«Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Νομίζω θα συμφωνήσουμε όλοι ότι έγινε μια αρκετά ενδιαφέρουσα συζήτηση, που μας εξόπλισε με νέα πείρα παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις και τις ιδιαίτερες συνθήκες σε κάθε χώρα. Συνολικά, οι πολιτικές εξελίξεις στις χώρες μας σίγουρα αλληλοεξαρτώνται με τις διεθνείς εξελίξεις και κυρίως με την περιφέρεια που ανήκει η κάθε χώρα, αλλά και με τις εξελίξεις που αφορούν την ΕΕ, το συσχετισμό των αστικών ρευμάτων στα όργανά της.

Στην Ελλάδα, η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, για παράδειγμα, παρουσιάζει χρόνιες πλέον δυσκολίες, στις οποίες προστίθεται και η κυβερνητική φθορά του αναμορφωμένου σοσιαλδημοκρατικού τμήματος, δηλαδή του σημερινού κυβερνώντος κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Ανάλογες εξελίξεις συναντώνται και σε άλλες χώρες της ΕΕ και όχι μόνο.

Η γενική δηλαδή τάση αντιδραστικοποίησης εκφράζεται, κατά την άποψή μας, σε όλα τα αστικά ρεύματα και στα πιο σύγχρονα οπορτουνιστικά. Στοιχείο αυτής της αντιδραστικοποίησης είναι τόσο η παρουσία ακραίων εθνικιστικών και φασιστικών πολιτικών δυνάμεων όσο και η ανάδειξη κυβερνήσεων συμμαχίας φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, που ουσιαστικά διαχειρίζονται πολιτικές αφαίρεσης και μεγάλης συρρίκνωσης εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, τα οποία είχαν κατακτηθεί με σκληρούς, ηρωικούς, αιματηρούς αγώνες όλο τον προηγούμενο αιώνα. Ολο αυτό αναπαράγει τον βαθιά αντιδραστικό συσχετισμό δυνάμεων που υπάρχει, το κλίμα απογοήτευσης, το οποίο βέβαια συνοδεύεται και από υποχώρηση του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος. (...)

Σε αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, θεωρούμε ότι γίνεται πιο απαιτητικό το ιδεολογικό - πολιτικό ατσάλωμα των μελών των Κομμουνιστικών Κομμάτων, των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων μας, της Νεολαίας τους, κυρίως των στελεχών που επωμίζονται μεγαλύτερες ευθύνες σε αυτήν την υπόθεση, γίνονται πιο απαιτητικά τα χαρακτηριστικά της κομμουνιστικής πρωτοπορίας. (...)

Απαιτείται να συνειδητοποιηθεί περισσότερο και πληρέστερα, πιστεύουμε, ότι η αντιμετώπιση της κατάστασης έτσι όπως αυτή γενικά διαμορφώνεται (...) έχει πάρα πολύ μεγάλες, αυξημένες θα λέγαμε απαιτήσεις ιδεολογικές, πολιτικές και οργανωτικές απ' τα κόμματά μας. (...)

Οι κίνδυνοι, για παράδειγμα, να βαθαίνει η ενσωμάτωση, να παγιώνεται αυτή η υποχώρηση που υπάρχει τα τελευταία χρόνια μέσα στο εργατικό κίνημα, είναι υπαρκτοί. (...)

Ταυτόχρονα, πρέπει να επισημάνουμε ότι συνυπάρχουν μέσα σε αυτήν την κατάσταση και νέες δυνατότητες (...). Σήμερα διαφαίνονται κάπως πιο ορατά μέσα στο κίνημα και σε συγκεκριμένους κλάδους, σε διάφορες χώρες, για παράδειγμα στη χώρα μας που έχουμε εμείς περισσότερη εμπειρία, στην Ελλάδα. Τις οποίες δυνατότητες πρέπει καλύτερα να τις αξιολογήσουμε, να μην τις υποτιμήσουμε, ούτε φυσικά να τις υπερτιμήσουμε, αλλά κυρίως να προσπαθήσουμε και αυτό είναι το καθήκον μας, να τις αξιοποιήσουμε παραπέρα.

Τέτοιες είναι, για παράδειγμα, η πιο αυξημένη προσοχή και το ενδιαφέρον που υπάρχει σε ευρύτερα τμήματα των εργαζομένων σήμερα για το τι λένε, τι κάνουν, τι προτείνουν οι κομμουνιστές. Ακουμπάνε πάνω στο ταξικό εργατικό κίνημα. Στο ΠΑΜΕ στην Ελλάδα, στο Κόμμα μας. Υπάρχουν σε ορισμένους χώρους δουλειάς, σε κλάδους, ορισμένα στοιχεία αύξησης της συμμετοχής και σε εκδηλώσεις και σε κινητοποιήσεις και σε απεργίες, αλλά και σε κομματικές εκδηλώσεις, ενός κόσμου που είτε είχε φύγει είτε είχε απομακρυνθεί απ' το Κόμμα τα προηγούμενα χρόνια και απ' το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και τώρα φαίνεται να επανασυσπειρώνεται και να εκφράζει κάποια τέτοια διάθεση ή και πρόθεση. Και την ίδια στιγμή, βέβαια, βράζει η δυσαρέσκεια σε όλες τις χώρες απ' την πολιτική των κυβερνήσεων, εμφανίζεται επίσης και αδυναμία στον οπορτουνιστικό ρεφορμιστικό χώρο να συσπειρώσει δυνάμεις, όπως έκανε πιο εύκολα τα προηγούμενα χρόνια.

Αρα υπάρχουν κάποιες δυνατότητες, φυσικά αυτές από μόνες τους δεν μπορούν να φέρουν αποτελέσματα ουσιαστικά, απαιτούνται μεγαλύτερες προσπάθειες, απαιτείται εξασφάλιση κάποιων καλύτερων προϋποθέσεων, πρώτα απ' όλα στη δουλειά μας, στην κομμουνιστική δουλειά, μέσα στις εργατικές - λαϊκές μάζες. Το κύριο είναι να δουλέψουμε καλύτερα, ενιαία και πιο συνδυασμένα το επόμενο διάστημα, με ένταση της προσπάθειας για μαζικότερη και αποτελεσματικότερη αντιπαράθεση με τα αντιλαϊκά μέτρα που υλοποιούνται, αλλά και με οργάνωση εργατών στα συνδικάτα τους, την οργάνωση της ταξικής πάλης, των διεκδικήσεων και την κομματική οικοδόμηση σε μεγάλους σημαντικούς χώρους δουλειάς. (...)

Ιδιαίτερα κρίσιμες είναι οι εξελίξεις που αφορούν την ευρύτερη περιοχή, όπως είναι η Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια, η Ανατολική Μεσόγειος, η Βόρειος Αφρική, ο Καύκασος, μιας και σ' αυτή δυναμώνει η αντιπαράθεση ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, αλλά και με την Κίνα. (...)

Ιδιαίτερο ρόλο στις εξελίξεις αυτές παίζουν, και δεν πρέπει να το υποτιμάμε καθόλου αυτό, (...) οι στρατιωτικές βάσεις των Αμερικανών, του ΝΑΤΟ, ενώ πλέον αξιοποιούνται και όλα τα διάφορα προσχήματα που έχουμε γνωρίσει κατά το παρελθόν, για να ξεκινήσουν πόλεμοι ή αιματηρές επιθέσεις, όπως είναι πρόσφατα η δήλωση του Τραμπ για τα χημικά όπλα και οι επιθετικές ενέργειες που προετοιμάζουν οι ΗΠΑ με το πρόσχημα αυτό.

Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ιδιαίτερα ενισχύουν τη στρατιωτική τους παρουσία με βάσεις τόσο στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στην ΠΓΔΜ, στην Αλβανία, στο Κόσσοβο, όπου έχει εγκατασταθεί και η μεγαλύτερη στρατιωτική πολεμική βάση στα Βαλκάνια, η Μπόνστιλ, και βεβαίως στην Ελλάδα που έχει γεμίσει τα τελευταία χρόνια απ' άκρη σ' άκρη, απ' το βορρά μέχρι το νότο, δυτικά και ανατολικά με στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ.

Παράλληλα, επιδιώκουν κατά την άποψή μας την ισχυροποίηση των θέσεών τους στη Μαύρη Θάλασσα, αναπτύσσοντας υποδομές για την ονομαζόμενη αντιπυραυλική άμυνα, που στοχεύει βέβαια τη Ρωσία. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια όλες οι αποφάσεις του ΝΑΤΟ, τις οποίες έχουν συνυπογράψει και η ελληνική κυβέρνηση και άλλες κυβερνήσεις, συνιστούν στρατιωτική, στην ουσία πολεμική προετοιμασία με στόχο την περικύκλωση της Ρωσίας. (...)

Οι εξελίξεις που ζούμε δεν είναι προσωρινές, απαιτείται γι' αυτόν το λόγο ενίσχυση της ετοιμότητας των δυνάμεών μας και υψηλού επιπέδου επαγρύπνηση, συνέχιση της πάλης κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, επιμονή να τίθενται κριτήρια που ωθούν στη συλλογική αγωνιστική δράση και καταπολεμούν το φόβο και την ανασφάλεια που προκαλούν αντικειμενικά στους λαούς αυτές οι εξελίξεις.

Αυτόν το χρόνο, με βάση και την πείρα αυτής της Συνάντησης, πρέπει να δουλέψουμε ακόμα πιο δραστήρια στις χώρες μας, μέσα στην εργατική τάξη κάθε χώρας. Να μετρήσουμε έτσι στον επόμενο χρόνο πιο συγκεκριμένα αποτελέσματα, το κάθε κόμμα στη δράση του στη χώρα του, να έχουμε οικοδομήσει οργανώσεις μαζικές εργατών, εργαζομένων, να έχουμε κερδίσει ταξικές πλειοψηφίες υπέρ των ταξικών δυνάμεων, υπέρ των κομμουνιστών στα συνδικάτα, να έχουμε προωθήσει διεκδίκηση αιτημάτων, ανάπτυξη αγώνων, να έχουμε κατακτήσει επίσης θέσεις στον ιδεολογικό, στον πολιτικό αγώνα ενάντια στην αστική ιδεολογία, ενάντια στο ρεφορμισμό, ενάντια στον οπορτουνισμό. Να καταφέρουμε να εντάξουμε ενιαία στην πάλη μας τόσο τα οικονομικά αιτήματα της εργατικής τάξης όσο και τον αγώνα της ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για την ειρήνη, για την ευημερία των λαών μας, για την ανατροπή τελικά του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Καλή δύναμη σε αυτόν τον αγώνα!».