοια εξέλιξη, ώστε να περιοριστεί η αυξανόμενη γεωπολιτική, στρατιωτική και πολιτική επιρροή της Ρωσίας, του Ιράν και άλλων συμμάχων τους στην ευρύτερη περιοχή.

Στο Αφρίν η κατάσταση επίσης περιπλέκεται, καθώς οι μάχες συνεχίζονται αμείωτες, με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, να προβλέπει κλιμάκωσή τους «τουλάχιστον έως τον ερχόμενο Μάη» οπότε σχεδιάζεται, έπειτα από συμφωνία με την ιρακινή ομοσπονδιακή κυβέρνηση του απερχόμενου πρωθυπουργού Χάιντερ αλ Αμπάντι, να πραγματοποιηθεί κοινή επιχείρηση του τουρκικού και του ιρακινού στρατού «κατά Κούρδων τρομοκρατών του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ». Η «συμφωνία» Αγκυρας - Βαγδάτης δύο μήνες πριν από τις κρίσιμες ιρακινές βουλευτικές εκλογές, εάν όντως υλοποιηθεί, θα σημάνει νέα όξυνση της έντασης και των συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή όπου τα μέτωπα δεν σταματούν να πολλαπλασιάζονται σαν τα κεφάλια της μυθικής «Λερναίας Υδρας». Δεν μπορεί, ωστόσο, κάποιος να μην παρατηρήσει ότι η τουρκο-ιρακινή «συμφωνία» ανακοινώθηκε ένα 48ωρο μετά τη μετακίνηση Αράβων και Κούρδων μαχητών που συμμετέχουν στις (υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ) «Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις» (SDF) από τον κουρδικό θύλακα της βορειοανατολικής Συρίας, Μάνμπιτζ. Από εκεί δηλαδή όπου εδρεύουν περίπου 2.000 Αμερικανοί στρατιώτες. Το γεγονός αυτό είχε προκαλέσει μεσοβδόμαδα την έντονη αντίδραση της Τουρκίας που κάλεσε τις ΗΠΑ να αναλάβουν δράση και να σταματήσουν την άφιξη ενισχύσεων από το Μάνμπιτζ στο Αφρίν.

Ωστόσο, οι εξελίξεις δεν περιορίζονται μόνον στα μέτωπα συγκρούσεων, καθώς παράλληλα αναπτύσσεται έντονη πολιτική και διπλωματική κινητικότητα τουλάχιστον από τη μεριά της Ρωσίας και των άλλων δύο συμμάχων της (Τουρκία, Ιράν) που έχουν χρηστεί «εγγυήτριες δυνάμεις της εκεχειρίας στη Συρία». Μέσα στο πλαίσιο τέτοιων κινήσεων ξεχώρισαν οι επαφές και οι υποκριτικές «πιέσεις» του Γάλλου Προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν, προς τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, τον Τούρκο Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν και τον Ιρανό Πρόεδρο, Χασάν Ροχανί, «για σεβασμό και εφαρμογή» της απόφασης 2401 του ΟΗΕ για Συρία.

Πριν από λίγες μέρες, επιβεβαιώθηκε ότι στις 16 Μάρτη θα πραγματοποιηθεί στην Αστάνα του Καζακστάν σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ, Ιράν Μοχάμεντ Τζαβάντ Ζαρίφ και Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου, με κεντρικό ζήτημα τα έως τώρα αποτελέσματα της διαδικασίας ενδοσυριακού διαλόγου στην πρωτεύουσα του Καζακστάν. Πληροφορίες από το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών ανέφεραν ότι στην επικείμενη υπουργική σύνοδο, όπου έχει προσκληθεί να παραστεί και ο απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη Συρία Στάφαν ντε Μιστούρα, θα γίνει αφενός ανακεφαλαίωση των έως τώρα επιτευγμάτων της διαδικασίας στην Αστάνα και αφετέρου θα επιχειρηθεί να καταστρωθούν σχέδια και στόχοι για τους «τομείς εργασίας ενόψει και των εξελίξεων» που διαδραματίζονται τις τελευταίες βδομάδες στην Ανατολική Γκούτα. Δεν έχουν κληθεί να συμμετάσχουν σε αυτήν τη σύνοδο εκπρόσωποι της συριακής κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.

Τέλος, στις αξιοσημείωτες εξελίξεις αυτής της βδομάδας ήταν και η άφιξη αντιπροσωπείας Γερμανών βουλευτών από το εθνικιστικό, ευρωσκεπτικιστικό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) με επικεφαλής τον Κρίστιαν Μπλεξ στη Δαμασκό. Οι Γερμανοί βουλευτές είχαν όλη τη βδομάδα συναντήσεις με Σύρους κυβερνητικούς και άλλους αξιωματούχους σε μία προσπάθεια να συγκεντρώσουν «στοιχεία και πληροφορίες για την αληθινή κατάσταση» στη χώρα με βασικό μέλημα να προωθήσουν, πιο πειστικά, όταν επιστρέψουν, τις προσπάθειες για μαζικές απελάσεις Σύρων προσφύγων με επιχείρημα ότι υπάρχουν «και ασφαλείς περιοχές» στη Συρία.