«Δε χωρεί ουδετερότητα» είναι ο τίτλος της προχτεσινής επιφυλλίδας της Ελ. Παπαδάκη στην πρώτη σελίδα της «Αυγής». Κι αφού σημειώνει ότι το σύνθημα «Ούτε με το Λάντεν ούτε με το Μπους» «ακυρώνει τον πολιτικό ρόλο της Αριστεράς» υπογραμμίζει: «Η - ατελής - δημοκρατία, ο - ανολοκλήρωτος - δημοκρατικός πολιτισμός, είναι κοινωνικές κατακτήσεις που πρέπει να προστατεύσουμε από τη θανάσιμη απειλή που δέχονται για να μπορέσουμε να τις διευρύνουμε και να τις επεκτείνουμε. Συντασσόμαστε επομένως με τις κυβερνήσεις που, στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας με την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, έχουν αναλάβει να τις υπερασπιστούν, ενάντια σ' αυτούς που και ανοιχτά θέλουν να τις καταστρέψουν».

Και για να μην την αδικήσουμε, κάπου αλλού καλεί να ««ενώσουμε τη φωνή μας με τις δυνάμεις που αγωνίζονται για τον περιορισμό των στρατιωτικών επιχειρήσεων»..! Αναρωτιόμαστε πόσα εκατομμύρια θύματα Αφγανών και άλλων καταπιεσμένων του πλανήτη θεωρεί δικαιολογημένα, στα πλαίσια των... περιορισμένων στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Ετσι είναι τα πράγματα αυτά, όμως. Οταν δεν μπορείς να διακρίνεις τη σχέση ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό, τους πολέμους του και τον όποιον μπιν Λάντεν, φωνάζεις στην αρχή «ούτε..., ούτε...» και στο τέλος καταλήγεις στην αγκαλιά του πρώτου.