«Είναι γνωστό σε όλους μας ότι περίπου 200.000 παιδιά ηλικίας 1 έως 4 ετών είναι εκτός δομών Προσχολικής Αγωγής. Ο νόμος που ψήφισε πρόσφατα η κυβέρνηση στη Βουλή και που σε αυτόν εμπεριέχεται άρθρο για την Προσχολική Αγωγή, δεν λύνει σε τίποτα το συγκεκριμένο πρόβλημα.

Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος. Και αυτήν ακριβώς την ουσία του προβλήματος κρύβουν τόσο η κυβέρνηση και η ΚΕΔΕ όσο και οι ηγεσίες σε ΠΟΕ - ΟΤΑ, ΔΟΕ και ΠΑΣΥΒΝ.

Ολοι εμείς, οι εργαζόμενοι, όλων των ειδικοτήτων και εργασιακών σχέσεων, στους παιδικούς σταθμούς και στα νηπιαγωγεία, που δίνουμε καθημερινά τη μάχη στους χώρους δουλειάς - παρά τις αντίξοες συνθήκες και τις ελλείψεις - παλεύουμε για να προσφέρουμε το καλύτερο στα παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Γνωρίζουμε καλά ότι η παιδαγωγική παρέμβαση από την πρώιμη ηλικία μέχρι και το σχολείο λειτουργεί και αντισταθμιστικά γι' αυτά τα παιδιά που προέρχονται από χαμηλά κοινωνικοοικονομικά περιβάλλοντα αλλά και προσφέρει σε κάθε παιδί, άσχετα από την κοινωνική και ταξική του αφετηρία, τα εφόδια για την ομαλή κοινωνικοποίησή του, τη νοητική του ανάπτυξη και για να αντεπεξέλθει σε επόμενα πιο σύνθετα και απαιτητικά περιβάλλοντα.

Κάθε επιστημονική κουβέντα ή "τεκμηρίωση" για τη σημασία της παιδαγωγικής παρέμβασης απλά επιβεβαιώνει αυτό που βλέπουμε να βλασταίνει καθημερινά μέσα στις τάξεις μας όταν το παιδί κάθε ηλικίας, από βρέφος μέχρι νήπιο, περνώντας το κατώφλι είτε του παιδικού σταθμού είτε του νηπιαγωγείου και ολοκληρώνοντας μια χρονιά φοίτησης είναι ένα "άλλο" παιδί, που έχει διανύσει μια τεράστια απόσταση στην ανάπτυξή του και έχει βάλει τα θεμέλια για την παραπέρα εξέλιξή του.

Δεν παραγνωρίζουμε ούτε υποτιμούμε την αποστολή και τον χαρακτήρα των επόμενων σχολικών βαθμίδων. Ομως, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι με τη δική μας φροντίδα και επιστημονικό έργο, τα παιδιά κατακτούν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που είναι αναγκαία για να ανταποκριθούν στις επόμενες βαθμίδες.

Θυμόμαστε τα λόγια του Λ. Τολστόι, που έχουν διαχρονική ισχύ: "Μήπως δεν απόχτησα τότε όλα εκείνα, που είναι τώρα η ζωή μου; Και απόχτησα τότε τόσο πολλά, τόσο γρήγορα, ώστε σ' όλη την υπόλοιπη ζωή μου δεν απόχτησα ούτε το ένα εκατοστό σε σύγκριση με κείνα. Απ' την ηλικία του πεντάχρονου παιδιού ως τη σημερινή μου μόνο ένα βήμα".

Γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους, παλεύουμε ώστε όλα τα παιδιά αυτής της ηλικίας να έχουν θέση σε δημόσιες, δωρεάν δομές, είτε σε παιδικούς σταθμούς είτε σε νηπιαγωγεία, με ευθύνη του κράτους.

Κατανοούμε ότι η συζήτηση που άνοιξε τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης και των πλειοψηφιών σε ΔΟΕ όσο και από την πλευρά της ΚΕΔΕ, της ΠΟΕ - ΟΤΑ και του ΠΑΣΥΒΝ δεν ακούμπησε στο ελάχιστο τις αγωνίες μας. Απέκρυψαν τις αιτίες που τα γεννούν προσπαθώντας να αποπροσανατολίσουν στα δευτερεύοντα, κουκουλώνοντας την ουσία και θάβοντας την προοπτική και τη διέξοδο για εργαζόμενους, παιδιά και γονείς.

Δεν θέλουμε ούτε μπορούμε να συμβιβαστούμε με τα αδιέξοδα αυτής της πολιτικής! Απέναντι στον αγώνα μας για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των παιδιών και των οικογενειών τους βρίσκεται μια βαθιά εχθρική πολιτική.

Που τις ανάγκες των παιδιών και τις δικές μας ως εργαζομένων τις θεωρεί κόστος! Μια πολιτική που σταθερά την υπηρετούν τόσο η κυβέρνηση όσο και η ΚΕΔΕ.

Γι' αυτό:

• Δεν ήταν ούτε είναι στις προτεραιότητες των προηγούμενων και της τωρινής κυβέρνησης η κρατική χρηματοδότηση για τους αναγκαίους μαζικούς διορισμούς μόνιμου προσωπικού, για τη διεύρυνση των δημόσιων δομών για όλα τα παιδιά.
• Περικόπτεται αποφασιστικά η χρηματοδότησή τους.
• Προωθούνται η ανταποδοτικότητα και η επιχειρηματική δράση. Χιλιάδες παιδαγωγοί σε παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία είναι όμηροι των ευκαιριακών εργασιακών σχέσεων και πολύ περισσότεροι στην ανεργία, είναι μηδαμινός ο σχεδιασμός για την ανέγερση σύγχρονων κτιριακών υποδομών.

Είναι πρόκληση ο "ντόρος" που σηκώνουν κυβέρνηση - ΚΕΔΕ με τη συνδρομή των συνδικαλιστικών ηγεσιών σε ΔΟΕ - ΠΟΕ-ΟΤΑ - ΠΑΣΥΒΝ. Κομπάζει η κυβέρνηση για τη δήθεν δίχρονη Προσχολική Αγωγή και η ΚΕΔΕ για τη λειτουργία των παιδικών σταθμών που είναι στην ευθύνη της. ΚΕΔΕ και ΠΑΣΥΒΝ δεν λένε κουβέντα για τη λογική των voucher, των ελαστικών σχέσεων εργασίας των εργαζομένων που χαρακτηρίζουν την πολιτική της κυβέρνησης στο χώρο.

Υπηρετώντας πιστά η ΚΕΔΕ τη στρατηγική στόχευση να απαλλαγεί το κράτος από τις υποχρεώσεις του, ζητά στην ευθύνη της τώρα και τα νηπιαγωγεία, ώστε να γενικευτεί, να ανοίξει ο δρόμος για το πέρασμα και της Εκπαίδευσης στην Τοπική Διοίκηση. Σε αυτήν την κατεύθυνση συνδράμουν ΠΟΕ - ΟΤΑ και ΠΑΣΥΒΝ.

Ετσι, η εμπορευματοποιημένη λειτουργία των παιδικών σταθμών, η οικονομική επιβάρυνση των γονέων, ο δρόμος των voucher, η δίχρονη Προσχολική Αγωγή που εξαγγέλλεται αλλά ποτέ δεν γίνεται πράξη, χωρίς υποδομές και προϋποθέσεις, είναι ο δρόμος που διανύουν χρόνια τώρα οι δημόσιες δομές για να απαλλαγεί το κράτος από την ευθύνη και την υποχρέωση απέναντι στο παιδί και τις ανάγκες του, να σηκώνει το βάρος της ευθύνης αποκλειστικά η οικογένεια.

Η τελευταία νομοθετική ρύθμιση για την ένταξη των προνηπίων στη δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή... σε βάθος τριετίας και χωρίς να εκπληρώνονται βασικές υποστηρικτικές προϋποθέσεις της υπάρχουσας υποδομής, η ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης στον ευαίσθητο αυτό χώρο, μόνο κακά μαντάτα προμηνύουν συνολικά για το χώρο της Προσχολικής Αγωγής, για εργαζόμενους, γονείς και παιδιά.

Κυβέρνηση και ΚΕΔΕ κρατάνε την πυξίδα της ΕΕ, με στόχο να τσακίσουν τον δημόσιο χαρακτήρα φροντίδας και αγωγής του παιδιού.

Στην ΕΕ μόλις το 15% των παιδιών κάτω των 3 ετών βρίσκονται σε προσχολικές δομές, ενώ και στην Ελλάδα περίπου 200.000 παιδιά ηλικίας 1 έως 4 ετών είναι εκτός δομών Προσχολικής Αγωγής.

Γι' αυτό καθολικό αίτημα όλων των εργαζομένων και όλων των συνδικάτων πρέπει να είναι η ένταξη αυτών των παιδιών στις δημόσιες δομές. Στη βάση αυτή όχι μόνο όλοι οι εργαζόμενοι στους παιδικούς σταθμούς θα έχουν δουλειά, αλλά θα χρειαστούν και χιλιάδες νέες προσλήψεις.

Η πλειοψηφία της ΔΟΕ χειροκρότησε την κυβέρνηση και μίλησε για νίκη του κινήματος. Η πλειοψηφία της ΠΟΕ - ΟΤΑ, η ΠΑΣΥΒΝ και η ΚΕΔΕ στάθηκαν ενάντια στη θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικότητας. Πρόκειται για αντιδραστική, αντιπαιδαγωγική θέση. Αγνοούν και παραγνωρίζουν τις ανάγκες του παιδιού, των χιλιάδων εργαζομένων στις δομές που είναι όμηροι των συμβάσεων, των χιλιάδων άλλων συναδέλφων που σπούδασαν και μετράνε χρόνια στην ανεργία, των γονιών που ψάχνουν μια θέση στις δημόσιες δομές και δεν βρίσκουν.

Οι συνδικαλιστικές αυτές ηγεσίες είναι μέρος του προβλήματος!

Χρειάζεται κοινό μέτωπο όλων μας, όλων των εργαζομένων στους παιδικούς σταθμούς και στα νηπιαγωγεία, των γονιών που έχουν παιδιά προσχολικής ηλικίας γιατί όλοι μας αγωνιούμε για το παρόν και το μέλλον.

• Από τη γέννησή τους μέχρι και την είσοδό τους στο σχολείο, πρέπει να είναι εξασφαλισμένη από το κράτος η θέση τους σε προσχολική δομή, δημόσια και δωρεάν. Χωρίς voucher, χωρίς τροφεία, χωρίς χρήματα γονιών για να καλύψουν λειτουργικές δαπάνες, εξόδους, πολιτιστικές δράσεις.
• Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων, παιδαγωγών (βρεφονηπιοκόμων και νηπιαγωγών), ειδικού παιδαγωγικού, ειδικού επιστημονικού (λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, ψυχολόγοι), βοηθητικού προσωπικού. Ετσι, με τη μόνιμη σχέση εργασίας διασφαλίζονται οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις ώστε το έργο να είναι ολοκληρωμένο και επιστημονικό και η προσχολική δομή (παιδικός σταθμός και νηπιαγωγείο) να γίνει το "δεύτερο σπίτι" των παιδιών αυτής της ηλικίας.
• Παιδικοί σταθμοί και νηπιαγωγεία, τόσα όσα καλύπτουν τις ανάγκες όλων των παιδιών. Κτίρια σύγχρονα, ασφαλή, με τους αναγκαίους χώρους για το παιχνίδι, τη σίτιση, την ξεκούραση των παιδιών.
• Η σίτιση να γίνεται με ευθύνη του κράτους, για όλα τα παιδιά, με το αναγκαίο προσωπικό. Υπάρχει ανάγκη να θεμελιωθούν με επιστημονικούς όρους η σίτισή τους, το περιεχόμενο και η υψηλή ποιότητα αυτών που καταναλώνουν τα παιδιά καθώς καθορίζει την ανάπτυξή τους.
• Ενιαίο, επιστημονικό, αναβαθμισμένο σύγχρονο παιδαγωγικό πρόγραμμα με ευθύνη του κράτους (π.χ. υπουργείο Παιδείας) καθώς δεν μπορεί το περιεχόμενο της παρέμβασης να είναι στη δικαιοδοσία της εκάστοτε δημοτικής αρχής, διαφοροποιημένο και αποσπασματικό. Να υπάρχει συνέχεια στόχων και σκοπών για να συνδέεται το παιδαγωγικό έργο των παιδικών σταθμών με αυτό των νηπιαγωγείων.
• Υψηλή, πανεπιστημιακή εκπαίδευση όλων των ειδικοτήτων, με περιοδικές επιμορφώσεις με την ευθύνη του κράτους, ώστε να μπορούν οι παιδαγωγοί να ασκούν το έργο τους, εναρμονισμένο στα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα.
• Δημιουργία από το κράτος υποδομών που να καλύπτουν τη θερινή δημιουργική απασχόληση των παιδιών σε καλοκαιρινές κατασκηνώσεις, ή δομές δημιουργικής απασχόλησης. Η εξασφάλιση αυτή δεν είναι διευκόλυνση για του εργαζόμενους γονιούς, αλλά ανάγκη των ίδιων των παιδιών να απολαμβάνουν τον ελεύθερο χρόνο τους με δημιουργικό τρόπο, προκειμένου να αναπτύσσονται αρμονικά και ολόπλευρα.
• Η πάλη για να δημιουργηθούν όλες οι προϋποθέσεις για την άμεση και ουσιαστική υλοποίηση της δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής (στην ευθύνη του υπουργείου Παιδείας) είναι το ελάχιστο βήμα για την παραπέρα επέκτασή της με κρατική ευθύνη, ώστε το παιδί των λαϊκών οικογενειών να μη βιώσει από νωρίς τις ταξικές διακρίσεις που διαπερνούν την κοινωνία μας».